Ons leesboek

(1905)–Jan F.E. Celliers– rechtenstatus


Neen. Gelukkig hij, en vrij en vroed, Die neen durft zeggen, neen, Dat bondig woord, vol mannenmoed, Tot iedereen. Neen tot zijn kind, zijn vriend, zijn vorst, En tot de schare - neen! Uit hooge niet, maar vrome borst, Neen - schoon alléén.
[pagina 169]
Neen, voor den naam, den roem, de macht, Den top der blinkend' eer, En waar Fortuin hem lokt en lacht: ‘Ik biede U meer’! Neen, in 't beslissend uur van 't lot, Als 't machtig geestenkoor Des wijzen kloekheid vaak bespot En brengt van 't spoor. Neen, tot den Booze in lichtgewaad! Die 't edel hart verleidt; Den booze - met het zacht gelaat, Dat bidt of schreit. Neen, tot zich zelf, zyn slingrend hart, Vol gloed of tederheên, Neen - met een traan van spijt, van smart, Maar nochtans, neen. Gelukkig op de gladde paân Des levens, die 't vermag; Die man zal recht en veilig gaan, En eischt ontzag. Ons Ja volgt menig lang berouw, Te lang, te wreed, te spâ... Voor 't onbedachte woord der trouw Is geen genâ. Ons laf, ons roekloos ja baart pijn, Bezwaart, verstrikt, voert mee... Ons Neen wekt haat, kost moeite en strijd, Doch baart ons vreê.
[pagina 170]
Verkiest gij rust, voor schande en schâ, Bij 't wiss'lend levenslot, Zeg meestal neen, maar zelden ja, Tenzij - tot God. Volg Hem, die tranen en gebeên Weerstond op harden toon, En neen sprak tot zijn vriend - en neen Voor 's werelds troon! [P.A. de Génestet.]