De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXXIII. Capittel.
Jesus vernacht in het Gebedt op eenen Berg: wandelt op de Zee, ende keert te Schepe weder.

NAer dat onse Heere Jesus (segt S. Bonaventura cap. 35. & 36. vit. Chr.) soo veel volcks miraculeuselyck gespyst hadde, hebben sy hem willen Koninck maecken: want sy peysden dat hy hun seer wel voorsien zoude in alle nootsaeckelyckheden, ende dat sy onder sulck eenen Koninck geen gebreck lyden en konden. Maer den Heere Jesus wetende hun voornemen, is gevlucht op eenen Berg, sonder dat sy het gewaer wirden, soo dat sy hem niet en hebben konnen vinden. Den ootmoedigen Heere dan en heeft niet willen tydelyck geert zyn. Ende siet hoe dat hy niet geveynsdelyck, maer uyt ernst dese eere gevloden heeft; want hy heeft sijne Discipels gesonden te schepe, ende hy hy is alleen gegaen op eenen Berg, op dat het volk hem onder sijne Discipels soeckende, niet en soude vinden. Hy heeft ons hier in exempel gegeven; op dat wy desgelijcks zouden doen. Want die eere is een van de meeste stricken om zielen te vangen.

Maer als hy seyde dat de Discipels alleen sonder hem te schepe zoude gaen, sij en wilden van hem niet gescheyden worden: soo dat den Heere hun moeste dwingen om te schepe te gaen. Hunne be-

[p. 287]

geerte was wel goet, te weten altyts met hunnen Heere te zyn, maer hy schickt het anders. Aensiet hun dan hoe sy noode van hem scheyden, ende hoe den soeten Jesus hun dwingt, toonende dat hy 't absoluyt soo wilde hebben, dat sy sonder hem te schepe souden gaen; ende hoe sy hem ootmoedelijck gehoorsaem zyn, hoe swaer en hart het hun schijnt te wesen. Alsoo doet hy oock dagelijcks met ons geestelyck. Want wy souden wel willen dat hy altyts met ons bleve, ende sy zelven noyt ons en ontrock; maer hy draegt hem anders met de ziele: hy gaet ende keert naer sijn beliefte, maer tot ons profyt.

Naer dat de Discipels te schepe gegaen waeren, soo is Jesus alleen op eenen berg geclommen, alwaer hy gebleven heeft in het Gebedt, tot dat den nacht by naer gepasseert was: waer uyt gy hebt dat den Heere Jesus vernacht heeft in gebeden, ende wy lesen ook dickwils dat hy hem begaf tot het Gebedt. Aensiet hem dan wel, hoe hy nederknielt, ende sijn zelven verootmoedigt voor sijnen Hemelschen Vader. Hy soeckt eensaeme plaetsen, ende gaet derwaerts alleene, alwaer hy sucht, ende sijn zelven pynigt met lange waeckinghe. Hy draeght sorge, als eenen goeden Herder voor sijne schaepen, de zelve recommanderende aen sijnen Hemelschen Vader. Hy bidt oock, om ons exempel te geven van het Gebedt; tot het welcke hy sijne Discipels dickwils heeft vermaent: onder ander seggende: Men moet altyt bidden ende niet op houden. Gaet, ô Ziele, zoeckt uwen Jesus op desen Bergh in de duysternisse des nachts, ende als gy hem gevonden hebt, doet volgens de voorgaende methode; en soo u Godt sal ingeven; want dese eenigheyt des nachts die verwekt van selfs tot devotie.

Voorts terwylen Jesus aldus was biddende op

[p. 288]

den Berg, waeren syne Discipels in de Zee zeer bedruckt ende benauwt: want den wint was hun tegen, ende het Schip wirt door het gewelt der baeren herwaerts en derwaerts gesmeten. Aensiet hun dan wel, ende hebt medelyden met hun, want sy zyn in groote tribulatie ende benauwtheydt: door dien sy overvallen worden door een schroomelyk tempeest, in de duysternisse des nachts, zynde sonder hunnen Heere. Ten lesten als sy by naer geheel den nacht hier in gearbeyt hadden, is Jesus gedaelt van den Berg, ende wandelende op de Zee is ontrent hun Schip gecomen.

Aensiet hem hier wel [om Godts wille] ende siet hoe hy vermoeyt synde van het lang waecken ende bidden, alleen daelt door de duysternissen des nachts van eenen moeyelycken ende mischien steenachtigen berg, met bloote voeten. Siet hoe hy gaet met vaste stappen op de Zee, gelyck op de aerde; waer in het ongevoelyck schepsel synen Schepper heeft gekent. Maer als hy begonst het Schip te naederen, de Discipels hem siende door de duysternissen, wierden seer verschrickt, en riepen, meynende dat het eenen nacht geest was. Den goedertieren Heere hun niet langer willende laeten in benauwtheyt, heeftse versekert seggende: Ick ben 't en vreest niet. Als dan Petrus betrouwende op de macht van den Heere, van hem geroepen zynde, heeft oock begonst op het water te gaen: maer soo hy daer naer door eenen wint bevreest wirt, begonst te sincken: ende den Heere heeft hem met syne rechter handt op gehouden, op dat hy niet en soude sincken. Ende soo hy met hem te schepe ginck, is het tempeest op gehouden: ende daer is een groote stilte geweest. Ende de Discipels hebben hem in het schip ontfangen met groote blydschap, ende hebben hem aenbeden, seggen-

[p. 289]

de: Gy zyt sekerlyck den Sonde Godts: ende sy syn voorts in groote ruste geweest. Aensiet hier wel den Heere Jesus, ende syne Discipels in al de voorsz. dingen; want sy seer schoon ende devoot zyn. Tot hier S. Bonaventura.

