Logo DBNL
De pelgrimagie van het kindeken Jesus (1755)

De pelgrimagie van het kindeken Jesus

(1755)–Franciscus Cauwe–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

XXI. Capittel.
Jesus reyst door geheel het Landt van Galileen predickende ende genesende alle siecken en accidenten.

I. Dagh-reyse.

DEn soeten Jesus ontsteken zynde met eenen blaeckende iver tot de saligheyt der zielen, en konde noyt stille wesen, ofte syn selven eenige ruste geven: (a)want vertreckende wederom uyt Capharnaum met het kleyn hoopken van syne Discipels door wandelde geheel Galileën, reysende van d'een Stadt naer d'ander, van het een dorp tot het ander, alle plaetsen vervullende met het zaet van syne Hemelsche leeringe, ende genesende alle hunne siecke ende gebreckige menschen.

Wat zullen wy nu, ô ziele, gaen mediteren in dese lange ende lastige voyagien van den Sone Godts? Hier komen te vooren veel verscheyden materien van ongemacken, travaillien, ongevallen, en vervolgingen welcke den soeten Jesus in dese geduerige reysen en veranderinge van Steden, onder soo veel verscheyden menschen heeft buyten twyffel moeten onderstaen. Maeckt u dan gereet tot dese lange reyse, volgt uwen alderliefsten Jesus al omme naer, ende dient hem als een kleyn Pageken.

Imagineert u dan ten eersten, hoe dat den ootmoedigen Heere, eer hy vertreckt, adieu gaet seggen aen sijn gebenedyde Moeder, ende nederknielende haere benedictie vraegt, segende: Myn alderliefste Moeder, ick bevele u aen Godt mynen Vader: verblyt u altyts in hem. Ick moet gaen reysen door geheel het Lant, om te volbrengen de gehoorsaemheyt van mynen Vader. Alsdan heeft onse L. Vrouwe oock nedergeknielt, ende haeren Sone seer bewegelyck omhelst, ende met traenen in de oogen geseyt: Gaet in Godts Naeme myne liefsten Sone, met de benedictie van uwen Alderh. Vader, ende de myne: volbrengt uwe gehoorsaemheyt, ende zyt altyts myns gedachtig: ick zal daer-en tusschen hier blyven als eene weduwe, ende naer u geduerig suchten, gelyck een Tortel duyve, die haer paer heeft verloren: Jesus dan opstaende begint te reysen met syne arme Discipelkens. Vraegt gy oock de bendictie van de aldersoetste Maget, ende loopt Jesus naer.

Laet ons nu peysen dat het seer gevrosen is, ende geduerig sneeuwt. Aensiet nu, ô Ziele, met medelyden hoe den aldersoetsten Jesus bloots voets gaet door den sneeuw, op-heffende sijnen rock, ende tot halven beenen daer in-tredende. Aensiet

(om Godts wille) hoe sijne teere beenen terstont bebloet worden, van alle kanten opspringende door het gewelt van den vorst, sneeuw, en snydende winden, door welcke oock sijne voeten in de hielen en teenen open bersten, soo dat elken voetstap beschildert wort met sijn dierbaer Bloet. Och hoe pynelyck moet hem desen weg zyn! Wat een torment moet dat wesen, met de voeten alsoo gewont en open gebersten, geduerig te treden op oneffen vervrosen aerde, ofte scherpe keyen die onder den sneeuw lagen! Aensiet hem met weenende oogen, hoe hy gaet al stuypende ende manck door de geweldige pyne van sijne voeten; ende hoe sijn bloot hooft ende schouders bedeckt worden van den sneeuw, welcke smiltende hem van alle kanten nat maeckt ende af-drupt.

Verheft nu wat hooger uwe consideratie, en peyst wie dat hy is, welcken gy alsoo siet trappelen door den sneeuw: te weten Godt van Hemel ende aerde. Dese kennisse moet gy dickwils vernieuwen, soo wanneer gy op Jesus siet, soo in dese, als alle andere Meditatien.

Siet nu voorder hoe den minnelycken Heere niet achtende sijne groote pynen, ontsteken zynde met eenen brandende iver tot de saligheyt der zielen, roept met een bewegelycke stemme tot alle menschen, die hem ontmoeten kleyn ende groot, seggende. Doet allegader penitentie: want het Ryck der Hemelen is na by.

