Edesche verlustingen of geestelijcke gezangen en lof-zangen

op verscheyden voorvallen en gelegentheden t’ zaamen gesteldt, en ten dienst der zang-lievende in ’t licht gebracht

[p. *6v]

Op de Eedische Gezangen van den Eerwaerdigen, Godtsaligen, ende seer geleerden Heer, Johannes Cloeck.

In Eden was de loose Slange Kloeck,

Om over ’t menschelick Geslacht den vloeck

Te brengen: maer der Vrouwen Zaedt, met Eede
Ons toegeseyt, bracht wederom den Vrede

Des Satans Woordt was, Ede, g’hebt geen noot;

Doch eylaes! ’t Eeten deed’ den Mensch den doodt.

Maer Christus seyt oock, Ede, ‘k sal u geven
Mijn eygen Vleesch, om eeuwighlick te leven.

O Eede! wat geluck is dit, dat ghy

Oock me’e tot desen Boom des Levens vry

Toe-treden mooght, hoorende Kloeck prangen
Met kloecke stemm’, en Eedische Gezangen,

Dat elck, die sijne Saligheyt bemind,

Met Eede sich aen sijnen Godt verbind’,

Om ’t Hemelsch Eden kloeck’lick te bestrijden,
En als geweldt het selve te doen lijden.

Wel aen dan Eede, Ede van dit Broodt,

De Heer belooft met Eede, dat de Doodt

U niet sal houden uyt het Hemelsch Eden,
Soo ghy sijn stemm’ hoort, nu het noch is Heden.

Jacobus Steen, V.D.M.

Scherpenzelanus.