|
| |
| |
| |
III. Capittel.
Jesus vertreckt hem in de Wildernisse, alwaer hy veertigh dagen vast, ende wort getenteert van den duyvel.
NAer dat onsen Heere Jesus (segt S. Bonaventura c.17.Vit.Chr) gedoopt was is hy terstont gegaen in de Wildernisse, dry ofte vier mylen van de Jordane, op eenen Bergh genaemt Quarentene, alwaer hy heeft 40. dagen ende 40. nachten gevast, zynde tusschen de wilde beesten. Mediteert dan hier, ende aensiet hem wel aendachtelyck; want hy geeft u hier een exempel van veele deughden. Hy gaet in de eenigheyt, hy vast, hy bidt, hy waeckt, hy ligt ende slaept op de bloote aerde, ende handelt sachtmoedighlijck met de beesten. Hebt dan medelyden met hem, want al om, maer hier principalijk is sijn leven seer streng ende pynelijck voor het lichaem; ende leert naer sijn exempel u selven in dese deugden oeffenen.
Gy moet oock den soeten Jesus dickwils besoeken in de Woestyne, ende hem aensien hoe dat hy hem aldaer draeght, besonderlijck hoe dat hy by nachte licht op de bloote aerden. Alle devote zielen behoorden hem ten minsten eens daegs te besoecken, namentlijck van Dry Koningen dagh tot veertig dagen naer-volgens, welcke hy in dese Woestyne geweest is.
Hebbende dan volbracht de veertigh dagen, soo heeft onsen Heere Jesus honger gehadt. Doen is den duyvel by hem gekomen, om te bespieden of hy den Sone Godts was, ende heeft hem begonst te tenteren in materie van gulsigheyt, seggende; Is 't dat gy den Sone Godts zyt, segt dat die steenen broodt worden. Maer hy en konde onsen meester niet bedriegen; want hy heeft soo | |
| |
geantwoort ende hem alsoo gedragen, dat noch hy in de tentatie van gulsigheyt geconsenteert en heeft, noch den duyvel heeft connen weten het gene hy begeerde. Want hy en heeft niet geloochent, noch geseyt dat hy den Sone Godts was, maer hem alleen wederleyt met de H. Schrifture, seggende: Den mensch leeft niet alleen by het broodt, maer allen woort dat comt uyt den mont Godts.
Daer naer heeft den duvyel Jesus opgenomen, ende gedragen tot op den Tempel van Jerusalem, dat seven oft acht vlaemsche mylen van daer was. Aenmerckt hier eens de goedertierentheyt ende verduldigheyt ons Heeren; want hy liet hem draegen en handelen van die bloetgierige beeste, die dorstigde naer sijn Bloedt; ende van sijne lieve vrienden Hier heeft den duyvel Jesum getenteert in materie van ydel glorie, seggende: Is 't dat gy den Sone Godts zyt, werpt u selven van boven neder: op dat hy aldus voor de menschen van het opperste des Tempels af springende sonder gequetst te sijn, hem soude verydelen. Maer Jesus verantwoorde hem wederom met de H. Schrifture, seggende: dat men Godt niet tenteren en mochte, sy selven alsoo af werpende.
Den duyvel dan tot hier toe niet met alle Goddelycks in Jesus gemerckt hebbende, heeft (soo S. Bernardus segt) hem laeten voorstaen dat hy niet Godt, maer Mensch was: ende daerom heeft hy voor de derde reyse hem wederdragende naer de wildernisse op eenen hoogen berg hem getenteert als mensch, in materie van gierigheyt, hem toonende alle de ryckdommen des werelts, en de seggende: Dit sal ick u al geven, is't dat gy nedervallende my wilt aenbidden. Hier heeft Jesus desen helschen draeck overwonnen, ende verjaegt, seggende: Gaet Satan, want daer staet geschreven, | |
| |
gy sult uwen Heere Godt aenbidden, ende hem alleen dienen. Naer de victorie zyn de Engelen by Jesus gecomen, ende hebben hem gedient.
Aenmerckt nu aendachtelyk, ende aensiet uwen Heere Jesus, hoe hy eêt alleen omringelt van de Engelen, ende let wel op het gene ick nu gaen seggen, want 't seer schoon is ende devoot. Nu vraegh' ick wat de Engelen hem gebrocht hebben om te eten, naer soo lange vasten? De H. Schrifture en segt hier van niet: wy mogen dan dese victorieuse maeltydt beschryven soo wy begeeren. 't Is wel waer, dat indien wy sijne macht considereren, hy lichtelyck ter handt conde hebben al dat hem beliefde; maer wy en lesen niet dat hy voor sy selven oyt Mirakels gedaen heeft, maer tot stichtinge des volcks. Wat sullen wy dan hier van mediteren? Want aldaer en was geen woonste der menschen, noch eenige bereyde spyse. De Engels dan hebben die elders moeten haelen, gelyck eertydts aen Daniel gebeurde. Want als den Propheet Habacuc voor de maeyers het noenmael gekockt hadde, soo heeft hem den Engel Godts met de spyse opgenomen, ende gedragen van Judeën in Babilonien by Daniel in den kuyl der Leeuwen, op dat hy soude eten. Laet ons dan hier letten en dese maniere gebruycken, ende ons verheugen met onsen Heere Jesus in desen noenmael, dat oock sijne Alderheylighste moeder in dese ghenoeghte deelachtigh zy.
