Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers
(1719)–Pieter Cauwe–
AuteursrechtvrijStemme: Philis quam Philander teghen.
O Ghy jeught waer zijn u sinnen?
Waer is uwen gheest verhuyst?
| |
[pagina 21]
| |
Sult ghy noch de werelt minnen,
Als u Minnaer is ghekruyst?
’t Is hem die elck minnen moet,
Die ons jont sijn hert en Bloet.
2. Wie bemindt noch ydelheden,
Als hem Iesus wordt vertoont,
Vyt ghereckt sijn teere leden,
Soo door-naghelt en ghekroont?
Iont my Heere desen dagh,
Dat ick voor u Lijden magh.
3. Iesus laet my doch ontfanghen
Een deel van u bitter pijn,
Laet my aen het Cruyce hanghen,
En voor u door-naghelt zijn,
Op dat Heer u groote pijn
Door my magh vermindert zijn.
4. Ach waer sal mijn liefde blijven,
Blijft den Heer noch in de smert!
Siet, ick sien de lancie drijven
Om te herten Iesus hert;
Komt Longinus, Komt hert my,
En laet Iesus Herte vry.
5. En magh my dat niet ghebeuren,
Moght ick haelen af den Heer,
Eer de naghels dieper scheuren,
Want sy wonden meer en meer.
Is u liefde mensch soo groot,
Ghy sult leven door mijn doot.
|
|