|
| |
II. Capittel.
Jesus reyst naer de Jordane, ende wort aldaer Gedoopt van Joannes.
ALs onsen Heere Jesus (seght S. Bonaventura c. 16. Vit.Chr) 29. jaeren volbracht hadde in sulck een verworpen ende moeyelijck leven als daer af geseyt is, soo segt hy tot sijne H. Moeder: het is nu tydt dat ick gaen om te veropenbaeren, ende glorificeren mijnen Vader, ende dat ick my vertoone aen de werelt, om de saligheydt der zielen te wercken, waerom ick van mynen Vader | |
| |
ben gesonden. Zyt dan altydt vroom mijn liefste Moeder. Dan vallende op sijne knien den Meester der ootmoedigheyt, heeft hy van haer de benedictie versocht. Sy dan desgelijcks op haere knien vallende, ende hem met weenende oogen omhelsende, heeft geseydt met een teere affectie: mijnen gebenedyden Sone gaet met de benedictie van uwen Vader, ende de myne: weest myns gedachtigh, ende komt haest wederom. Jesus alsdan met eerbiedinge van haer, ende sijnen Voester-Vader Joseph af-scheydt nemende, begint sijne reyse van Nazareth naer de Jordane, alwaer Joannes doopte. Tot hier S. Bonaventura.
Sa Godtminnende Ziele, Maeckt u gereet tot de reyse, voorsiet u van alles, hout uwen Bruydegom Jesus altyts geselschap, en zyt hem in alles gedienstigh als een kleyn pagiken. Want van dese ure af heeft hy luttel ruste gehadt, ende geduerigh gearbeyt in lastige voyagien tot de ure van sijne doodt toe.
Voorts in dese reyse (seght S. Bonaventura vervolgens) gaet den Heere van de geheele werelt alleen: want hy als dan noch geene Discipels en hadde. Aensiet hem dan neerstelijck (om Godts wille) hoe hy gaet alleen bloots voets door soo verre wegen, ende hebt medelijden met hem. O soeten Jesu! waer gaet gy alsoo? En zyt gy niet den Heere van alle de Koningen der aerden? O liefsten Heere! waer sijn dan uwe Barons, Graven. Hertogen, Capiteynen, ende Soldaeten? Waer zyn uwe Peerden, Kemels, Oliphanten ende Wagens? Waer zyn uwe Archiers, Knechten, ende menighte van Convoy ofte Garde? Waer zynse die u omringelen ende beschudden tegen den toeloop ende gedringh des volcks, gelijck de maniere is van andere Koningen ende groote | |
| |
Heere? Waer is het geklanck der Trompetten, het spel der instrumenten, ende de Konincklijcke Vendels? Waer sijnse die voorgaen om't Logist en de andere nootsaeckelijckheden gereet te maken? Waer zyn alle die eeren ende pompe, die van ons verworpen aert-wormkens gebruyckt worden?
Ende is dan, ô soeten Heere, Hemel en Aerde niet vol van uwe glorie? Hoe gaet gy dan soo slechtelijck ende verachtelijck? En zyt ghy dan niet den genen, welcken duysent der duysenden dienden in u ryck, ende thien hondert duysent bystaende waeren? Waerom gaet ghy dan soo alleen, betredende de aerde met bloote voeten. Doch gy en zyt in u rijck niet, welck ick meene de reden te wesen: want u Ryck en is van dese werelt niet. Gy hebt u vernedert aennemende de gedaente van eenen knecht, ende niet van eenen Koninck. Ghy zyt ons gelijck geworden eenen Pelgrim ende Vremdelinck, gelijck alle onse Vaderen, gy zyt eenen knecht geworden om ons Koningen te maecken. Want gy sijt gecomen om ons naer u Ryck te leyden, stellende den wegh voor onse oogen, door welcken wy tot het selve op-klimmen moeten.