Daer naer komende aen het Lant van Genezareth, zyn sy uyt het Schipken gegaen niete verre van Capharnaum. Doen hebben die van dat Lant, Jesum kennende, alle hunne siecken op hunne bedden by hem gebrocht: ende al waer hy passeerde leyden sy de siecken op de straeten, hem biddende om alleenelyck den ondersten boort van sijne kleederen aen te raecken; ende alle die hem aenraeckten wirden gesont

Als nu het volck^(a) dat van Jesus gespeyst hadde geweest, des anderen daegs sag dat hy daer niet en was, ende dat hy met syne Discipels niet te schepe gegaen en was, zyn gekeert naer Capharnaum om hem te soecken. Ende als sy hem daer gevonden hadden in de Synagoge, seyden tot hem: Meester, wanneer zyt gy hier gecomen? Jesus antwoorde: Voorwaer, voorwaer ick segge u lieden, gy-lieden soeckt my niet om de Mirakels die gy-lieden hebt gesien, maer om dat gy-lieden van het broodt hebt geeten, ende zyt verzaet geweest. Arbeyt, ende soeckt, niet de spyse die verderft, maer die blyft tot in het eeuwig leven, welck den Sone des Mensch u lieden zal geven. Sy zeyden dan tot hem, wat moeten wy doen om wercken Godts te doen? Jesus antwoorde: gy-lieden moet in hem gelooven, welcken Godt gesonden heeft. Sy seyden tot hem, wat teeckenen doet gy, op dat wy sien mogen, ende in u gelooven? wat doet gy?

O ongeloovig ende hertneckig volck! O boose en ondanckbaere natien! Jesus verweckte hunne dooden, genas hunne siecken ende melaetsche, hy

(a) Joann. 6.

[p. 290]

gaf het gesichte aen hunne blinden, het gehoor aen hunne dooven, den ganck aen de kreupele, hy verlost alle hunne besetene van de duyvelen, ende ten lesten hy hadde hun soo onlangs gedaen het Mirakel van broodt: ende noch derven sy hem seggen in sijn aensicht: wat doet gy, dat genoegsaem is om in u te gelooven? ende op dat Jesus hun niet en zoude opwerpen het Mirakel van brood, sy wilden bewysen dat Moyses veel meer gedaen hadde, gevende hunne Vaders Hemelsch Manna te eten. Doen seyde Jesus: Voorwaer voorwaer, ik segg' u lieden Moyses en heeft u-lieden geen broodt uyt den Hemel gegeven (want het en was maer van de Engelen gemaeckt in de locht: maer mynen Vader geeft u-lieden waerachtig broodt uyt den Hemel. Want den genen, die van den Hemel gedaelt is, is het Broodt Godts, ende geeft 't leven aen de werelt. Sy seyden dan tot hem; Heere geeft ons dit broodt altydt. Jesus seyde: Ick ben het Broodt des levens: die tot my komt en sal geenen honger hebben; ende die in my gelooft en sal noyt dorst hebben. De Joden dan murmureerden van hem, om dat hy geseyt hadde: Ick ben het levende broot, die van den Hemel gedaelt ben: ende seyden, En is dit niet Jesus den Sone van Joseph, wiens Vader ende Moeder wy kennen? Hoe segt hy dan: Ick ben van den Hemel gedaelt?

O sachtmoedigen Jesu hoe hebt gy uwe patientie geoeffent onder dese boose hart-hoofden! Och soeten Man, wat hebt gy al moeten hooren en syden van den kinderen der menschen: Dies niet tegenstaende heeft den goedertieren Jesus occasie nemende van het voorseyt broodt, aen die onweerdige menschen alsdan veropenbaert het Alderheylighste Mysterie van syn Lichaem ende bloet, welcke hy ons achtergelaten heeft in het

[p. 291]

Alderh. Sacrament des Autaers, seggende: U lieden Vaders hebben in de Woestyne Manna gegeten, ende zyn gestorven. Ick ben het levende Broodt die van den Hemel gedaelt ben. Is 't dat iement eêt van dit broodt, hy sal leven inder eeuwigheyt: ende het broodt dat ik geven sal is myn Vleesch voor het leven des werelts. Waer mede hy beweês dat't Alderh. Sacrament van zyn Vleesch ende Bloedt, sonder comparatie edelder was, als het Manna van de Oude Weth. Want het Manna en konde junne Vaders niet bevryden van de lichaemelyke doodt: maer het Broodt dat Christus ons geeft, bevryt ons van de eeuwighe doodt der zielen. Dit soo hoog Mysterie en konden, die vleeschelycke menschen niet vatten, waerom sy seer murmureerden, ende sommige van syn Discipels hem verlieten. Jesus seyde tot de twaelf: Wilt gy-lieden my oock verlaeten? Simon Petrus antwoorde: Heere, tot wien sullen wy gaen? Gy hebt de woorden van het eeuwig leven. Ende wy gelooven ende wy bekennen, dat gy zijt Christus den Sone Godts.