Siet oock hoe hy t'eenemael moede zynde ende nat van hoofde tot de voeten, ende aenkomende in eenig Dorp, in plaetse van te rusten en hem te ververschen, begint met groote vierigheyt te Predicken tot het volck dat van alle kanten comt by geloopen: ende hoe hy daer naer seer goedertierelyck de handen legt op alle de siecke ende gebrec-

kige menschen, de selve verlossende van hunne kranckheden, tot bevestinge van het gene hy hun geleert heeft.

Verandert nu, ô ziele, u personagie, en laet u voorstaen dat gy een Inwoonder zyt van dit Dorp. Gaet dan by den vermoeyden Jesus, ende hem vallende te voet, bidt hem ootmoedelyk, dat hy hem geweerdigt in u huys te comen herbergen. Leyt hem met groote blydschap binnen; maeckt een groot vier om hem te droogen: verwarmt water om hem de voeten te wasschen, ende brenge 't voor hem: knielt alsdan neder ende begint syne bebloede voeten te wasschen, aensiende met weenende oogen de groote kloven der selver. Kust die menigmael, ende wascht die oock met uwe traenen, is 't dat gy cont, ende als gyse gewasschen hebt, steecktse in een paer muylen.

Daer naer u opheffende neemt met ootmoedigheyt ende betrouwen den soeten Jesus by de handen, ende minnelyck op hem siende, kout een weynig met hem vriendelyk. Maer Heere (segt) waerom sijt gy soo vreet op u selven? Het schynt dat gy u zelven haet om onser liefde. Men soude compassie hebben met een beeste in zulcke gesteltenisse. Hy sal misschien dan seggen: Liefste kindt, dit lyde ick al om u te toonen den weg des Hemels: want het Ryck der Hemelen lydt gewelt, ende de geweldige met veel lydens nemen dat in. Volght my dan naer myn kindt: want daer en is geenen anderen weg tot de saligheyt: ende wee hun die hier hunne consolatien hebben naer den lichaeme, ende die hier lacchen en goede çiere maecken; want sy sullen hier naemaels weenen en grooten honger hebben, ende soo diep zyn in tormenten, als sy hier overvloedig zyn geweest in wellusten. Onthout wel myn liefste kindt het exempel van

den rycken Vreck, die was gekleet met purper en zyde, ende alle dagen goede ciere maeckte: den welcken gestorven zynde is begraven in het helsche vier, ende als hy opperwaerts siende badt Abraham om eenen druppel waters om sijne tonge te verkoelen, kreeg voor antwoordt, weest indachtig dat gy goeden ontfangen hebt in u leven.

Siet, ô Ziele, hoe fraey dat het is met Jesus te kouten: gy moet u al dickwils met hem vermaecken, met hem minnelyck koutende. Want alsoo doende zult gy dickwils onverwachts seer bewegelycke ende krachtige inspraecken inwendig gewaer worden, die u wonderlyck sullen verlichten, ende ontsteken tot de deugt.

Naer dat gy in deser voegen u met den soeten Jesus vermaeckt hebt, leyt hem naer de tafel, want hy heeft seer grooten honger, door dien hy den geheelen dag gereyst ende gepredickt heeft sonder eten. Onthaelt nu uwen Saligmaecker met sulcke spyse ende dranck, als gy hem jont,wenschende in dezelve u herte en u ziele te distileren: ende verblyt u uyt'er maeten, dat gy uwen Heere en Godt spysen ende laven moogt, ende eenig solaes aendoen. Verheugt u oock in de simpelheyt van syne Discipels, die by hem aen tafel sitten, ende met goeden appeteyt eten al dat hun vooren geset wort, ende met Jesus handelen gelyck de simpel boerkens onder malcander, sonder te gebruycken veel wereltsche beleeftheden ende cromme sprongen. Staet geduerig by Jesus om hem te schenken, ende let seer aendachtelyck op sijne maniere van doen, ende spiegelt u geduerig in dat Engelsch aensicht, op dat gy hem spysende naer den lichaeme, moogt van hem gespyste worden, naer de ziele, ende gevoelen het gene S. Bernardus segt:

 
Wie Jesus liefde droncken maeckt,
 
Die weet hoe dat Jesus smaeckt,
 
Salig die hier wort verzaet,
 
Want hier door hy 't al versmaet.

