Comedie van Israel

Derde handeling.
iii. uytkomen.

Volck en Prins werdt gheplaaght door oproerige handen,
Als tweedracht partydigh bederft luyden en landen.

Aristobolus.

WEet t'arme Iootsche landt, door Gods verzoeckinghe.
T'was t'landt van beloften, t'werdt nu t'landt van vloeckinghe.
⁺Want tot straf van des volcx Afgodische godloosheydt
Maackt Godt een grijs kint heer, een hipocrijt vol boosheyt
Een weeldigh verwijft mensch, wiens Princen vroegh ontbyten
T'volck ten been toe knaghen, en treden tot het splyten.
Die belaghende t'volck (doort Goddelijck schicken)
Zelve zullen vallen in huer eyghen stricken.

Zo wonderlijck heeft Godt al de zaken verwert.

T'hooft haar opentlijck t'lijf: t'lijf haat zijn hooft binnent hert,
Afgheslooft door verdriet, nu zo lang lijdtzaam ghedooght,

+ Een quaat Prins is de straf van des volcxzonden.

[p. 45]

 

Dat het nieu ghierighlijck na veranderinghe pooght.

 

De grote Cadetten zijn oock nydelijck twistigh.

 

Die elck tot zijn zyde t'blinde volck trecken listigh.

 

⁺Maackt die lieve eendracht den landtschappen machtigh:

 

De macht moet hier vergaan doort geschil tweedrachtigh,

 

Datter is tusschen t'hooft, lijf, kleyn en grote leden.

 

O verderf van menschen, Landen ende Steden.

+ Tweedracht verderft.