Indiaanse vertellingen. Deel 2

[p. 23]

De reis naar het land der stenen bijlen.

Er was eens een Indiaan, die wonderbaarlijke krachten bezat.

Hij kon een grote boom met gemak optillen. Hij was ook een uitstekende jager. Op een nacht droomde hij van een grote stad. Toen hij wakker was geworden, besloot hij een reis te maken naar de stad waarvan hij gedroomd had. Hij nam afscheid van zijn vrouw en kinderen, en het hele dorp deed hem uitgeleide.

In het begin had de man een voorspoedige reis. Wekenlang pagaaide hij over de rivieren. Op een dag kwam hij een kaaiman tegen. Het beest spuwde vuur uit zijn grote muil, oren en neusgaten. Zijn ogen waren zo groot als de volle maan.

De sterke Indiaan schrok een beetje. Over dit monster had hij nog nooit gehoord. Na een kort maar hevig gevecht schoot hij het lelijke beest met een giftige pijl dood. De Indiaan zette zijn reis voort.

Op een dag kwam zijn vlot in een draaikolk terecht. Het was een waternimf, die op de bodem van de rivier woonde, en hem tot zich wilde nemen. Maar de oesterke Indiaan pagaaide met al zijn kracht, en tenslotte slaagde hij erin het vlot uit de draaikolk de krijgen.

[p. 24]

De grote krachtinspanning had de Indiaan een beetje moe gemaakt. Maar hij volgde zijn reis. De rivier was smal geworden. Het oeverbos was zeer dicht en de bomen wuifden hem toe op de maat van de wind. Het leek alsof het bos de Indiaan toezong.

Veel vogels en waterdieren kwam hij op zijn tocht tegen.

Een nacht sliep de Indiaan in zijn hangmat, die hij aan de oever tussen twee bomen had opgehangen. Met een schok werd hij wakker door het gehuil van een dier. Terwijl hij pijl en boog gereed hield, luisterde hij aandachtig. Zijn scherpe ogen tuurden in het donker. Het gehuil kwam naderbij. Het was een akelig gehuil om er kippevel van te krijgen. Waren het duizend tijgers of duivels die zo te keer gingen?

Het werd hem te machtig. Hij sprong op zijn vlot en pagaaide zo hard als hij kon.

Toen de dag aanbrak, merkte de Indiaan dat hij voor een stad was gekomen. Het was de stad waarvan hij gedroomd had.

Hij ging aan wal. In elk kamp lagen hopen stenen bijlen. De Indiaan zag voor het eerst een bijl. De bewoners van de stad ontvingen hem vriendelijk. Nadat hij er een paar weken had doorgebracht, besloot hij terug te keren naar zijn dorp. De mensen van de stad hadden hem geleerd hoe hij met een bijl moest omgaan. En toen hij vertrok, schonken zij hem een heleboel stenen bijlen.

De Indianen zeggen, dat hun voorouders vanaf die tijd in het bezit kwamen van de hele boel stenen bijlen.