Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers
(1719)–Pieter Cauwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 22]
| |
Stemme: Coridon weyde de Schapen. (ofte) Qui est pour mon pucellage.
Waer is mijn kennis ghevaeren?
Waer is Pieter, Ioos, en Ian,
Dees, en dien gheleerden man,
Die by ons soo veele waeren?
Al hun krachten vielen af,
En sy rotten in het graf.
2. Waer is nu die groote ghilde
Die de Cabriole spranck,
Die als’t Nachtegaelken sanck,
Die hier ded’ al wat hy wilde,
Want hy was rijck, sterck en groot?
Even-wel is hy oock doodt.
3. Wat den mensch weet, of kan maecken,
Is hy sterck, of is hy teer,
Is hy Boer, of is hy Heer,
Yder moet de note kraecken:
Want hun krachten vallen af,
En sy rotten in het graf.
4. Ick plaght wel veel te verkeeren
Met een Dochter suycker-soet,
’t was een Ionck-vrouw met veel goet,
Schoon gheciert waren haer kleeren,
’t Hayr ghekrolt, de kaecken roodt,
Even wel is sy oock doodt
5. Soo sal’t eens met ons oock enden,
| |
[pagina 23]
| |
Al zijn wy nu heusch en net,
Al zijn wy soo schoon en vet,
Sal ons de doodt het leven schenden;
Want de krachten vallen af,
En wy rotten in het graf.
De Doodt ghelijckt de Menschen niet,
Sy door de vinghers niet en siet:
Wel is de Doodt dan steke-blent,
Dat hier de Doodt gheen Gelt en kent?
Neen Mensch, beproeft U krachten wel,
Ons jeught is teer, de Doodt is fel.
|
|