De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XIII Capittel.
Het Kindeken Jesus wort van syne Ouders verloren, ende naer dry dagen gevonden onder de Doctoren.

ALs Jesus (seght S. Bonaven. c. 14.) twaelf jaeren out was, soo is hy met sijne Ouders gegaen

[p. 94]

naer Jerusalem, volgens de gewoonte ende het gebodt van den Feest dagh, die acht dagen duerde. Hout, ô Ziele, het soete Kindt Jesus geselschap, ende siet hoe het nu oock arbeyt, ende hem seer vermoeyt in desen langen weg, gaende, om sijnen Hemelschen Vader te vereeren in syne Feest dagen Want tusschen den Vader ende den Sone is een aldergrootste liefde. Maer eylaes het soete Lam was hem meer bedroevende, siende met groote bitterheyt syns herten de menigvuldige sonden, door welcke synen liefsten Vader onteert was, als hem verheugende in de uytwendige pompe van den Feest-dag. Siet dan hoe den Heere des Wets selve ootmoedelyck de Weth is onderhoudende, staende onder het gemeen volcxken, dat tot den Feestdagh gecomen was.

Als nu de dagen van den Feest dag volbracht waren, soo hebben de Ouders van Jesus begonst weder te keeren naer hun Lant, welcke het Kindt latende gaen, is alleen gebleven te Jerusalem. Zyt hier seer aendachtigh, ende maeckt u tegenwoordig aen al dat hier geseyt ende gedaen wort: Want dit is een seer devote ende profijtige materie. Alsdan de Moeder ende Ioseph gaende door verscheyde wegen (want de vrouwen gingen al t' samen verscheyden vande mans) op 't eynde van den dag by een gecomen waren; om t' samen te herbergen; siende onse L. Vrouwe dat haer Soontje met Ioseph niet en was, welck sy meende met hem onder de mans gekeert te zyn, sy vraegde terstont van hem: Waer is ons Kindt? Hy antwoorde: Ick en weet'et niet: het is met my niet gecomen; want ick meende dat het met u was. Alsdan sy zeer verslage ende bedroeft, heeft met traenen geseyt: Ten is met my niet gecomen. Ick sie dat ick myn Kindt niet wel bewaert en hebbe. Sy is dan met haesten ge-

[p. 95]

gaen van het een huyse naer het ander, daer hunne vrienden ende volck van kennisse geherbergt waeren, geheel dien avondt soeckende ende ommegaende, met soo groote gemaniertheyt als sy kost, vraegende nu vanden eenen, ende dan van den anderen: Hebt gy myn Soontje niet gesien? Ende door groote droefheyt ende begeerten die sy hadde en was sy haer zelven nauwelycks gevoelende. Ioseph volgde haer oock alomme naer, seer bitterlyck weenende.

Ten lesten het Kindt nergens vindende, peyst eens wat ruste sy dien nacht conden hebben, namentlyck de Moeder, wiens liefde veel gweldiger was. Ende al was 't dat de vrienden haer sagen te troosten, sy en conde nochtans geenen troost ontfangen: want wat was het oock Iesum te verliesen! Aensiet haer wel, en hebt groot medelyden met haer; want haer Ziele was in groote benautheyt. Sy en heeft van den dag haerder geboorte, tot nu toe, noyt soo benauwt geweest. Wy en moeten ons dan niet ontstellen, als wy met droefheden ende benautheden overvallen zyn, aengesien den Heere zelver sijne Moeder hier in niet gespaert en heeft. Want diergelycke tribulatien laet Godt op sijne liefste kinderen comen, ende het syn teeckens van syne liefde, ende sy syn ons seer profytigh

Onse L. Vrouwe dan, haer zelven sluytende in een camer, heeft haer gekeert tot het gebedt, ende seer jammerlyck geseyt: O Godt ende eeuwigen Vader: O aldergenaedigsten ende goedertierensten Vader! het heeft u gelieft uwen Sone my te geven; maer eylaes! ick heb hem verloren, en 'k en weet niet waer hy is, wilt hem toch my weder geven. O Vader weert van my toch dese bitterheyt, ende toont my mynen Sone? Aensiet ô Vader de benauwtheyt myns herten, ende niet myne onachtsaem-

[p. 96]

heyt: want ick hebbe my hier in onvoorsichtelyck gedragen; ontwetende nochtans maer om uwe goetheyt geeft hem my toch wederom; want ick en can sonder hem niet leven.

