Indiaanse vertellingen. Deel 2

[p. 66]

De waterfee van de Arawara

Donkerbruin is het water van de Arawara, die de Wayombo verbindt met de Nickerie. Het stroompje is zo smal, dat de takken van de bomen op de ene oever zich strengelen in de takken van de bomen op de andere oever. Hierdoor lijkt het of je door een tunnel vaart als je door de Arawara gaat.

Heel vroeger, zo vertelt een Karaibse sage, was het vrijwel onmogelijk om door de Arawara te varen. En wel omdat op de bodem van het riviertje een Okkojoemo, of waterfee, woonde.

Deze waterfee hield veel van mensenvlees. Als ze vlees lustte, maakte ze het water onstuimig, waardoor de korjalen zonken.

Soms liet ze ook wel een paar bomen dwars over de stroom vallen. De Indianen moesten dan uit hun korjalen stappen om deze hindernis op te ruimen teneinde verder te kunnen varen. Terwijl ze dan bezig waren om de omgevallen bomen op te ruimen, maakte de waterfee zich van hen meester.

Het gebeurde eens dat een man uit een bootje viel. Hij verdween direkt in de diepte en kwam nooit meer boven. Maar deze man werd niet door de waterfee opgegeten. Ze pakte hem vast, en bracht hem naar haar huisje op de bodem van de rivier.

[p. 67]

Tot zijn grote ontsteltenis zag de man in en rondom het huisje een hele hoop mensenbeenderen.

Hij beefde als een riet, en dacht dat hij ook zo meteen opgegeten zou worden. Maar de waternimf zei geruststellend tot hem: ‘Ik ga jou niet oppeuzelen, Jouw lot is om hiet te blijven en mij gezelschap te houden, zolang ik daar zin in heb.

Elke dag maakte de arme man mee, hoe de watergeest een Indiaan liet verdrinken en zich te goed deed aan het mensenvlees.

Onder water, in het huisje van de Okkojoemo, was het altijd dag. De man moest elke dag het huis en de tuin schoonmaken. Hij mocht geen enkel visje vangen.

Nadat de man jaren lang door de watergeest was vastgehouden - hij was intussen een grijsaard geworden - liet ze hem eindelijk weer vertrekken en terugkeren naar de wereld van mensen.

Wat schrokken de Indianen toen zij plotseling een grijsaard uit het water tevoorschijn zagen komen. Hij vertelde hen waar hij al die jaren geweest was, en wat er met hem gebeurd was.

Aldus een Karaibse legende.