Naer het eten maeck een goet vier voor Jesus ende sijne Discipels, ende sit by de voeten van Jesus. Aensiet die wederom met medelyden, hoe sy op-geswollen zyn, ende hoe het H. Bloedt uyt de kloven is druypende. Gy zyt wel versteent, is't dat gy dit cont sien sonder traenen ofte beweginge uws herten: ofte wel gy en hebt Jesus niet lief Staet hier wat stille, ô ziele! want gelooft my ick moet zelve stille staen van schryven, wat sal ick hier seggen? Want de affectie soeckt alle middelen om de menigvuldigheyt van uwe honing-vloeyende soetigheyt weder wyder te verbreyden, maer en vint hier toe geen woorden. Hebt dan, ô ziele, Jesus lief uyt geheel u herte, ende gy sult in diergelycke meditatien gevoelen het gene men met woorden niet en kan bedieden.

Maer aensiet (segg' ick noch eens) dese gebenedyde Voeten wel, die om uwer liefden soo veel moeten lyden. Tast die met uwen vinger hoe die geswollen zyn, ende van alle kanten open geborsten, en peyst dan dat dit de Voeten zyn van Godt Almachtig. Ten lesten naer dat gy dese Goddelycken Voeten menigmale hebt gekust, ende gehoort hebt wat Jesus hier al geseyt heeft, leyt hem in een camer om te rusten, ende vallende voor syne voeten, vraegt hem de benedictie.

II. Dagh-reyse.

DEn morgen stont aengecomen zynde, soo begint den lief hebber der zielen Jesus, hem

vroeg te vervoorderen in syne reyse, treckende naer een ander Stadt ofte Dorp, ende wederom met eene bewegelycke stemme te roepen langhst den weg tot al het volck dat hy ontmoet: O menschen doet penitentie, want het Ryck der Hemelen is nu genaeckende.

Volgt uwen soeten Jesus naer, ô devote ziele, ende mediteert nu dat het gedoyt is, ende seer regent van boven. Aensiet nu dan met weenende oogen, hoe den Sone Godts gaet langst desen vuylen modderachtigen weg, voor syne Discipels stap voor stap tredende in de modder tot halve beene, ende somtyts tot de knien toe in het slyck stekende, Siet hy gaet al stuypende en al treck beenen, ende opheffende zyn habyt, en gaende tusschen syne arme Discipels al of hy een waere van den hoop, ja den minsten ende krancksten van al: want de Discipels waeren taey en sterck, ende grooten arbeydt gewent; maer Jesus was uyt'er maeten delicaet ende teer, ende daerom scheen hy alleen oogenblicken te beswycken onder den arbeyt.

Ach! myn ziele, beswyckt oock, als ick dit peyse Eylaes goeden Jesu, hoe sien ick uwe Majesteyt soo vernedert? Hoe sien ick uwe Goddelycke macht alsoo schuylen, ende als beswycken? Want al was sy oneyndelyck groot ende sterck, gy en hebtse nochtans niet willen gebruycken tot u eygen solaes: maer hebt liever gehadt voor my sulcken pynelycken arbeyt te lyden: ende oock somtyts te beswycken, om myne liefde te verwecken, ende myn geloove stercker en verdienstiger te maeken. Want voorwaer het moet wel een sterck geloove zyn, dat u soo kranck siet, ende nochtans gelooft dat gy Godt syt, die Hemel en Aerde met een woort hebt gemaeckt, ende alle dingen sterckte geeft.

Peyst nu, ô ziele, hoe lastig dat die voyagie we-

sen moest aen den soeten Jesus, aengesien hy noch vermoeyt was van den voorgaenden dag, hebbende de voeten t'eenemael ontstelt, ende onbequaem om te gaen. Och myn herte breeckt, als ick mynen Heere alsoo sien suckelen in den modder, ende den regen nat synde van den hoofde tot de voeten. O Christene ziele, hoe en schaemt gy u niet ruste te soecken, ende gemack in dit leven, siende uwen Heere ende Godt aldus arbeyden in het sweet syns aenschyns, ende tot het beswycken van syne teere leden? Hoe en schaemt gy u niet, ô naervolgers Christi, lichamelyke consolatien ende genoegten te soecken, siende uwen Saligmaecker geduerig lyden om uwer liefden. Hier toont ons den Sone Godts den weg tot het eeuwig Vaderlant, maer eylaes niemant by naer en wilt hem naer volgen.

