Ons leesboek

De Brandwacht.

Blauwe bergen staan van verre

- scheem'rend-blauw;

Stille bergen in de regen,
Aan der verre vlakten zomen

- treurig-stil....

Verder, verder dan die zomen

- suizend-ver,

Slapen grote, vlakke velden,
Overstroomd van zonnevloeden

- eeuwen-slaap....

Hoe zult gij die spanne vaâmen,

- armen-paar?

Waarom roepen in de velden,
Waar der klanken echo's sterven:

- ‘Kom tot mij?’

[p. 156]

 

Buig Uw hoofd in stille bede

 

- voor den Heer;

 

Verder dan die duizel-verten

 

Klinkt de drup van liefde-tranen

 

- op tot Hem!

 

 

 

Sporend nog tot breder scheiding

 

- roept een stem:

 

‘Voort, waar gindsche wolken banken,

 

Zwanger-vol van doodsbedreiging!

 

- Wees gereed!’

 

 

 

Zonnig huisje in de dalen

 

- vaar dan wel!

 

Avond-lampje, giet uw vrede

 

Op de blonde kopkens neder

 

- die niet weten!

 

 

 

Vast en trouw op donk're bergen

 

- staat de wacht;

 

Door het grijze regen-ruischen

 

Sluipen moorders op de velden

 

- in de nacht!

 

 

 

....Bij de bedjes van de kleinen

 

- knielt er één;

 

En ik hoor Uw vleugel-ruischen,

 

Op de bergen en op 't huisken,

 

- Eng'len-wacht!