De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XLVI. Capittel.
Jesus wort onthaelt in het huys van Martha, alwaer Magalena haere suster aen syne voeten sit, hoorende sijn woort.

NAer dat Jesus in de Stadt van Jerusalem soo wel onthaelt ende ge eert hadde geweest, gelyck wy gesien hebben, soo is hy van daer vertrocken naer Capharnaum, maeckende synen weg door Bethania ontrent een ure gaens van Jerusalem, alwaer hy met syne Discipels onthaelt is geweest in het huys van Martha^(a) wiens Suster, te weten Maria Magdalena, alsdan daer oock was.

Dese twee susters (segt S. Bonaventura cap. 45. vit. Chr.) die Jesum uyt'er maeten lief hadden, hebben hem met seer groote eerbiedinge ende blydtschap ontfangen. Ende Martha heeft haer terstont gespoeydt om voor Jesus, ende syne Discipels een eerelycke maeltyt gereet te maecken. Maer Maria voegden haer aen de voeten van Jesus; ende soo hy niet willende ledig zyn, volgens syne gwoonte, sprack woorden van het eeuwig leven; sy zynde met oogen ende ooren aendachtig, hadde een onuytsprekelyck vermaeck in syne honing vloeyende proposten ende hemelsch gelaet; Soo dat sy al andere zaecken vergeten hadde. Martha, nam dit qualyck, ende gaende by den Heere, dede sy haer beklag dat haer Suster haer alleen hadde gelaten in het werck, hem biddende dat hyse bevelen zoude haer te comen helpen. Maer sy kreeg voor antwoorde: Martha, Martha, gy zyt sorgvuldig ende stiert u tot veele saecken: dog een is noodig. Maria heeft het beste deel verkosen dat van haer niet geweirt en sal worden. Maria dan, die in de woorden Godts was

(a) Luc. 10.

[p. 344]

rustende, quam door het groep van haer Suster, als uyt eenen diepen slaep, ende vreesende voor haere soete ruste, sweeg stillekens met nedergeslagen aensicht. Maer naer de voorzeyde antwoorde des Heeren, heeft sy geruster ende blyder geseten.

Siet eens [segt den H. Bernardus ser 3. in Assump. B.M.] hoe Maria rust, ende smaeckt hoe soet dat den Heere is. Siet (segg' ick) met welcke een stil gemoet sy sit by de voeten van Jesus, hem geduerig hebbende in de oogen, ende de woorden uyt synen mont ontfangende, wiens gesichte was minnelyck ende lieffelyck, ende wiens uyt spraeke was t' eenemael zoet. Want syne lippen waeren overvloeyende van een hemelsche bevalligheyt, en hy was schoonder van gedaente als alle de kinderen der menschen jae te boven-gaende al het çieraet der Engelen. Verheugt u, ô Maria, ende danckt den Heere, dat gy het beste deel hebt verkosen: Want salig zyn de oogen die sien het gene gy siet, ende de ooren die weerdig gevonden zyn te hooren, het gene gy hoort.

‘Als (segt S. Bonaventura cit.) de maeltyt gereet was, ende den Heere ophiel van spreken is Maria terstont opgestaen, ende heeft hem water gepresenteert, om syne handen te wasschen; ende voorts geduerig ontrent hem blyvende, diende hem met alle vlytigheyt ende devotie. Aensiet dan wel den Heere in-gaende, ende de Susters hem met de aldergrootste blydschap ontfangende, ende voorts al het gene sy hier doen: want het seer schoon is. Aldus S. Bonaventura.’