Peyst nu, ô Ziele, hoe dat Jesus t'eenemael vermoeyt zynde, ende flauw van honger, ontrent den middag met syne arme Discipels gaet naer eenig Pacht-hof, om wat te rusten ende hun noenmael te doen Maer meent gy dat sy al omme ontfangen waeren? Ick geloove dat sy al dickwils van het hof gejaegt wirden van sommige onbeleefde wreede beeren, namentlyck onder die ongenadige ende vrecke Joodsche natie. Want onder de kappe dese hemels en heeft'er noyt booser ende hertneckiger natie geweest als de Joden, met welcke Godt syne wonderlycke patientie heeft willen toonen.

Laet ons nu dan peysen dat den boer, siende Jesus met sijne Discipels op het hof comen, de honden ophist, ende sijne knechten roept, welcke met vorcken, greepen, ende vlegels comen tegen geloopen, ende jaegen hem van het hof, achter hun roepende: Gaet gy schoyers, gy hinne-dieven, gy vrybuyters. Siet gy wel hoe Jesus dit al patientelyck hoort, ende ootmoedelyck hem vertreckt son-

der een woort tegen te seggen. Hebt medelyden met hem ende syne Discipels, siende hem alsoo met schaemte weg gaen. Siet dan hoe den soeten Jesus ergens gaet sitten op den weg onder eenen boom, niet connende voorder gaen van flauwte. Gaet by hem, ô ziele! ende troost hem met uwe traenen. Gy moogt wel dencken dat de Discipels in diergelycke ongevallen somtyts kleynmoedig wierden, ofte wanckelbaer in hun geloove: ende daerom was Jesus meer besorgt voor hun, als voor sy selven; ende troostende hun met soete woorden, ende hemelsche vermaningen.

Maer wat noen mael meent gy datse daer gedaen hebben? Peyst datse niet met allen en hebben om te eten, maer dat gy by gevalle wat mede gekocht hebt, en presenteert hier aen Jesus. Siet hoe den soeten man met een blyde gelaet ontfangt het gene dat gy hem geeft! ende terstont sijne oogen slaende naer den Hemel, het zelve zegent ende vermenigvuldigt in syne handen, op dat'er genoeg soude wesen voor geheel het geselschap. Door welck Mirakel de Discipels wederom eenen moet scheppen, ende met blydschap eten dese hemelsche spyse. Siet hoe sy daer sitten op de bloote aerde, al in een hoopken rontom Jesus, en hun met hem vermaecken in hunne groote miserien.

My dunckt dat ik nu ook sitte onder desen boom met dit heylige geselschap, en dat Jesus my mededeelt van syn sober portie. Och hoe soet is't op dese maniere met Jesus te handelen! Dit gaet te boven alle wellusten des werelts, ende alle de soetigheyt van spyse ofte dranck. Want hier smaeckt de ziele de zoetigheyt der Goddelycke liefde, van welcke segt den H. Bernardus in sijnen herten-sang.

 
Dese liefde brandt eeuwelyck,
 
En versoet seer wonderlyck,
 
En smaeckt appetytelyck,
 
En verzaet geluckelyck.

Siet gy wel Godtminnende ziele, dat in het midden van de aldergrootste miserien, Jesus aldermeest syne soetigheyt laet smaecken; ende als gy meent met Jesus droevig te wesen, dat hy dan aldermeest u herte verheugt ende vermaeckt? Alsoo syn alle de verstervingen van een Godtvruchtige ziele: welcke al schynen sy voor sinnelycke menschen seer verdrietig en onverdragelyck, sy zyn nochtans het herte van binnen besluytende in een paradys der hemelsche wellusten. Maer om hier toe te geraecken, de sinnelyckheyt moet eerst gedoodt syn, welck sonder twyffel wat bitterheyt moet kosten. Lydt dan ô ziele, een weynig met Jesus, wilt gy u met hem verblyden: en gelyck den Poëet segt: Dulcia non meruit, qui non gustavit amara. Dat is: Hy en verdient het soet niet, die het bitter niet geproeft en heeft.

