Indiaanse vertellingen. Deel 2

[p. 41]

De boze Anoewa.

De Indianen van de oude tijd hadden grote eerbied voor de stinkvogels. De Indianen geloofden namelijk, dat de aasgieren zeer bijzondere vogels waren. De Indianen zeiden: ze komen rechtstreeks vanuit de hemel naar de aarde. Dat de Indianen dit dachten is wel begrijperlijk. Immers de aasgieren stijgen zo hoog de lucht in, dat ze soms alleen maar als een heel kleine stip te zien zijn. Zowel de Arowakken als Karaiben beschouwden de stinkvogels als de boodschappers van Adali, van God.

Oo!! daar renden alle kinderen de kampen van het dorp binnen, want er ging een suizend geluid in de lucht voorbij en alle moeders riepen: Anoewa, anoewa, laat alle kinderen zich vlug verbergen.

Anoewa was de moedergeest van alle stinkvogels, en ze was een boze geest, die altijd probeerde een kind te roven en met haar weg te voeren. Soms was het haar gelukt. Zo'n kind kwam dan nooit meer terug op aarde. Niemand wist wat met de ontvoerde kinderen gebeurde. Wel geloofden de Indianen dat Anoewa zo'n meegenomen kind geen kwaad deed. Maar niemand wilde natuurlijk zijn kind missen. En daarom moesten alle kinderen snel schuilen.

[p. 42]

Wanneer een Indiaan een aasgier had gedood, werd Anoewa vreselijk boos en spookte door het dorp. Grote keistenen vlogen door het dorp, de kinderen werden ziek en vele stierven. Zo nam Anoewa wraak. Ook volwassenen werden ziek. Het kon gebeuren dat de man die de aasgier gedood had, jarenlang ziek bleef. Zo teisterde Anoewa de Indianen.

Op een dag zagen de Indianen ontelbare stinkvogels heel hoog in de lucht zweven. De hemel was bijna niet meer te zien door de enorme wolk stinkvogels. Ze wiekten allemaal dezelfde richting uit. Het leek alsof er geen einde kwam aan het voorbijtrekken van de duizenden aasgieren.

De Indianen vroegen zich beangstigt af, wat dit vreemde verschijnsel toch wel had te beduiden. Zouden de vogels misschien een aanval doen op de aarde?

Het voorbijvliegen van de aasgieren duurde vele dagen lang. Onzekerheid en angst heerste in alle dorpen.

Tenslotte trokken de laatste stinkvogels voorbij, zonder dat er iets bijzonders was gebeurd. Vanaf die dag, zeggen de Indianen, zijn er bijna geen stinkvogels meer te zien. De legende zegt, dat Anoewa, de moedergeest, met de overgrote meerderheid der stinkvogels verhuisd is naar betere oorden.