Phantazy
(1837)–Hendrik Conscience–
Auteursrechtvrij
[pagina 45]
| |
Het stoomtuig. | |
[pagina 47]
| |
aant.Satans wagen of Het stoomtuig.Phantastisch dichtstuk.
| |
[pagina 48]
| |
Ik word door lust tot nieuws vervoerd,
En wil, door 't wangedrocht gevoerd,
Het aerdryk gaen bezoeken.
Zoo God myn' reis met afgunst ziet;
Kan hy my, waer de zwavel ziedt,
Nog eenmael meer vervloeken.
Wat blyft gy nu staen?
Myn' wil zy gedaen!
Vlucht heen om myn' toorn te myden
Brengt ras tot hier
Het yslyk dier,
Hoe woedend - hoe fel het mag stryden!
Zoo sprak der duivlen prins en heer.
Zyn stem weêrgalmde heen en weêr,
Door 's afgronds duistre kolken:
De spooken vlogen door de lucht,
Voor Satans gramschap zeer beducht,
Als gryze nevelwolken.
Daer brengen zy, in band en keten vastgedrukt,
Het schrikbaer monsterdier;
Dat razend zwaeit en loeit, en huilt, en springt en bukt,
En braekt het solfervier.
Het byt van woede in kei, in keten en in banden
Met donderend gedruis;
En kraekt een' marmren zuil, tusschen zyn' stalen tanden,
Tot stuivend zand en gruis.
| |
[pagina 49]
| |
Het vouwt zyn' langen staert, in wentelende krullen,
Op duivel en op spook,
Die door den slag gewond, gaen huilen en gaen brullen,
In 's afgronds vlam en rook.
Het zwicht
En licht
Voor Satan neêr.
Het blaest
EN raest
Van pyn en zeer;
En laet zich slaen met gloênde zweepen.
En drukken in verstaelde reepen.
Het vaen!
Wy gaen.
Span aen!
Der duivlen reuzenwagen.
Nu rook,
En smook
En pook
Uit d'afgrond mêgedragen!
Dat d'aerd
Vervaerd
Op onze vaert,
Hare eeuwge spil ontwelle!
Dat kracht
En macht,
Met ons geslacht,
Onz' wagen steeds verzelle!
| |
[pagina 50]
| |
aant.Hou staen!
Sataen
Komt aen
Met Geh'nas hovelingen.
Sa plaets!
Myn' maets,
Sa plaets
Voor 's meesters lievelingen!
Gy slangen, sprak de heer met drift,
Loopt gaeuw op 't aerdryk aen,
En teekent ons den weg en baen
Met slymig kwyl en gift.
Zy slopen over stroom en veld,
Zoo ras als 't bliksemvuer,
Dat Godes toornig hand ontsnelt
In 't aklig onweêrs uer,
Zy spogen giftig schuim op d'aerd,
En zengden bosch en hei;
En lieten 't spoor na hunne vaert
Op bergen dal en wei.
Het vaen!
Wy gaen.
Zet aen,
Der duivlen reuzen wagen!
Nu rook
En smook
En spook
Uit d'afgrond mêgedragen.
| |
[pagina 51]
| |
Het monster stampt,
En vecht, en kampt
Met prikkels en met haken.
Het heigt de wolken in zyn' long;
Eu spouwt ze weder op de tong,
Met opgespalkte kaken.
Hoef....! Hoef.....! Hoef....!
Triumph!.......... het gaet
In rechten draed
Op 'slangen's schuimend spoor.
Het ryst voor uit
Met helsch geluid,
En boort den Chaôs door.
Hoef!... Hoef!... Hoef!
Daer! - het snelt
Met geweld
Door het veld
Van eeuwge duisternis.
Donder kraekt,
Bliksem blaekt
't Monster braekt
Vuer en verderfenis.
Satan zit als heer voor af
Op 's monsters harden nek;
En klieft de lucht met yz'ren staf
Op 's monsters harden bek.
| |
[pagina 52]
| |
aant.Dáér zit de witte dood met hare vale vlerken,
Die 's nachts in baerkleed staet op graven en op zerken.
Dáér zit dit wangedrocht, dat 's maegdens bloed afzuigt,
En dáér de nyd, die steeds op 's menschen onheil juicht.
Hier hebt gy 't nare spook met zyne looden handen,
Dat 's nachts op 's meisjes borst komt knarsen met zyn' tanden.
En op der vadren hart, het bloed der zonen sprengt,
En aen een' dwingeland de straf der hebzucht brengt.
Dáér zit de ruige geest, die Faust de ziel ontrukte,
En dáér het grouwzaem spook dat Wagner's hart indrukte.
Hou aen!
Wy gaen
Met sneller vaert.
Hoera! Hoera!
Nu zien wy de aerd'.
Steek op
Den top
Het wapprend vlag;
'T word dag.
