De pelgrimagie van het kindeken Jesus

LIV. Capittel.
Jesus gaende naer Ierusalem voorsegt sijne Passie, ende geeft het gesicht aen eenen blinden.

NAer dat Jesus ontrent vier dagen met syne Discipels hem hadde gehouden by de Woestyne, ende sijnde niet verre van de Iordane; soo heeft hy hem begonst te keeren naer Ierusalem (te weten op den Donderdag voor Palmen Sondagh) ende gaende voor syne Discipels, die met groote vreese hem volgden, heeft tot hun geseyt secretelyck: ^(a)siet wy gaen naer Ierusalem, ende al het gene de Propheten geschreven hebben van den Sone des Mensch sal volbracht worden: want hy sal gelevert worden aen de Princen der Priesteren, de Schriben ende Ouderlingen: ende sy zullen hem veroordeelen ter doodt: ende sy zullen hem leveren aen de Heydenen; ende sy zullen hem bespotten ende bespouwen, ende geesselen; ende naer dat sy hem gegeesielt sullen hebben, sullen sy hem dooden; ende ten derden dage sal hy verrysen. Ende sy en verstonden niet wat hy hier mede seggen wilde Aldus Het H. Evangelie.

Aenmerckt, ô Ziele, welcke patientie den soeten Jesus moet hebben met die botte Discipels, als sy doen waren, die sulcke klaere woorden niet en verstonden; soo dat hy, of hy sprack, of hy sweeg, hy hadde by hun even veel. Gy verstaet dese woorden wel, ô ziele, en kont gyse hem wel hooren seggen sonder weenen? Peyst dat hy op den weg vermoeyt zynde wat neder sit, om te rusten, en gaet kout wat by hem van de voorseyde woorden, seg-

(a) Matth. 20. Marc. 10. Luc. 18.

[p. 382]

gende datse u heel verschrickt hebben, ende hem toonende groot medelyden, ende hem presenterende, om in syn plaetse te gaen sterven, ende meer andere dingen gelyck u den Heere sal ingeven.

^(a)Als Jesus naeckte de Stadt Ierico, soo was daer by den weg eenen blinden, die bedelde, welcken hoorende veel volckx passeren, vraegden wat daer schuylde; Sy zeyden hem dat Jesus van Nazareth daer voor by ginck. Doen heeft hy geroepen, seggende: Jesus Davids Sone, weest my bermhertig. De gene, die vooren gingen deden hem swyghen. Maer hy riep alsdan noch veel meer; Sonde van David, ontfermt u mynder Jesus dan stille staende, seyde, dat men den blinden by hem leyden soude. Ende als hy by gekomen was, heeft Jesus hem gevraegt: seggende; Wat wildy dat ick u doen? Hy zeyde; Heere, dat ick mag sien. Doen seyde Jesus tot hem; Siet, u geloove heeft u behouden. Ende hy heeft terstont gesien, ende volgde hem, lovende Godt; ende al het volck dit siende verhefte Godt. Aldus het heylig Evangelie.

Wie en zoude niet beweegt worden door dese minnelycke goedertierentheyt van dien vriendelycken Jesus, dien soeten lief hebber der zielen! hy staet stille voor eenen armen blinden bedelaer; hy verwacht tot dat men hem by gebrogt heeft; hy vraegt hem, wat wildy, dat ick u doen? O aldersoetste woort, van dien lieffelycken ende beminden Heere! wat wildy dat ick u doen? Aensiet dan, ô Ziele den soeten Jesus hier wel aendachtelyck: is 't dat gy wilt een vonckxken van sijne brandende liefde, ende een druppelken van de honingh-vloeyende soetigheyt sijns herten gewaer worden. O lieffelyck herte! O soet gemoet! O brandende affectie van myne Heere Jesus, die de herten van

(a) Luc. 18.

[p. 383]

de minnende zielen soo krachtelyck door gaet, soo geweldelyck ontsteeckt, soo soetelyck treckt, soo lieffelyck vermaeckt, ende vervult met de hemelsche begeerten, ende een soete genegentheyt tot alle goet.

Soo is't dat Jesus aen de zielen geeft het inwendig gesicht om Godt te aenschouwen. Want een zoete affectie, een vierige begeerte, een brandende liefde tot Godt, is de ooge met welck men Godt siet. Godt beminnen is Godt aenschouwen: welk den H. Augustinus (ser.19. de verh. D) te kennen geeft, seggende: Hoe hoog moet ons geestelyck gesichte op rysen? Tot het aenschouwen Godts. Siet gy wel welck een verheven ende groote zaecke het is, Godt te aenschouwen? Den genen, die met de Goddelycke liefde, ende hemelsche begeerten ontsteken is, die verstaet genoeg wat ick segge: al of hy wilde seggen: Dusdanige weet door eygen experientie, wat is Godt te aenschouwen.

Wilt gy dan, ô ziele, tot dese lieffelycke aenschouwinge Godts geraecken? Zyt gelyck den tegenwoordigen blinden: ten eersten, arm; maer arm van geest, door de verloocheninge van alle schepselen, ende uw selfs. Ten tweeden, sit by den weg, dat is converseert minnelyck met Jesus, die den weg is (gelyck hy zelve segt) om te geraecken tot sijnen Hemelschen Vader. Ten derden, roept naer met groote begeerten, van hem versoekende syne liefde, die de geestelycke oogen open doet, seggende met S. Bernardus.

Uwe goedertierentheyt,

Is myns herten groote vreugt:

O ongemeten goetheyt,

Geeft my tog der liefden deugt.

Maer is 't dat het gerucht der verstroeytheden,

[p. 384]

quade passien, ofte begeerlyckheden u soecken te beletten, dat gy van Jesus niet verlicht en wort (gelyck het volck hier dede aen den blinden, hem willende doen swygen) ende u soecken te verstooren in u gebedt, ende noch meer verduysteren ende vervremden van Jesus: alsdan moet gy noch veel meer roepen, gelyck den blinden, seggende met S. Bernardus.

Ick begeer u duysentmael

Jesu, wanneer sult gy komen?

Wanneer sult gy t'eenemael

My versaden en volcomen?

Aldus door uwen vierigen ernst, ende gestadigh jaegen naer uwen Beminden, stillende alle inwendige quaden beroerten ende verbeeldingen, sult door de inwendige stilte ende blootheyt uws gemoets eene naerheyt van Jesus gewaer worden; al of hy by u waere stille staende: ende sult gevoelen een inwendige openinge, ende vryen toeganck tot hem; waer door in u gebaert sal worden een groot betrouwen, dat gy van hem verkrygen zult al dat gy wilt, al of gy sijne lieffelycke stemme hoorde, seggende; wat wildy dat ick u doen? Alsdan sult ghy wederom roepen uyt de binnenste affectie, met den H. Bernardus.

Komt togh, komt ô liefsten Vader,
Koninck van ons allegader.

Blinckt tot klaerder aen den geest.

Die begeert u aldermeest.

Aldus volherdende in de oeffeninge der affectien ende geduerige begeerten tot Jesum, sult gy allengskens ontdecken de bloote minnelycke ooge des geloofs, die de ooge is der contemplatie, met de welcke Godt gesien wort; ende sult dan Godt

[p. 385]

lovende ende dankende met blydschap mogen singen met den H. Bernardus.

Nu sien ick dat ick sochte;
Nu houd' ick dat ick wenschte;

Met Jesus liefde ben gewont,

O grooten brant des herten gront?