Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers
(1719)–Pieter Cauwe–
AuteursrechtvrijStemme: Van het ruyse-muysen.
Komt hier vrienden, komt eens mercken
Saecken die den gheest verstercken,
Siet de groen ghebloemde Wey
Met den lieffelijcken Mey;
Hoort den Krekel daer nu singhen,
Siet den Sprinckhaen daer nu springhen,
Daer de snelle Mieren gaen
Met dien swaeren pack ghelaen.
2. Den Puyt oock op sijn manieren
Sit en singht in de rivieren,
Daer den karpel light en speelt,
En veel jonghe Karpels teelt;
Den Blieck met sijn roode vinnen,
| |
[pagina 30]
| |
Tincken, Baesen en Baesinnen,
Swemmen door en weer in’t lis,
’t Schijnt dat by haer Bruyloft is.
3. Die nu oprecht wilt bemercken
Godes kracht en Godes wercken,
Siet de Kruyden van het landt
Die ons Godt daer heeft gheplant;
Is’t niet schoon om te aenschauwen
Leli, Tulpaen en Karssouwen,
Roosmarijn en Eglentier,
Den Thymus en Lauwerier?
4. Roos ghy Princes van de Blommen,
Dat vry al de Schilders komen,
Hoe sal haer werck moghen staen
Neffens uwe Roose bla’en?
Als de Kriecke-boomen bloeyen,
Als de nieuwe Appels groeyen,
Maer dat wy ons ooghen slaen,
Sien wy schoone Blommen staen.
5. Ick heb in het veldt behaeghen,
Als de Klaevers blommen draeghen,
Daer de snelle Bie in daelt,
En den Koninck voor ons haelt;
Wien sal gheen vermaeck dan vinden
By de groen gheblaerde Linden,
Daer het Nachtegaeltjen fluyt
Met sijn lieffelijck gheluyt.
6. Den Mey baert veel lieve dinghen,
Want nu al de Voghels singhen,
Daer den Leeuwerck hanght en swiert,
| |
[pagina 31]
| |
Voor den Hemel tiereliert;
Den Meerlaer die singht hier vooren,
En den Kneuter laet hem hooren:
Ider Voghel met gheklanck
{Oft} den Mey sijnen sanck.
7. De locht is als vol schalmeyen,
De Kivit en Quaeckels teyen,
Ider Voghel fluyt om best,
Daer een jeder ciert sijn nest:
Let wel op dees schoone dinghen,
Hoort de Voghels vreughdigh singhen;
Gheeft den Mey ons soo veel saet,
Hoe soet is het Hemels gaet.
|
|