Naer dat Jesus in deser voegen met syne Discipels wat gerust heeft, ende hem ververscht, soo begint hy wederom te reysen met soo groote moeyelyckheyt ende pynen als te vooren, ende evenwel niet ophoudende van predicken, ende roepen: ô menschen doet penitentie, want het Ryck der Hemelen is genaeckende. Ende ten lesten met duysent pynen ontrent den avont komende in een Stadt, begint in het midden van de Marckt te predicken, niet achtende dat hy nu half doodt was van vermoeytheyt. Siet eens hoe de menschen van alle kanten met groote menigte komen by geloopen om Jesum te sien, ende te hooren. Want synen naem was nu over al bekent, om de wonder wercken, die hy te Capharnaum, ende elders gedaen hadde. Siet oock hoe men van alle kanten by Jesus brengt alle soorten van sieken en gebreckige men-

schen, op welcke hy seer goedertierelyck sijne handt legt, ende hun verlost van hunne ellenden.

Maer hier comt wederom te vooren een seer droevige materie: want als Jesus nu soude gaen rusten, ende syne beswyckende leden wat vermaeken, wort hy seer vileynelyck uyt de Stadt gejaegt: want de nydige Schriben en Phariseen maecken het gemeyn volcxken wys dat Jesus eenen tooveraer is, ende dat hy door macht van den Prince der duyvelen de kleyne duyvelen uyt-werpt, ende de siecken geneest. Waer door geschiet eenen oproer tegen Jesus ende syne Discipels, ende beginnen hem met steenen ende dreck te smyten, ende soo jaegen sy hun als fielen en schelmen uyt de Stadt.

Wat dunck u hier van Godtminnende ziele? Siet eens hoe den verduldigen Heere met schaemte ende met haesten gaet langst de straten met syne arme Discipels vervolgt zynde van een hoop quanten en rabauwen, die geduerig roepen en huylen achter hem, tot dat hy buyten de poorte is. Aensiet oock met een weenende ooge hoe den soeten Jesus buyten de Stadt synde, ende niet voorder connende gaen, soo om syne vermoeytheyt als om den donckeren avont, hem vertreckt met syne Discipels ergens in een speloncke oft verlaeten stal; alwaer hy met hun nedersittende, begint hun met soete woorden te consoleren.

Dit is de ruste, ô Ziele, van uwen Heere, naer allen sijnen arbeyt, te weten sonder eten, en sonder hem te droogen den geheelen nacht op de aerde te liggen. Peyst wat den Sone Godts voor u gedaen heeft, als gy somtyts naer uwen arbeyt soo wel niet en zyt onthaelt, als gy wel wilde, ende als gy ondanck ontfangt voor uwe weldaeden.

III. Dagh-reyse.

DEn dag aengecomen zynde, soo beginnen dese arme Pelgrims hun wederom op de reyse

te stellen. Peyst nu, ô Ziele, hoe dat den goeden Jesus, gestelt moeste wesen, hebbende de voeten gebroken van gaen, de beenen flauw, de mage ydel, ende sijne kleederen door nat. Hebt medelyden met hem, ende siet of gy hem nergens in en kont eenig solaes aendoen. Imagineert u dat gy ergens op dien weg woont in een kleyn huysken, ende een arm Boerken zyt: ende siende den soeten Jesus met syne Discipels al suckelende aencomen, gaet loopt hem tegen, ende hem aenbiddende op u knien, Heere (segt) vernedert u tot in myn kleyn huysken te comen met u Discipelkens, om wat te rusten, en u te ververschen: want al en heb ick niet veele ten besten, 't is nochtans al t'uwen dienst, met een goet herte daer by. Siet nu hoe den vriendelycken Heere u met een soet ende lacchende gelaet sal omhelsen, ende van de aerde heffen. My dunckt dat ick hem hoore seggen: Myn liefste kindt ter goeder uren komt gy ons te vermaecken: want wy beswycken al van honger en van vermoeytheyt.