Maer waerom veronachtsaemen wy desen weg? Waerom en volghen wy niet u naer? Waerom en verootmoedigen wy ons niet? Waerom soecken ende houden wy soo neerstelijck de eeren ende pompen, de verganckelijcke ende ydele saecken? Te weten, om dat ons ryck van dese werelt is, noch wy en dencken niet dat wy ballingen zyn, ende daerom vallen wy in soo veele onbehoorlijckheden. O ydele kinderen der menschen! waerom stellen wy soo seer onse affectie ende verkiesen ydele dinghen voor oprechte, verganckelijcke voor vaste ende sekere, tydelijke | |
| |
voor eeuwige? Seker goeden Heere, waert dat wy met een gestadigh gemoet aenmerckten dat wy sijn vremdelingen ende Pelgrims, wy souden u lichtelijck naervolghen, ende alleen te vreden zynde met het gene den noot vereyscht, wy en souden niet laeten achter u te loopen in den geur van uwe welrieckende exempels. Want wy souden wesen sonder pack, ende wy souden die tydelijcke dinghen aensien al oft sy gepasseert waeren, ende souden die lichtelijck versmaeden. Tot hier S. Bonaventura.
Voorts men moet weten dat van Nazareth tot de Jordane dry ofte vier dagen reysens waeren. Waer mag dan Jesus gerust hebben? Waer mag hy hem verborgen hebben? Waer mag hy by nachten geslapen hebben? Want hy was al om onbekent; en de hy en hadden noch vallyse mede, noch beurse met gelt; want hy dit aen sijne Discipels verboden heeft: ende het Evangeli getuygt dat hy heeft begonst te doen, het gene hy daer naer soude leern.
Aensiet dan den ootmoedigen Jesus hoe hy honger hebbende, gaet beschaemdelijck aen de deure van een huys, biddende seer vriendelijck een aelmoesse om Godts wille, daer hy Godt selve was. Siet hoe hy beleefdelijck en met dancksegginge eenige stuckxkens broot ontfangende, gaet ergens sitten op den kant van een riviere ofte fonteyne; alwaer hy sijne Vader gedanckt hebbende, eêt met grooten appetyt het droog broot, ende schept daer naer water om te drincken met sijne handen. Eylaes soeten Jesu, dit is wel een sober bancquet, dat u gejont wort van de kinderen van Adam! Dit is wel een flauwe ververschinge in alle uwe vermoeytheden, namentlijck voor u, die soo teer ende delicaet zyt. Hebt gy dan niet ten besten Godminnende ziele, Pagiken van Jesus? | |
| |
Doet dan open uwe vallyse, deckt u tafel op het groene, brenght voor den dagh al dat gy hebt, ende noot dan uwen soeten Jesus, uwen liefsten Vader om te eten. Siet eens hoe vriendelijck hy van u desen dienst ontfangen sal met een minnelijk ende bly gelaet, u bedanckende ende noodende om met hem te eten. Ontfanght met groote eerbiedinge het gene hy u presenteren sal, ende kust seer devotelijck sijne handt. Set u neder voor sijne voeten, ende aenschouwt met blydschap uws herten dat Goddelijck aenschyn welck de Engelen selve verheught. Ick geloove, is 't dat gy dit levendigh doet, ende sijne lieffelijcke oogen in u laet straelen, dat gy niet veel herte en sult hebben om te eten maer wel om traenen te storten van devotie, ende om te vallen voor sijne voeten, die wasschende met uwe traenen, die kussende ende omhelsende, sonder u hier in te konnen versaeden. Och wie sal konnen uytspreken de menighvuldige soetigheden, die van een Godtminnende Ziele hier genoten worden.
Maer laet ons nu voortreysen met Jesus, ende sien waer dat hy by nachte heeft gelogeert. Peyst dan dat hy ergens gaende naer 't huys van eenen rycken, ende hem ootmoedelijck biddende om Godts wille, om dien nacht te logeren, kryght veele onbeleefde woorden. Men vraeght hem, wie zydy? Van waer komt gy? Waer gaet gy henen? Ick en ken u niet. Passeert voor by. Gy mooght eenen dief ofte moordenaer zyn. Aensiet hem wel met medelyden, hoe hy met beschaemde caken en nedergeslagen oogen patientelyk aenhoort het straf toe-spreken van eenen ongenadigen mensch.
