De pelgrimagie van het kindeken Jesus

[p. 598]

§.XII.
Sluyt-reden.

NU eynd' ick myn gedicht, om niemant te verdrieten:
Want waer't dat ick in't lang veel redens woud' uyt gieten,

Hoe heerlyck en hoe soet is deser zielen staet:

Den sinnelyken mensch sou seggen: Wat gy praet

Doch laet hun klappen vry: ô Broeder, wilt naer loopen
Dien nieuwen Martelaer, om sijn geluk te koopen;

En als gy sulcken zyt, bidt Jesus lieven Heer',

Dat hy u't soet gesangh der Martelaeren leer'.

Laet ons dit soete Liefd, ô Suster dickmaels singen;
Dat't ons niet en verdriet in dese aersche dingen;

Want die in dit gesang hier dickwils hem verheught,

Dit wort daer daer genoot van Jesus in sijn vreugt.
Wilt dan, ô Susters, hier op 's herten cither spelen,
En dickwils met gesucht, en heete traenen quelen

Den Tortel duyven sanck, tot Jesus u lief paer,

Op dat g'hier naer met hem moogt juygen eeuwigh jaer,

Het suchten wort gedaen, het weenen en verstooren,
Wanneer gy sitten sult in d'Engels blyde Chooren,

En singen een nieuw Liedt, vol vreugt en soetigheyt,

Met Jesus Bruydegom, in alle eeuwigheyt.

AMEN.