Lied-boeck

[fol. A7v]

Ode horatij. 2. lib. Epo. Beatus ille. etc. Vertaalt.

ZAligh leeft hy met ons voor-Ouders rustigh

Die los en vry, van handeling onlustigh
Met ossen sterck, bouwt vaderlycke Landen,
Vant knagen vry, der woeckerighe tanden
Hy scrikt niet door des krijghs trompetten bloedigh
En vreest oock niet der gholven toorn verwoedigh.

Des vierschaars twist, vermijt hy onpartydigh

En huizen hoogh, vol hovaardye nydigh
Hy houwelickt den Wynstock ryck volwassen,
An Bomen hoogh, wiens rancken daarom passen
En ziet met lust zijn vette Melck-fonteynen,
Erkauwen tgroen van zyn grasrycke pleynen.

Donvruchtbaar spruyt, zyn kloecke hand kan snoeyen
Die ent ghoey vrucht op stammen ghoed van groeyen
Den Honigh zoet, perssen zyn trouwe knapen:
Die oock ontkleen zyn ruygh bekleede Schapen.
Als dherfst vruchtbaar, verghult de groene bomen
Met Appels gheel, die opten disch dan komen.

Hy pluckt met lust veel nieu ghe-ente Peren,

En druyven grof, als purper schoon vol eeren:
Daar met hy dan zy vrunden ghaat beschincken
Oock u Sylvam het vrolyck nat doet drincken
Int groene gras rust hy, bevryt van quaden
Een oude Eyck beschaut hem met veel bladen.

[fol. A8r]

 

 

 

Het pluymghediert zyn vrueghd met klank doet blyken:

 

Dat orghelt zoet natuurlyke muzyken,

 

Van klippen steyl verciert met wilde pruymen

 

Ruyscht snellyk daal, veel waters wit van schuymen

 

De Beexkens klaar al zuyzelende vlieten,

 

Dees lust met rust, doen licht int slaap beschieten.

 

 

 

Maar als het jaar treet op des winters weghen,

 

Met koude sneew, met haghel wind en reghen:

 

Sietmen hem rasch, met rassche honden jaghen

 

Het wilde zwyn, in zyn verborghen laghen.

 

Of hy belaaght met dunn' en blinde Netten,

 

Houtsnippen vet, die opt bedrogh niet letten.

 

 

 

Een zoete vangst is oock de Haze duchtigh.

 

De valsche strick, bestrict den Kraan hooghvluchtigh

 

Wie zoude niet in zulcke lust ghezeten,

 

Wellustelyck des drux onlust vergheten?

 

Ja oock de Liefd, vol leeds door liefs ontberen,

 

Moet ruymen zelf, met al zyn zorghlyck deren.

 

 

 

Is daar dan by, een Huysvrou kuysch en trouwe

 

vruchtbaar en bli, daar blyft gheen druck of rouwe

 

Een luchtigh vier van droogh hout ghaat zy stoken.

 

Teghen de komst haars mans vermoeyt van knoken

 

Haar teylen breed, doet zy met melck vervollen

 

Vant vette Vee, en drooght dElders ghezwollen.

 

 

 

uyt vaten groot zy vernen wyn doet trecken.

 

Spys onghekocht laat zy den Disch bedecken.

 

Gheen Brugs Capoen, gheen roy Calcoensche Hanen

 

Gheen oesters vet, gheen Stuers verstuerlyck wanen

 

Verstuert haar Disch met twijffelycke spyzen.

 

Hoor eyghen kost zy voor de vreemd moet pryzen

 

 

[fol. A8v]

 

Zy slaat een Lam, alst Lam voor ons most dogen:

 

Of teeder Gheyt, den fellen Wolff ontoghen

 

Met ziet met lust aan tafel ondert praten

 

De Schapen ruygh, na tstal toecomen blaten:

 

En dOssen moed, met halzen neer ghesteghen,

 

Den Ploegh verkeert sleypen tot rust gheneghen.

 

 

 

raas tal werld, dees man leeft stil in luste,

 

velt God het hoogh, hy houdt hem neer in ruste

 

hoflicke pracht, haat hy, en draaght hem buurlyck:

 

slachtende heel, ons Voorouders natuurlyck.

 

coornwyn en kleed vernoeght zyn Lijf gestadich

 

hert zin en moet danckt God, diet geeft genadich.