Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers

Vertroostinghe,

Stemme: Belle Iris. (ofte) Komt ghy menschen en aensiet. (ofte) Van den rijcken Baron.

Noyt soo soet gheen lieve stem,
Noch gheen schoonder liet ghesonghen
Als de Enghels snelle tonghen,
Eens songhen tot Bethlehem,
Wien sou noch jet soeters wenschen:
In bedroefden noodt en pijn?
Als die vre zy met de menschen
Die van goeden wille zijn

2. Waer maer onsen wille goet,

Godt kent al ons kranckigheden,
Zacheus die heeft ghebeden,
Soo oock Magdalena doet;
Gingh den Publicaen niet knielen
Met een seer benouwt aenschijn?
Maer den Heer ontfanght de zielen

[p. 24]

 

Die van goeden wille zijn.

 

3. Siet hoe Petrus om een vrouw

 

Sijnen Heer dorst af-sweeren,

 

Maer hy was met goedt begheeren,

 

En den Heer gaf hem berouw:

 

Oock den Moordenaer in ’t lijden

 

Riep ontfermt u over mijn:

 

Met den Heer eens sal verblijden

 

Die van goeden wille zijn.

 

4. Valt den mensche in het quaedt,

 

Is den wil maer goedt ghevonden,

 

Godt vergheeft de groote sonden

 

Soo wel als een kleyn misdaet:

 

Kan den wil het quaet maer haeten,

 

Al voelt de sonscienti’ pijn,

 

Godt en sal haer noyt verlaeten

 

Die van goeden wille zijn.

 

Dat aen den Heere meest behaeght,

 

Is dat den sondaer grati’ vraeght:

 

Den goeden Godt is eer bereedt,

 

Eer dat den sondaer ’t quaedt is leedt.