De pelgrimagie van het kindeken Jesus

§. XI.

WEl aen dan soete Ziel, wel aen nu schoone Roose,
O witte Leli'-blom, die spruyt uyt d'aertsche moose

Peirel wonder reyn, die vliet het vleesche slyk,

Wiens scheyden salig is, wiens doodt is, kostelyck.

O Saligh zydy nu die soetelyck mooght rusten,
In d'ermen van u lief, in d'Hemelsche wellusten,

En zyt met sijnen geest vereenight, en ghekust,

Dat verr' te boven gaet den vleeschelyken lust.

Uw' oog' en herte rust van weenen ende suchten:
Want van uw' bange hop' geniet gy soete vruchten,

En uwen Bruydegom troost u voorgaenden druck,

Door wien gy zyt verlost uyt's werelts ongeluk.

Segt eens, ô soete ziel, waerom sout gy noch suchte
Oft droevig wesen hier in d'Hemelsche genuchte?

Mits gy nu staeg geniet 't oneyndelycke goet;

Dat allen druck, en pyn, en onlust luchten doet.