De tuin der fantasie

[p. 194]

‘Al ruisen alle wouden’.

Al ruisen alle wouden,

Al bruist het wilde Meer,

Al beeft het al van Donder,

Al straalt de Bliksem neer;

Mijn hart blijft zonder vrezen

In zijn wezen.

Het kan ons niet verschrikken,

Al wat van buiten woelt,

Wanneer men maar van binnen,

De schoonste ruste voelt,

Die schoonste rust van binnen

Kan 't verwinnen.

Als Jezus zich in 't harte

Te ruste heeft gezet,

Laat eens een onweer komen,

Dat deze rust belet:

Al 't kwaad versmelt in vrezen

Voor Zijn wezen.

O, mensen, woudt gij leren,

Waarin uw heil bestaat:

't Is hier in, dat gij weelde

En aardse rijkdom haat:

En dat gij tracht te winnen

Rust van binnen.

Jan Luyken.

1649-1712.