Ons leesboek

Des Landmans Avondmaal

Jongens! Schuift wat naderbij!

't Geuren van de rijstebrij

Heb ik in den neus gekregen,
En de huisklok wijst al negen!

Kom, zit aan,

Evert, Tijs en Christiaan!

't Uur van 't avondmaal is daar;

Ben je met je dagwerk klaar,

Legt het dan gerust uit handen,
Keesje zit te watertanden;

Doet als hij:

Jongens, houdt je borden bij!

[p. 141]

 

't Is een kostje dat mij streelt;

 

Moeder, heb je rondgedeeld?

 

Kindren, staat je portie voor je?

 

Dan een ernstig woordje, hoor je?

 

Want je weet,

 

't Past niet, dat men dit vergeet.

 

 

 

En nu moedig aan den slag!

 

't Was van daag een drukke dag,

 

En je mocht je dapper weren;

 

Daarom wil ik je ook trakteeren:

 

Christiaan,

 

Geef den suikerpot eens aan.

 

 

 

'k Zeg toch, dat het lekker smaakt;

 

Guurtje heeft het klaargemaakt.

 

Velen, die de brij verzouten,

 

Maar zij hield zich uit die fouten.

 

Blazen, Tijs!

 

Jongen, word toch eenmaal wijs.

 

 

 

Maar je wrijft zoo op je maag,

 

Of je meent, ik wacht niet graag -

 

Die niet hooren wil moet voelen;

 

Laat je 't niet naar eisch bekoelen,

 

Eer je 't weet,

 

Heeft dan soms je tong het beet.

 

 

 

Als ik de oogen om mij sla

 

En 'k zie u zoo lustig, ja,

 

Dan heb ik tot danken reden;

 

Nu, ik ben ook wel tevreden -

 

Trof me ook wat

 

Dat ik wel graag anders had.

 

 

 

Vlotte 't werk niet naar mijn zin

 

Gaf de handel slecht gewin,

[p. 142]

 

Liep het vet soms van den ketel -

 

'k Dacht: de koning op zijn zetel

 

Blijft, als wij,

 

Niet altoos van kommer vrij.

 

 

 

Nam de ziekte van ons vee

 

Ook mijn schoonste rundjes mee -

 

'k Leerde vroeg: wat komt van boven,

 

Moeten wij met eerbied loven;

 

Hou je moed,

 

't Zuurste brokje wordt je zoet.

 

 

 

Jongens, zegt, hoe smaakt de brij?...

 

Hoort naar mij:

 

't Zijn geen taarten of pastei,

 

Die ons altoos 't lekkerst smaken.

 

Weet je wat van alle zaken

 

't Soberst kostje goed kan maken?

 

't Dient gezeid,

 

Jongens, 't is tevredenheid.

 

 

 

[W.J. van Zeggelen].