Indiaanse vertellingen. Deel 2

[p. 27]

De Indiaan en de sterke drank.

In het begin van de schepping, zo verhaalt een Karaibse legende, had Tamoesie, dat is God, een Indiaan en een blanke op aarde geplaatst.

Tamoesie had de Indiaan opgedragen om de aarde te bewerken. Hij moest vruchtbomen planten. De Indiaan deed zijn uiterste best om alles te doen zoals Tamoesie van hem verlangde. Hij groef kanalen om de aarde te bevloeien. Deze kanalen werden later kreken en rivieren.

Tamoesie had de Indiaan ook veel vogeltjes van allerhande kleuren gegeven om te kweken. Dat deed de man met veel zorg. Nadat de Indiaan een groot gedeelte van de aarde had beplant en schoongemaakt, besloot hij om een reisje te maken. Hij pakte een bundeltje eten in, maakte een reisstok en toog op weg. Vele duizenden kilometers legde hij onvermoeibaar af. Hij trok van het ene land naar het andere. En zo ontdekte hij dat een groot deel van de aarde nog woest en onbeplant was. Hij kwam veel dieren tegen die hij niet kende. Sommigen waren zo groot als een berg. Maar al de dieren waren hem goedgezind en deden geen kwaad.

Tamoesie zorgde goed voor de Indiaan. Hij hoefde maar naar lekker eten en drinken te verlangen, en het stond reeds voor zijn neus. Alles kwam

[p. 28]

zomaar uit de hemel vallen. Wat smulde en genoot de Indiaan. Maar Tamoesie had behalve de Indiaan ook nog een blanke op aarde geplaatst. Na lange tijd op de aarde te hebben rondgereisd, kwam de Indiaan deze man tegen. Hij was verwonderd zo'n man te zien, een man die van kop tot teen blank was. De twee mannen begonnen een gesprek met elkaar, ze spraken over alles en nog wat. En in hun gesprek kwamen zij tot de ontdekking dat zij beiden door Tamoesie op de aarde waren geplaatst om deze te bebouwen en te onderhouden. De Indiaan en de blanke besloten toen samen te werken. Van die dag af trokken zij samen op en hielpen zij elkaar bij het werk. Ze werkten dag en nacht en de aarde ging er iedere dag beter en gezelliger uitzien. De twee mannen werden nooit ziek. Ze leefden in een paradijs. Niets ontbrak hen.

De tijd begon te naderen dat Tamoesie zou komen kijken hoe zij gewerkt hadden en zich van hun taak hadden gekweten. Op een dag kwam een boodschapper hen melden dat Tamoesie uit de hemel zou neerdalen om hen te belonen voor hun arbeid. Toen de dag was aangebroken zagen de mannen een wolk, en uit die wolk klonk de stem van Tamoesie. God liet 'n bundel en 'n boek op aarde leggen. De Indiaan mocht het eerst kiezen welk van die twee voorwerpen hij als beloning wenste. Hij nam de bundel en de blanke moest maar het boek nemen.

Wat zat in de bundel? Een fles met sterke drank. En wat zat in het boek? Een hele boel letters met kennis over allerhande zaken.

En zo komt het - zegt de legende - dat de Indianen vanaf die dag van de drank houden, en de blanken zo geleerd zijn geworden door middel van het boek.