Indiaanse vertellingen. Deel 2

[p. 70]

Sibero-Koja.

Sibero-Koja is de naam die Arowakken gaven aan de Kikvorsgeest. Vandaag zal ik iets vertellen over deze Kikvorsgeest.

Heel lang geleden liet een Indiaan zijn vrouw alleen thuis. En hij ging jagen heel ver van het dorp. De jacht verliep niet zo erg vlot. Hij schoot een aap, maar het beest had zich zo goed met zijn staart vastgeklemd aan een tak dat het maar niet uit de boom viel. Een andere keer schoot hij een anjoemara, maar de vis zag kans met de pijl in het lichaam weg te zwemmen. Op deze wijze verloor de man een heleboel pijlen. Maar hij gaf de moed niet op.

De vrouw nu, die alleen in het kamp was achtergelaten, lag op een middag in haar hangmat katoen te spinnen. Vlak in haar nabijheid was een kikvors in een boon en kwaakte op een manier die de vrouw tenslotte tergend begon te vinden.

Na een tijdje zei de vrouw: ‘Wil je je bek toch dicht houden met dat vervelende gekwaak van je. Straks sla ik je dood.’

De kikvors bleef plotseling stil. De vrouw die verdiept was in het spinnen van katoen, merkte aanvankelijk niet eens dat het beestje niet meer kwaakte. Plotseling werd ze opgeschrikt door een schone jongeling, die naast

[p. 71]

haar hangmat stond.

De vreemdeling zei met een zware stem: ‘Mag ik je voeten zien?’ En zonder verder haar antwoord af te wachten, streek hij met zijn hand over haar scheenbeen.

De vrouw was erg geschrokken. Maar voordat ze een woord kon uitbrengen, zag ze tot haar ontzetting dat haar benen veranderden en zo puntig als een naald werden. Langzaam veranderde ze helemaal in een boze geest. Ze begon ook als een kikvors te kwaken. De buren en andere dorpelingen kwamen toegesneld, en zagen wat er met de vrouw gebeurde, maar niemand kon haar helpen. Het hele dorp was in rep en roer.

Men liet haar moeder roepen, Buiten adem en met tranen in de ogen kwam de moeder. Met verstikte stem vroeg ze: ‘Mijn kind, wat gebeurt er met je?’

De vrouw was intussen helemaal veranderd in een kikvors geest. Ze begon als een kikvors rond te springen. Met haar puntige benen stak ze iedereen die ze maar krijgen kon. Zelfs haar moeder bracht ze een paar steken toe.

Een broer van de vrouw rende naar huis en haalde enkele giftige pijlen. Toen hij terug kwam, kon niemand de boze geest meer de baas blijven. Wenend riep de moeder tot haar zoon: ‘Schiet haar neer, want nu is zij een boze geest. Ze is niet jullie zuster meer, maar een betoverde kikvorsgeest.’

De broer schoot zijn pijlen op de vrouw af. Deze jammerde: ‘Schiet niet, zien jullie niet dat ik jullie zuster ben.’

Ondertussen stond de vreemdeling, die dit met de vrouw had laten gebeuren op een afstand toe te kijken. Hij was in werkelijkheid de kikvors, die in de boom kwaakte. Omdat de vrouw gedreigd had hem te doden, had hij haar in een boze geest veranderd. Door de consternatie over het lot van de vrouw, had niemand op hem gelet.

Plotseling stiet hij de mensen opzij, rende naar de betoverde vrouw, pakte haar op en verdween met haar in het bos.

De dorpelingen keken verschrikt toe. Toen ze van de schrik bekomen waren, zetten ze de achtervolging in.

Maar wat zagen zij gebeuren? Onder het rennen veranderde de vreemdeling in een kikvors, en beiden sprongen weg in de boomtakken, waar niemand hem direct kon volgen en vinden.

De Arowakken vertellen tot vandaag nog dat je soms de twee kikvorsen kunt zien. In de binnenlanden kun je ze 's avonds om beurten horen kwaken. Voorak bij regenachtig weer. Het zijn Sibero-Koja en de betoverde vrouw die je dan hoort.