De pelgrimagie van het kindeken Jesus

[p. 434]

IV. Capittel.
Jesus wascht de voeten van syne Discipels.

AEngaende het tweede^(a) segt den H. Bonaventura, zyt hier neerstelyk aendagtigh. Als het Paesch lam nu ge-eten was volgens de gewoonte van de Oude Weth, ende het Avont mael nu by na ten eynde, soo is Jesus van tafel op gestaen. De Discipels staen ook terstont op, niet wetende waer hy gaen wilde. Hy is dan met hun nederwaerts gegaen in een ander plaetse van het selve huys, die men noch heden siet, alwaer hy hun altemael heeft doen sitten. ^(b)Hy doet water brengen, hy doet synen mantel af, hy omgort sich met eenen witten doek, hy giet water in een steene komme, hy stelt die voor Petrus voeten, ende valt voor hem neder op syne knien, om syne voeten te wasschen. Petrus staende t' eenemael verbaest, en wilt dit geensints laeten geschieden, seggende: Hoe Heere, sult gy myne voeten wasschen? Dit en sal ik in der eeuwigheydt niet toelaten. Jesus hem aensiende met een vriendelyk gelaet, segt: Laet my gewerde, want het en zy dat ik u wassche, gy en zult geen deel met my hebben. Petrus dit dreygement hoorende, ende niet soo seer vreesende, wiert terstont soo verandert in syn gemoet, dat hy hem gereet stellende seyde: Och Heere, wascht niet alleen myn voeten, maer ook myn handen ende myn hooft.

Aenmerckt nu, ô ziele, met aller aendagtigheyt, ende aensiet met verwonderinge, al het gene hier gedaen wort. De opperste Majesteyt die booght haer ter aerden, ende met alle ootmoedigheyt blyft daer knielende ende stuypende voor de voeten van een deel Visschers, daer sy sitten. Hy wascht hunne vuyle voeten met syne eygen handen, hy

(a) Medit. vitae. Chr. c. 37.

(b) Joan. 13.

[p. 435]

droogt die af, ende geeft die eenen minnelycken kus, met sulk een affectie, dat sy uyt'er maeten beweegt zynde, duysent versuchtingen lieten uytbersten, zynde overgoten met traenen van devotie ende liefde. Alleen den verrader Iudas was sonder eenig gevoelen met de oogen droog: Maer, ô soet herte van dien minnelyken Jesus! O alderdiepste ootmoedigheyt van dien soeten Heere! dat hy ook aen synen verrader de zelve diensten met alle minnelykheydt bewijst. Maar, ô boos, ô versteent herte! doen ellendigen, die door soo groote ootmoedigheyt, ende teekens van liefde niet beweegt en wort, blyvende altydts even obstinaet in syn wreet voornemen tegen synen soo grooten weldoender, soo onnooselen Meester, noch oock vreesende den Heere der Majesteyt. Maer wee u ellendigen, gy sult wel baeren het gene gy nu broedt, maer niet hy, maer gy sult verloren gaen. Het waer u beter, ô onsaligen dat gy noyt geboren en waert.

Hebbende dan Jesus desen ootmoedigen dienst aen syne Discipels gedaen, soo is hy met hun gekeert op de eêt-zale, ende wederom nedersittende heeft hun vermaent tot naervolginghe van dit tegenwoordig Exempel, seggende: ^[a]Gy weet wat ik u gedaen hebbe. Gy noemt my meester ende Heere: ende gy segt wel: want ik ben 't. Indien ik dan u lieden Meester ende Heere gewasschen hebbe uwe voeten: hoe veel te meer moet gy lieden malkanders voeten wasschen Ik heb u-l exempel gegeven op dat gy doet, gelyk ik u-l. gedaen hebbe Tot hier S. Bonavent.

Laet ons, ô ziele, dese Meditatie noch wat verbreyden. Dient den minnelyken Heere in het wasschen der voeten, brengt hem versch water, valt op uwe knien by hem, hout de voeten van de Discipels, ende weent ook met hun, is 't dat gy

[a] Ioan. 13.

[p. 436]

kont. Meent gy dat den soeten Jesus oock geen traenen gestort en heeft, in dit werk van liefde: naementlyk als syne lieve Discipels hun niet onthouden en kosten van suchten en weenen? Aensiet dan den soeten Heere, hoe hy door eenen geweldigen iver ende brant der liefden ontsteken is in syn lieffelyk aensicht, loopende geduerig traenen langs syne gebenedyde kaecken, teeckens van de soetigheyt syns herten, dat soo bewegelyck was, dat het smolt in traenen van liede. O myne ziele, kont gy dit wel peysen sonder weenen? Die liefde en kan niet liegen: Indien gy Jesus lief hebt, u herte moet dit ghevoelen, de oogen moeten leken. Siet nu eens met welke vlytigheyt de ootmoedigen Heere opstaet van den eenen, ende wederom nederknelt voor den anderen, liggende daer voor hun ter aerden, al oft hy hunnen minsten knecht, ofte eene slaeve waere. Peyst nu, ô ziele, dat hy ten lesten hem tot u keert, ende ook neder doet sitten om u de voeten te wasschen. Wat sult gy nu maecken? Zyt ootmoedelyk gehoorsaem, laet hem doen, want het is om u deugt. Och wat gevoelen moet een minnende ziel hier in hebben, siende haeren Godt voor haere voeten liggen! Hoe moet een amoureus herte ontsteken worden, ontfangende van synen alderliefsten sulke teekens van liefde! maer, ô Ziele, hoe kont gy dien soeten Engel alsoo sien ter aerden? Hoe kont gy lyden dat die delicate, edele, Goddelyke handen, uwe vuyle verworpen voeten aenraeken? Hoe kont gy gedoogen dat dien hemelschen mont uwe aerdsche stinkende voeten kuste? Maer en vreest niet: want het is Jesus, die uwe voeten wasschen moet, sout gy deel met hem hebben in het Ryk Godts, ende het zelve binnen u besitten; want uwe voeten beteeckenen uwe affectien, die van Jesus moeten ge-

[p. 437]

suyvert zyn van alle aerdsche aenklevingen, op dat alle uwe begeerten ende intentien tot Godt alleen souden opgerecht worden: ende dan besit gy de rechtveerdigheyt, welke in u veroorsaekt den inwendigen vrede, die beteeckent wort door den kus, welken Jesus drukt op uwe voeten, stillende alle uwe affectien in een soete ruste der hemelscher begeerten, welke veroorsaeken een geestelycke blydschap, die vergeselschapt is met traenen van devotie, die hier ook van Jesus in de voet-wasschinge gestort worden, dit is dan het Ryck Godts, dat gy door de voet-wasschinge Christi becomt, welk gelyk den Apostel segt, gelegen is in rechtveerdigheyt, vrede ende blydschap in den H. Geest.

Weent dan, ô ziele, met uwen soeten Jesus stort met hem traenen van liefde ende devotie, terwylen hy uwe voeten wascht. Valt daer naer op uwe knien voor hem, ende hem aen den hals vallende, bedankt hem duysentmael van syn excessive liefde tot u, ende bidt hem met traenen, dat door dese syne wasschinge alle affectien mogen gesuyvert worden van alle ongeregeltheyt, op dat gy het Ryk Godts binnen u moogt ontdecken, ende daer door altyts in syne liefde wassen.