Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers
(1719)–Pieter Cauwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Op de Wijse: Herderkens al soetjens, &c.
Nv heb ick het leven, adieu adieu gheseyt,
En tred’ in d’eeuwigheydt,
’t Lichaem is nu een lijck,
Iae morghen stof en slijck,
En in mijn edel Bloedt,
Licht nu den worm en vroet,
Och menschen ’t leven loopt ghelijck een stroom!
Och menschen ’t leven vlucht ghelijck een droom!
2. Och die hier naer het scheyden, naer sijnen laetsten snik?
Hadd’ maer een oogenblik?
Och Godt waer zijde ghy?
Die is nu al voor by,
En al mijn jaeren groot?
Die heeft de bleecke doodt.
Och menschen neemt doch uwen tijdt hier waer?
Och menschen daer is geen respijt hier naer?
3. Nu moet ick (eylacy!) voor mijnen Rechter staen
Nu gaet myn vonnis aen!
Wordt’et daer al ghehoort?
Iae oock een ydel woort.
’t Quaet dat verborghen waer?
Komt dan in ’t openbaer.
Och menschen peyst doch op u leste uer!
Och menschen ’t valt ons hier daer naer soo suer.
4. Nu wensch ick een berg, oft heuvel op my viel
Soo schroomt en beeft mijn ziel.
O Godts bermhertigheydt!
O Godts rechtveerdigheyt!
Is’er dan geen gena!
Neen, het is al te spa.
Och menschen peyst op ’t vier en helschen stanck?
Och eeuwigh, Eeuwigh, Eeuwigh is soo lanck!
|
|