Laet ons dan devotelijck aldus mediteren. Naer dat den duyvel verjaegt was soo comen de Engelen met groote menigte tot onsen Heere Jesus Christus, ende hem aenbiddende vallen ter aerden, seggende: Weest gegroet Heere Jesu onsen Godt ende Koninck. Jesus heeft hun minnelijck ende goedertierentlijck ontfangen, boogende tot | |
| |
hun sijn hooft, om dat hy oock mensche was, voor soo veel minder als de Engelen. Sy seggen dan tot hem: Heere gy hebt lange gevast, wat belieft u dat wy gereet maecken? Jesus die antwoorde: gaet tot myn alderliefste Moeder, ende brengt ons het gene sy ter handt heeft; want ick en ete geen spyse soo geerne, als die van haer gekockt is. Doen zyn twee van hun allen gevlogen naer Nazareth, ende op eenen oogenblick wesende by Maria, ende haer met groote eerbieding groetende, doen hunne ambassade: ende ontfangende van haer wat potagie, die voor haer, ende Joseph gekockt was, ende misschien eenige viskens, met broodt, dwale, ende ander gerief, keeren sy wederom tot Jesus. Sy decken de tafel op d' aerde, ende seggen seer Solemnelyck de Benedictie.
Aensiet nu wel aendachtelyk uwen lieven Jesus, ende let met devotie op al dat hy doet ende op alle sijne gesten. Hy sit seer properlyck ende gemaniert op de aerde, ende eêt seer soberlyk ende met modestie. De Engelen staen rontomme, dienende hunnen Heere. Den eenen dient hem broodt, den anderen schenckt wyn, den anderen maeckt de viskens gereet, de andere singen liedekens van Sion, hun verheugende ende eenen grooten Feest dag vierende by hunnen Heere.
Maer is 't dat wy dese dingen wel insien, desen genoegelycken Feest-dag is gemengelt met droefheyt ende groot medelyden, welck ons behoorde te doen weenen. Want de Engelen sien dit al aen met verwonderinge, ende aenmerckende hunnen Godt ende Heere, ende den Schepper van geheel de werelt, die spijst al dat leeft, soo verootmoedigt dat hy het voetsel van lichamelycke spyse van doen heeft, ende eêt gelyck andere menschen, worden sy door medelyden seer beweegt, Gy dit aen- | |
| |
siende sout oock wel mogen roepen, ende seggen: O soeten Heere Jesu, wat saeken hebt gy al uytgerecht! alle uwe wercken zyn vol van verwonderinge. Helpt my toch dat ick oock wat voor u mag lyden die voor my soo veel geleden ende gedaen hebt Voorwaer Godtminnende Ziele, dit alleen behoorde genoegsaem te wese om u in liefde van Jesus geweldiglyck te ontsteken.
Ten lesten, naer dat Jesus syne maeltydt gedaen heeft, soo segt hy aen de Engelen, dat sy de dingen wederom dragen souden, ende seggen aen sijne Moeder dat hy haest wederkeeren sal. Dan segt hy aen alle d' andere, keert weder naer mynen Vader, ende de hemelsche genoegten; want ick moet hier noch ballinck blyven, ende ick bidde U-L recommandeert my aen mynen Vader, ende het geheel Hemelsch Hof. Alsdan sy altemael vallende neder, vraegen hem syne benedictie, welcke ontfangen hebbende, keeren wederom naer het Hemelsch Vaderlandt ende volbrengende het gene hy hun bevolen hadde, hebben met dese nieuwe tydinge van dese victorie verblydt het geheel Hemelsch Hof. Tot hier S. Bonaventura.
Dese materie kunt gy in uwe meditatie op vele manieren verbreyden, by exempel gaende Jesus uwen alderliefsten inde wildernisse soecken, ende hem gevonden hebbende ergens in een rotse, valt voor hem ter aerden, omhelst met een brandende liefde sijne voeten: en is't dat hy 't u beveelt, sit by hem neder, en handelt met hem daer in d'eenigheyt van d'affairen van uwe ziele. Imagineert u somtydts dat gy hem soeckende niet en cont vinden, oft dat hy van u vlucht, om dat gy misschien eenige fauten hebt gedaen. Beweent dan de selve, en roept achter hem met traenen: Jesu lief waer zydy? 't Is my leet, dat ick u hebbe misdaen. En als | |
| |
gy hem siet voor u vluchten, roept al weenende achter hem: Jesus lief, waerom vlucht gy; Jesu lief vertoeft my, hebt toch compassie, zyt my genadig; loopt dan als vliegende achter hem tot dat gy hem vast hebt, en omhelst dan sijne voeten, seggende; Jesu lief, 'k en sal u niet meer laeten gaen. Kust dan syne voeten sonder u te connen verzaeden.
Reyst oock met de Engelen naer Naezareth, en vertelt aen onse L. Vrouwe de tydingen van Jesus ende syne victorie over den duvyel, en verheugt u met haer en S. Joseph. Daer naer keerende met de spyse tot Jesus, soeckt gy hem selve in alles te dienen, en siet in u vallyse oft gy niet wat beters en hebt, en dient hem oock daer van, wenschende met een vlammende affectie u herte en u ziele met elcken mont vol ofte teuge hem in te geven. O Jesu lief wat gevoelt een ziele in dese handelingen met u, als sy u eeniglyck is beminnende. Noch tonge en kan uytspreken, noch letter en kan uytdrucken, alleen die het gevoelt, weet wat is, aldus Jesum te beminnen.
|
|
Auteursrechtvrij