iiij. Capittel.
Maar also en ist nyet met d’uyterlijcke, begheerlijcke ende ontsichlijcke dinghen. Want die en zijn (soo hier voor blijckt) nyet noodtlijck, nyet in allen Menschen, nyet altijt, noch oock nyet eenreley, maar verscheyden, menighvuldigh ende een verwert Babelsch werck, soo dat het ghene dat van den eenen, als het alderwenschelijckste Goet, begheert wert, vanden anderen als’t alderhatelijckste Quaat wert ghevreest, ende dit al na de verscheydene menighvuldigheyt der bedrieghelijcke opinien, die d’onverstandighe Werelt regeeren. Die daar wanen nemmermeer ghenoegh te hebben, begheeren sonder ophouden de Rijckdomme: anderen hem selve boven yemande behaghende, begheeren des volcx lof. Zijnder die’t vermoghen van heuren quaden wille te volbrenghen voor t’beste achten, dese begeeren of self te regeeren, of by den Regenten te verkeeren. Maar die de weelde aansien voor smenschen hooghste Goet, begeeren alle t’ghebruyck van vleeschelijcke welluste. Van ghelijcken vreest elck het contrarie van sijne begheerten. Alsoo vreest de teedere wellustighe voor pijn of smerte, ende de moghende voor onderworpenheyt. Wederomme vreest de geltsuchtighe voor de vermaartheyt uyt beduchten dat sijn bekende Rijckdomme van velen belaaght ende vermindert soude moghen werden. Niet minder en veracht de faemgierighe de vergaderinghe ende bewaringhe des ghelts, als een hinder van fame. Oock zijn de eynden ende meeninghen, daar deur dese onnootdruftige dingen begheert werden, onghelijck. D’een begheert ghelt om in weelde te gheraecken, d’ander begheert tot macht te komen, de derde om deur de milde uytdeylinghe een roem rijcke name te verwerven. Alsoo arbeytmen oock na de mogentheyt ende staten om rijck te worden, om den vrunden te helpen of den vyanden te krencken, ende dierghelijcken.
Auteursrechtvrij