Edesche verlustingen of geestelijcke gezangen en lof-zangen

op verscheyden voorvallen en gelegentheden t’ zaamen gesteldt, en ten dienst der zang-lievende in ’t licht gebracht

[p. 46]

Broosheit des menschen levens.

Stem:
{Ierwes moet ick Laura vragen.
{Rosemont die lagh gedoken.
{Als de hooge noodt by tijden.
{Jonge dochters vol van jeugden.

I.

Ach! hoe broos is ‘s menschen leven!
Staat men heden vast verheven,
‘t Neemt zoo lichtelijck een keer!
‘t Is niet anders dan een wadem,
Met een snickje glipt den adem
Heen, en ziet hy is niet meer!

II.

Zachmen niet wel schoone roosen,

In het midden van haar bloosen
Afgepluckt! geruckt ter neer;
Of een windtjen quam en snoover
Maar eens zachtjens effen over,
En zijn plaats en was niet meer?

III.

O! hoe onverwrick’lijck staat hy!

Als een Ceder-boom zoo laat hy,
Maar hy denckt niet dat de Heer
Als hy fris en wel te pas is,
Hem kan toonen dat hy glas is,
Eenen slag verbreeckt hem weer.

IV.

Ach! hoe vast! onsterflijck schijnt hy,

Maar hoe rasch, en licht verdwijnt hy?
Als een ramp, en ‘t is gedaan:
‘t Uerwerck dat is afgeloopen,
Zijne tijd voor-by geslopen,
‘t Glas is uyt, en hy moet gaan.

[p. 47]

 

V.

 

Eer hy komt ter helft der dagen,

 

Dien hy hem had voorgeslagen,

 

Word het leven hem gestaackt:

 

Zeg dan dwase mensch, ey zeg dan,

 

Wat raat met die? zeg wat weg dan,

 

Die quaa reeck’ning heeft gemaackt?

 

VI.

 

Wat flateert g’u dan? wat streelt g’u?

 

Wat belooft ge? wat verbeeld g’u

 

Eenen langen levens tijd?

 

Zijtje sterck, gy word wel weecker,

 

Niet een uertjen zijtje zeecker,

 

Ziet toe dat s’u niet ontglijt!

 

VII.

 

Immers is het voor u waarlijck

 

Vol perijckels! seer gevaarlijck

 

‘t Eeuwig, eeuwig wel zijn van

 

Ziel en lichaam op ‘t onwisse

 

Uyt te stellen? kond' licht misse,

 

Hoe rampsalig waart gy dan?

 

VIII.

 

Menig heeft ‘er zich bedroogen,

 

Diese schielijck is ontvloogen,

 

Eer zy ‘t wisten was zy voort,

 

Zy kon u oock wel ontslippen,

 

God u levens draat af-knippen,

 

Heden sijne stemme hoort.

 

IX.

 

En werckt terwijl dat het dag is,

 

Want het al te laat beklag is

 

Vruchteloos, nu moet g’ het doen;

 

Aangesien u werck zeer veel is,

 

En dat uwe tijd te eel is

 

Om te luy’ren, moet g’u spoe’n.

[p. 48]

 

X.

 

Stelt u voor de dwase maagden,

 

Die haar veel te laat beklaagden,

 

Al haar bidden hielp haar niet:

 

Treed terwijl de deur is open,

 

Heden moetje oly koopen,

 

Terwijl dats’u God aanbied.