De graeuwe nevelpluim
Mag waeien,
En zwaeien,
En draeien,
Op 'slangen's kokend schuim.
Hoef...! Hoef...! Hoef...!
Het schrikbaer monsterdier houdt af
aant.By d'oude reuzenstad.
De menschen loopen op een draf
En volgen 't zelfde pad.
| |
[pagina 53]
| |
O God! - wat 's dat?
Zy schrikken,
En blikken
Met snikken
Op 't zeldzaem tuig.
Zy vluchten,
En zuchten
En duchten
Die duivlen zoo ruig.
Grypt plaets! zoo roept de slimste geest,
Met zoete stem.
De menschen komen om het meest
By hem.
Ik ga mede
Met de slede
Zoo snel en zoo vlug;
Meisjes teder!
Zet u neder
Op 's monsters rug.
En gy vadren
Wilt ons nadren!
Oh! gy vreest
Voor uw' kindren? -
Neen wy hindren
Mensch noch beest.
Hoef..! Hoef...! Hoef...!
| |
[pagina 54]
| |
aant.Zet aen!....
Het vaen!
Wy gaen
Gelaên
Op 's duivels reuzenwagen.
Hoe wel,
Hoe fel,
Hoe snel,
Dit tuig ons ook moog dragen.
Den dood omvat een' Meid met koude en krakend' armen,
Zy voelt dat haer het hart niet kloppen kan noch warmen,
Zy lacht het spooksel toe, dat nydig op de maegd,
De kleuren van haer' wangen vaegt.
De duivels zitten dáér by zinnelooze menschen.
Zy lachen. - Dit voldoet hun' hatelyke wenschen.
Het spooksel wordt verlieft op 't meisje dat hem streelt;
Terwyl zy in zyn doemnis deelt.
De bloedgeest heeft om zich de moeders en de kindren:
Zy voelen niet dat hen de levenskrachten mindren:
Zy zakken bleek en geel op 's monsters kouden schoot,
En snakken driemael en zyn dood.
De vader geeft zyn' zoon aen Satans helsche geesten:
De vrouwe zit verdwaelt tusschen wanschapen' beesten:
Zy zoent het ruige dier dat haer zyn' kaken biedt
En grimmend op haer ziet.
| |
[pagina 55]
| |
Hoera!
Hoera!
Wat varen wy!
Zoo fel,
Zoo bly,
Zoo snel,
Zoo vry,
Met spook,
En rook,
En graeuwe smook,
Op Satans neveltroon.
Hoe schoon!.....
Viva!
Hoera!
Boomen draeien,
Torens zwaeien
Op den grond.
Stroomen zuchten,
Bergen vluchten
Om ons rond.
Ras! - het voedsel
Voor 't gebroedsel
By geraept;
Want die kreten
Zyn om eten.
Gaeuw het gaept!
't Spoor dat blaekt,
Want het braekt
Vuer dat kraekt
| |
[pagina 56]
| |
Op onz' vaert.
Solfergloed,
Kwyl en bloed,
Met onz' stoet,
Zengen d'aerd.
Hou aen!
Wy gaen
Gelaên
Op Satans reusenwagen.
Met rook,
En spook,
En smook,
Door lucht en wind gedragen.
Hoef!...... Hoef!...... Hoef!.....
Slaet op,
Zyn kop!
Nu houdt het stil
Tegen myn' wil.
Spook en geest!
Zyt niet bevreest.
Slaet om het meest
Op het beest;
Want het houdt stil
Tegen onz' wil.
Wy moeten voort
Zoo het behoort.
Het brult,
En krult
Zyn staert en nek:
| |
[pagina 57]
| |
Het loeit;
En sproeit
Het gloênde pek:
Het springt,
En vringt,
En schreeuwt,
En fluit:
Het vouwt,
En spouwt
De wolken uit.
Spook en geest
Zyt niet bevreest!
Slaet op het beest.
Wy willen voort
Zoo het behoort
Slaet op
Slaet op
Zyn' harden kop!
Hoef!..... Hoef!..... Hoef!....
't Monster byt,
In den stryd,
Al wat om hem zweeft,
En het stapt,
En het trapt
D'aerde dat ze beeft.
Satan breekt in woede los;
Hy vloekt en raest zich moê,
En foltert duivel spook en ros
| |
[pagina 58]
| |
Die vluchten voor zyn' roê
Hy slaet het veld met forsche kracht
En wenscht zich in den nacht,
Van vale duisterkolken woon;
Hy zweert by God met helschen toon
En doemt zyn ryk en macht.
'T monster knarst,
D' aerde barst
En opend 's afgronds mond:
Solfer stinkt
Satan zinkt
Huilend door den grond.
Hou aen!
Wy gaen
Gelaên
Op satans reuzen-wagen,
Met rook
En smook
En spook
Naer d'helle mègedragen.........!
|
|