Liederen. Deel 2

Liederen der gemeenschap

[p. 34]

[Ik ben van alle zelfbegeerte vrij,]

Ik ben van alle zelfbegeerte vrij,
Er is niets meer van een bezit in mij,
Ik kan niet denken aan mijzelf als deel,
Ik kan slechts denken aan het algeheel,
Ik wil zijn als de aarde, de omstroomde,
Ik wil zijn als de hemel, de omzoomde,
En gouden-trillende, een klank-besnaarde
Zon wìl ik zijn voor de moeder aarde,
Ik wil haar zijn een mantel voor den nacht
Zooals de duisternisse dien voortbracht,
Ik wil mijn lichaam gansch in gouden sterren hullen,
Ik wil mijn lichaam met de zeeën vullen
En spuiten uit mijn longen een geruisch
Van zilte verzen door het wereldhuis,
Want al mijn verzen heeft de zee gemaakt,
De zon die heeft hen op de huid geraakt,
De bolle wind die heeft ze opgenomen
En omgewenteld en uit mij doen stroomen,
Ik heb ze nageluisterd in hun klank,

[p. 35]

 

Ik heb ze nagestameld met mijn dank

 

Want in een oogenblik van zalig gouden

 

Vreugde, heb ik ze in mij vastgehouden;

 

Nu geef ik ze aan wind en zeeën vrij,

 

Ze zijn van hen, ze waren niet van mij.