Hy gaet dan voor by, ende van eenen anderen desgelijcks vragende om ergens dien nacht te mogen rusten, wort naer de schuere gesonden: | |
| |
hy bedanckt hem heel vriendelijk, ende gaet naer de schuere. Aensiet hem wel Godtminnende Ziele, hoe hy sonder eten oft drincken den geheelen avont overbrengt in eenen hoeck van de schuere met bidden ende suchten stortende geduerige traenen voor de saligheyt der menschen, van welcke hy soo kleyne liefde ontfangt. Siet oock hoe hy daer naer moede zynde van weenen, hem nederleght op het stroey, om een weynigh te slapen.
O Jesu, Sone van den levenden Godt, hoe sien ick u hier vernedert ende verworpen, ô ongemeten Goddelijcke Majesteyt, hoe sien ick u hier verkleent ende verootmoedigt al oft gy den minsten waert van alle menschen. Nu Pageken van Jesus, voeght u by hem in de schuere, soeckt hem te troosten, vaeght af sijne tranen, en presenteert hem te eten, want hy heeft grooten honger. Neemt daer naer sijne voeten in uwe ermen, ende verwarmtse met uwen aessem ende kussen, ende brenght alsoo den nacht over.
Als nu Jesus gekomen was tot de Jordane (segt S. Bonaventura ibid. spars.) soo heeft hy aldaer Joannes gevonden doopende veel sondaren, ende een groote menighte des volcks, die daer gecomen waeren om hem te hooren Predicken. Want sy hielen hem als Christus. Jesus voeght hem dan by de sondaers ende het gespuys des volcks, gaet met hun by Joannes, om oock gedoopt te zyn. Waer op den H. Bernardus seght Serm. 1. in Epiph. Hy is onder het gemeen volcxken tot het Doopsel van Joannes gekomen: hy steeckt hem onder de sondaers, die alleen was sonder sonde. Wie soude dan gelooft hebben dat hy den Sone Godts was, Gemeynt hebben dat hy den Heere der Majesteyts was? Seker Heere, gy verootmoedight u seer, gy schuylt wonderlijck: maer ghy en sult voor Joannes niet konnen verborgen blyven.
| |
| |
Jesus dan komende by Joannes, seght hem: Ick bidde u, doopt my oock met dit Volck. Maer Joannes hem aensiende, kende hem terstont in den geest, en al schuddende ende bevende, seyde met groote eerbiedinge: Heere ick moet selve van u gedoopt worden, ende gy komt tot my. Jesus antwoorde: Laet dit nu soo geschieden: want soo moeten wy volbrengen alle rechtveerdigheyt. En seght nu niet, noch en maeckt my nu niet kenbaer, want mynen tyt en is noch niet gekomen: maer doopt my alleenelijck; want het is nu den tydt van my te verootmoedigen.
Alsdan Joannes den wille Godts gesien heeft, was hem gehoorsaem, ende heeft Jesus gedoopt. Nu dan aensiet hem wel; den Heere der Majesteyt ontkleet hem gelijck een van het volcxken; hy wort gedoopt in kout water, in het herte van den Winter ende alsoo werkt hy onse saligheyt, instellende het Sacrament des Doopsels, om met het selve af-te-wasschen onse sonden. Hier is 't dat Jesus trouwt met de H. Kercke, ende met alle de zielen der geloovige in't besonder door het Geloove des Doopsels. Ende daerom singht men in den Goddelijcken dienst; heden is de Heylige Kercke vereenight met den Hemelschen Bruydegom; want Christus heeft in de Jordane af-gewasschen haere sonden. Ende in dit alderedelste werck heeft haer op een besonder maniere de geheele Heylige Dryvuldigheydt veropenbaert; want den H. Geest heeft gedaelt ende gerust op Jesus, onder de gedaent van eene Duyve; ende de stemme des Vaders is gehoort geweest: Dit is mynen beminden Sone, in welcken ick myn behagen hebbe. Let op alle dese saecken wel met devotie, ende hout terwylen de kleederen van Jesus, ende helpt hem daer naer die wederom aen doen,
|
|
Auteursrechtvrij