O liefste Soontje waer zyt gy nu? Hoe is het met u? By wie zyt gy nu geherbergt? Zyt gy dan mischien wedergekeert in den Hemel, by uwen Vader? Want ick weet dat gy Godt zyt, ende den Sone Godts. Maer hoe en sout gy my dat niet geseyt hebben? Of zyt gy misschien verradelyck van iemant gevangen ende gedoodt! want ick weet dat gy oock waerachtig mensch zyt, uyt my geboren: ende als Herodes u socht te dooden, ick heb u in Egypten moeten dragen. Uwen Vader wil u bewaeren van alle quaet myn liefste Kindt. Segt my toch liefste Lammeken waer dat gy zyt, ende ick sal by u comen, oft comt gy by my. Spaert my doch voor desen keer: want het en sal noyt meer gebeuren u onachtsaemelyck te bewaeren. Heb ick u ergens in misdaen myn Kindt? Waerom hebdy my dan verlaeten? Ick weet dat de droefheyt myns herten u niet verborgen en is O myn liefste Soontje, en vertoeft toch niet van by my tecomen. Van den dagh dat gy geboren zyt tot nu toe, en heb ick niet geweest, gegeten ofte geslaepen sonder u, ende 'k en weet niet, hoe dat dit soo geschiet is. Gy weet wel, dat gy alle myn hope, myn leven, ende al myn goet zyt, ende dat ick sonder u niet wesen en kan. Segt my dan waer gy zyt, ende waer dat ick u sal connen vinden. In deser voegen heeft de H. Moeder den nacht over gebrocht, seer bitterlyck weenende en jammerende naer haer liefste Soontje.

Den morgenstont aengecomen zynde, soo zyn sy wedergekeert naer Ierusalem, alwaer sy naer den derden dag Jesum gevonden hebben, in den Tempel sittende in't midden onder de Doctoren. Alsdan

[p. 97]

de Moeder siende haer Soontje, geheel verblyt zynde, ende herlevende, is gevallen op haer knien, ende heeft met traenen Godt gedanckt. Jesus dan siende syne Moeder is terstont by haer gegaen: welke hem nemende ende douwende tusschen haer armen, ende soetelyck kussende, heeft haer aensicht op het sijne geleyt, ende hem alsoo houdende heeft een weynig tydts met hem alsoo gerust: want sy en kost alsdan, om de teere liefde, niet een woort spreken. Daer naer op hem siende: Sone (seyde sy) wat hebt gy ons aldus gedaen? Want ick ende uwen Vader seer droevig zynde hebben u gesocht. Waer op hy antwoorde: Waerom socht gy my? en wist gy niet dat ick in de saecken, die mynen Vader raecken wesen moet? Welck woort sy niet en verstonden. De Moeder seyde dan: Sone ick wil naer huys keeren, wilt gy met ons gaen? Waer op Jesus seyde: ick sal doen al dat u belieft; ende is alsoo met hun gekeert naer Nazareth; Ende hy was hun onderdanigh Luc. 2.

Gy hebt nu gesien de groote droefheyt van onse L. Vrouwe, ende het verlies van het Kindt Jesus. Maer wat heeft dit soete Mantjen gedaen, geduerende dese dry dagen? Aensiet het aendachtelyck, hoe het hem vertreckt ergens in een Gasthuys der armen; ende hoe het met schaemte oodtmoedelyk bidt om ontfangen te wesen, alwaer het eêt het gene men hem geeft; ende sit onder de schamelen. Aensiet oock dit lieffelyck Kindt, hoe het sit onder de Doctoren met een soet, wys, en eerweerdig gelaet, hun hoorende, ende vragende: welcke verbaest, ende verstelt stonden in syne wonderlycke antwoorden.

Aenmerckt hier ten lesten dry gedenckweerdige zaecken. Ten eersten die Godt wilt aencleven, en moet onder syn bloet-vrinden niet converseren,

[p. 98]

maer van hem scheyden. Want het Kindt Jesus heeft sijne alderliefste Moeder zelve laeten weg gaen, als hy hem wilde becommeren inde saeken van sijnen Vader: ende daer naer onder de vrienden en bekende gesocht sijnde, en is niet gevonden geweest. Ten tweeden: den genen die geestelyck leeft, en moet hem niet verwonderen is 't dat hy somtyts inwendig dorre blyvende, schynt van Jesus verlaten te zyn; aengesien dit oock is gebeurt aen de Moeder Godts. Dusdanige en moeten den moedt niet verliesen; maer dat sy neerstelyck Godt soecken, hun becommerende in de H. Meditatien, en in goede wercken volherdende; ende buyten twyffel hy sal hem hervinden. Ten derden: de eygen sinnelijckheyt ende eygen willigheyt wort hier seer beschaemt gemaeckt, door het exempel van den Sone Godts want Jesus geseyt hebbende, dat hy tegenwoordigh wesen moeste in de saecken die sijnen Vader raekten, heeft nochtans ootmoedelijck sijn advies verrandert, ende gevolgt den wille van sijne Moeder; ende is met haer, ende sijnen Voester-vader vertrocken, ende was hun onderdanigh. Tot hier S. Bonaventura.