Leyt hem dan met blydschap in u huysken, maeckt een groot vier, wermt water om Jesus voeten te wasschen, deckt de tafel, en stelt hun voor al dat'er in huys is. Wascht Jesus ellendige voeten, en kaut met hem vriendelyck, aensiende met een levende verbeeldinge syn minnelyck aensicht, 't welck de Engelen zelve verheugt. Kust dickwils syne handen ende voeten, ende blyft wat tyts met u aensicht op syne voeten liggen; want daer comt een Goddelycke kracht uyt de zelve: telt alle de kloven, bleynen, ende gaten van die Goddelycke Voeten, en besproeytse met uwe tranen. Droogt daer naer Jesus mantel by het vier, ende treckt de tafel voor hem om te eten. Gy moet u, ô ziele, boven maeten verblyden in dese ende diergelycke

diensten, ende u verheugen dat gy uwen Heere ende Godt eenig solaes moogt aendoen. Gy moet dit nochtans altyts met behoorlycke eerbiedinge doen, ende peysen dat gy niet weerdig en sijt in syne tegenwoordigheyt te komen, veel min syn Heylige Voeten, ofte kleeren aen te raecken, om dat gy hems oo menigmael grootelykx hebt vergramt.

Noteert hier wel dat als gy (gelyck voorseyt is) Jesum met groote affectie dient, ende met hem vriendelyck kout, gy hem somtyts moet met versuchtingen te kennen geven uwe myserien ende kranckheden, ende tot hem u beklag doen, hem biddende om hulpe ende gratie, om u te beteren in sulck een sulcke gebreken, die gy geerne sout overwinnen. O ziele, doet dit met eenen wackeren iver, ende met een vierige affectie: ende zyt versekert dat gy haest in uwe manieren groote veranderinge sult gewaer worden.

Naer dat gy den soeten Heere in syne ellenden getoost ende gelaaft hebt, gelyck voorseyt is; als gy siet dat hy vertrecken wilt, valt voor hem op uwe knien, ende bidt hem ootmoedelyck, dat gy hem sout mogen volgen, alwaer ghy gaet, om hem te dienen. Hy sal u misschien dan seggen: myn kindt wilt gy groote ongemacken, armoede, en vervolgingen onderstaen, komt met my: want dit is myn leven, ende van alle de gene, die my willen naervolgen. Seght hem alsdan: Alderliefsten Heere, ick en ben niet beter als gy, ende daerom wil ick geerne met u lyden, hopende dat uwe soete tegenwoordigheyt my altyts sal verstercken. Neemt dan u vallyse op de schouderen, en verlaetende u huysken met al dat'er in is, volgt Jesus naer.

Peyst nu, ô ziele, dat de wegen steenachtig zyn, ende vol keyen liggen, ende dat men geduerigh moet klimmen ende daelen. Och hoe gaet my dit

in het herte, als ick sien den geduerigen pynelycken arbeyt van mynen Godt! den eersten dag gink hy door den sneeuw met bloote voeten; den tweeden tot halve beene door het slyck, ende nu den derden dag hebbende de voeten gebroken, ende flauw zynde in alle syne leden door het geduerigh reysen, moet hy gaen op keyen, en geduerig klimmen en daelen. Wat sal ick seggen mynen lieven Heere, als ick u aldus sien arbeyden ende suckelen met bloote gewonde voeten, op de keyen ende steene? De traenen beletten my te schryven, ende het suchten beneemt my de spraecke, ende myn herte moet ick laeten swieren: Och Godt!

Laet ons nu mediteren, ô ziele, dat Jesus op het eynde van den derden dag te Nazarteth aencomt, alwaer hy opgevoet is geweest, welcke Stadt op eenen berg staet. Aensiet nu eens met medelyden, hoe moeyelyck dat hem is desen hoogen bergh op te klimmen zynde t' eenemael vermoeyt van geheel den dag te reysen. Och hoe gaet hy al stuypen ende hygen, het sweet hem afloopende van alle kanten! hoe dickwils suckelt en sackt hy, nu aen d'een zyde, nu aen d'ander zyde, als hy treet op eenige scherpe keykens, die in den weg liggen. Och hoe dickwils moet hy stille staen wesende t'eynde van synen aessem, jaegende sijn herte soo geweldig dat het compassie is om sien. Gaet dan met betrouwen by hem, droogt af syn aensicht met een minnelycke eerbiedinge, geeft hem iet om hem te verstercken, ende hem met medelyden aensiende; Eylaes (segt) soeten Jesus, hoe hart is uwe Pelgrimagie. Hoe soude ick nu voortaen in dit leven ruste, ende lichamelyck vermaeck derven soecken, aensiende uwen geduerigen arbeyt ende uyterste ellenden, die gy om mynder liefden soo gewilliglyck hebt onderstaen.

