De pelgrimagie van het kindeken Jesus
(1755)–Franciscus Cauwe– AuteursrechtvrijXVII. Capittel.
| |
[pagina 500]
| |
wreetheyt, ende duyvelschen haet tegen den onnooselen Jesus: aengesien men geen menschen soo barbaer en vint, die de patienten in hun uytterste niet en vertroosten, oft ten minsten met ruste en laeten sterven. Ga naar voetnoot[a]Veele dan passeerende voor by het Cruys, knickende op hem met hunne hoofden, seggende: Vah! die daer den Tempel Godts distrueren soude, ende in dry daegen herbouwen: salveert u selven indien gy den Sone Godts zyt, daelt van het Cruys. Desgelijcks de Princen der Priesters, met de Schriftgeleerde, ende Ouderlingen met hem spottende seyden: Hy heeft andere geholpen, ende hy en kan sy zelven niet helpen. Indien hy den Koninck van Israël is, dat hy van het Cruys daelt, ende wy zullen in hem gelooven. Hy heeft betrouwen in Godt: dat hy hem nu verlosse, is 't dat hy wilt, want hy heeft geseyt: Ick ben den Sone Godts. Maer het medelyden dat dese nijdige honden niet en hadden, dat bewesen alle ongevoelycke creaturen aen hunne Schepper. Ga naar voetnoot(b)Want de Sonne is verduystert geworden, zynde geheel de werelt in duysternisse, van den middagh op welcken Jesus gekruyst is, tot den dry uren als wanneer hy synen geest gaf, de aerde beefde, veel steen rotsen scheurden, veel graven gingen open ende het voor hangsel, ofte gordynen van den Tempel, die hing voor het Sanctum Sanctorum, is van boven tot beneden in tweeen gescheurt. Maer wie sal konnen uytspreken de excessive droefheyt van de bedrukte Moeder, als sy de verwytingen, ende spottingen der Joden hoorden, ende de uyterste benauwtheyt sagh van haeren Sone, wiens kleederen oock van de soldaeten gedeelt wierden in haere tegenwoordigheytGa naar voetnoot(c) gelijk den Propheet voorseyt hadde. | |
[pagina 501]
| |
De pynen van den Sone vermeerdenden de droefheyt van de Moeder, ende de benauwtheyt van de Moeder vermeerderde de benauwtheden van den Sone.Ga naar voetnoot(a) De Moeder was in haer herte gekruyst met haeren Sone, ende hadde liever met hem te sterven, als langer sonder hem te leven. De benauwtheden praemen hun van alle kanten, ende de hert-sweire, ende tormenten die sy lyden, konnen gevoelt, maer niet beschreven worden. De Moeder stont neffens het Cruys van haeren Sone, sonder een oog van hem te keeren, ende leedt met hem, heffende daer en-tusschen haer benauwt ende bedruckt herte tot den Hemelschen Vader, ende seggende: ô Vader, ende eeuwigen Godt, het heeft u soo belieft dat mynen Sone gekruyst worden: 't en is nu geen tyt, om hem wederom te eysschen: maer siet in welke benauwtheyt syne Ziele gestelt is, ik bid' u dat gy syne pyne wat wilt versoeten. Vader ick recommandere u mynen Sone. Desgelycks riep het benauwt herte van den Sone tot den Hemelschen Vader, seggende: Mynen alderliefsten Vader, gy siet wel de groote benauwtheyt ende droefheyt van myne Moeder. Ick moet gekruyst worden, ende niet sy, ende nochtans hanght sy met my aen het Cruys. Het is genoegh dat ick gekruyst ben, die de sonden des werelts op my genomen hebbe, sy en heeft sulks niet verdient. Maeckt toch, ô Vader, dat haere pynen ende droefheden verdraegelyck zyn. Neffens het Cruys stonden oock by onse L. Vrouwe, haere twee Susters. Maria Jacobi, ende Maria Salome, ende Joannes, ende Maria Magdalena, ende noch meer andere, die al-te-mael seer bitterlyck weenden; principalyck Magdalena, die lieve Disciplinne van Jesus, door hertelyck medelyden dat | |
[pagina 502]
| |
sy hadden met hunnen alderliefsten Heere, ende Meester, ende met syne bedruckte Moeder, ende en konde geenen troost ontfangen. Hunne droefheden ende benauwtheden wierden geduerig vernieuwt, ende hunne traenen liepen sonder ophouden, om dat het Lyden van hunnen Beminden Jesus geduerig waste, ende geduerig nieuwe verwytingen tegen hem geseyt wierden. O Ziele, maeckt u alle dese dingen met een levende aendaghtigheyt tegenwoordigh, ende aensiet geduerigh uwen beminden in het aensicht, tusschen syne tormenten ende benauwtheden, ende hebt uyt'er herten medelyden met hem, die van alle kanten materie heeft van lyden ende droefheyt. Inwendigh is syne Ziele desolaet, ende syn Lichaem vol tormenten, ende uytwendig wort hy van d'een zyde bespot van syne vyanden, ende van d' ander zyde beweent van syne vrienden, ende soo wel dese, als d' andere vermeerdere syne droefheyt. Imagineert u dat hy tusschen dese pynen en benauwtheden syne bedruckte oogen somtijts tot u keert, aensiet hem dan oock met weenende oogen, ende roept tot hem met de tongen uwer affectien, laetende uytbersten duysent versuchtingen. Aenmerckt met aendaghtigheyt, ende bitterheyt uws herten alle de deelen van syn Lichaem, het een voor, het ander naer, ende siet hoe syn voorhooft, ende kaeken van de slaegen geswollen zyn, ende met geklontert bloete, ende speecksels bedeckt zyn, dat men syne oogen qualyk sien kan. Siet hoe syn schoon hair ende baert styf staen van het geklontert bloet. Siet eens syn aensicht, syne ermen, sijne borst, sijne beenen, hoe sy t'eenemael bebloet, ende soo doorhackelt zyn, al oft hem geheel syn huyt afgetrocken waere. Siet hoe geheel sijn Lichaem aen die dry nagels gespannen is, dat | |
[pagina 503]
| |
men alle syne ribben ende beenen siet uyt-stekent ende kan tellen. Siet ten lesten hoe dat H. Bloet geduerigh druypt uyt sijne genagelde Handen ende Voeten, gelyk dry fonteynen Hout u selven in dese becommernissen eenigen tijt besig, loopende van het een lit tot het ander, ondertusschen een druckelycke ooge van Jesus ontfangende, ende hem desgelycks druckelyck aensiende, tot dat u herte met het sweert des medelydens gewont zynde, smelte in traenen, ende valt als dan op uwe knien, omhelsende den voet des Cruys, ende kussende Jesus genagelde Voeten sonder ophouden. O Ziele, kust die aldersoetste Voeten, ende herkust die met een brandende affectie, ende besproeyt die met uwe heete traenen, want uyt de selve komt eene hemelsche kracht, die de herten wonderlijck verandert, ende vervoert in eenen nieuwen staet. O Goddelijcke Voeten, die zynde gewont, wont de herten met brandenden liefde, ende zynde vast genagelt, doet de herten loopen uyt hun selven, jae vliegen met de vlammen der vieriger affectien, tot in den schoot des Hemelschen Vaders. |
|