Hoort of hy u niet seggen en sal met een bly gelaet: Myn liefste kindt, alsoo moet gy spreken ende gevoelen, ende u profijt trecken uyt al het gene gy my siet doen, ende lyden; want dit is my sulck een vermaeck, dat ick den arbeyt niet en gevoele. Verheugt u dan, ô Ziele, dat gy uwen soeten Heere alsoo kont vertroosten in sijne groote ellenden Siet gy wel hoe soet de bitterheyt is, die Jesus voor ons geproeft heeft? Want als gy meent met hem te gaen suchten en weenen, hy vervult onverwachts ('k en weet niet hoe) het herte met soo groote vreugt ende blydschap, dat het schynt al te kleyn te wesen. Och soeten Jesu, met reden singt van u den H. Bernardus:

 
Jesus oorspronck van genaden,
 
Hope vander zielen vreught;
 
Fonteyn aldersoetigheden;
 
Die verheught des herten jeugt.

Laet ons nu met Jesus gaen binnen Nazareth, ende sien hoe hy onthaelt wort van sijne Patrioten. Aensiet ten eersten hoe daer niemant en is onder de principaelste van de Stadt ende de rycke lieden, die Jesus souden willecom heeten, ofte eenige eere bewysen. Sommige arme menschen comen hem tegen met hunne siecken ende gebreckige, van welcke Jesus sommige geneest, leggende de handt op hun: de andere gaet hy voor by, om dat sy geen oprecht geloove en hebben. Ende hy verwondert hem (segt den H. Marcus 6.) van hunne ongeloovigheyt. Daer naer is hy gegaen naer het huysken van syne Moeye Maria Jacobi, die de Moeder was van vier Discipels Christi, te weten: Jacobus, Thadeus, Simon, ende Joseph, welcke geseyt wirden de Broeders van Jesus, ende haere Dochters de Susters van Jesus, gelyck wy in het naervolgende

Capittel sullen hooren. Gy moogt wel peysen met welcke blydschap dese Heylige Vrouwe haeren Neve ende Heere Jesus ontfinck: maer nochtans seer soberlyck, gelyck arme lieden plegen te doen.

Maeckt u zelven, ô ziele, hier aen alles tegenwoordig met groote aendachtigheyt, ende siet hoe dit H. geselschap hun vriendelyck onder malcanderen recreëren, ende met blydschap vertellen wat sy op den weg al geleden hebben. Siet hoe simpel ende ront hunne handelinge is in spreken ende maniere van doen, gelyck eenen hoop boerkens onder malcander, ende Jesus in het midden, gelyk eenen van den hoop. Dit was Jesus leven, ende in dese simpelheyt nam hy meer vermaeck, als in alle de beleeftheden ende politycke manieren van de werelt.

Ende al was Jesus vermoeyt, gy en moet niet meynen dat hy hier ledig was, maer of hy seyde wat goets tot sijne Discipels ofte hy dede eenigen dienst, hun helpende om den avontmael gereet te maecken, ende de tafel te decken, als synde in het huys van syne Moeye ende Discipels, alwaer hy gemeynelyck familierder handelde, als elders. Gy en moet ook niet vergeten Jesus voeten te waschen, ende hem aen tafel te dienen, gelyck boven noch geseyt is.

Hier hebt gy Godtminnende ziele, dry dag reysen, ende verscheyden ongemacken ende ongevallen der selver, welke den soeten Jesus dickwils buyten twyffel heeft moeten lyden, den tyt van dry jaeren by naer geduerig reysende van d'een plaetse naer d'ander, om zielen te soecken. Waer uyt gy trecken mooght, hoe menigmael uwen Salighmaecker om uwer liefden heeft geleden honger ende dorst, koude ende hitte, regen ende winden, hagel ende sneeuw, in het sweet syns aenschuyns, in

het vermoeyen van syn lichaem, ende het quetsen van syn teere voeten: mitsgaders alderhande injurien ende vervolgingen, die hem menigmael aengedaen wierden.


Vorige Volgende