Alle de werken. Deel 1

[p. 929]

Een oudt voer-man hoort geerne 't geklap van de sweep.

Siet, Gijs den ouden knecht, die hoort de peerden trappen,
Die hoort de wagen gaen, die hoort de sweepen klappen,

Dies springht sijn hert om hoogh, en dat van enckel vreught,

Om dat hy wort gewaer den handel zijner jeught,

Nu wou de stramme gast wel rijden aen der heyden,
En met een snellen keer den wagen omme-leyden,

Hy wenscht te mogen zijn daer Kees met Aefjen speult,

En daer men uytter borst op alle bruggen heult.

Maer dat hem meest beweeght, dat zijn de volle kannen,
Ter plaetsen daer men plagh den wagen uyt te spannen:

In 't kort', het komt hem voor wat hy te voren plagh,

En siet, de wil is daer, schoon hy niet meer en magh.

Men vindt'er over al, die in haer oude jaren
Noch even sijn gemoet, als sy te voren waren;

Men siet dat hun de jeught noch in de leden rijt,

Al is haer kranck gestel verwonnen van den tijt.

Niet soo, vernieude ziel! maer laet uw oude sonden,
Oock eer dat u de tijdt de lusten heeft gebonden:

Of, is'et niet geschiet, ten minsten mijdt het quaet,

Als u de swackheyt selfs tot beter seden raet.

En, wien de frisse jeught noch krachten koomt te geven,
Die moet geduerigh sien hoe wèl te mogen leven:

Maer die nu trager wort, moet letten boven al,

Hoe dat hy zijnen tijdt met segen eynden sal.

[p. 930]

 

Nederl.

 

Een oudt jager hoort geerne van de weyery.

 

Het rijpt haest op een oudt ijs.

 

In een natten poel is haest genoeg geregent.

 

Een wolf hapt noch na 't schaep, als hem de ziele uytgaet.

 

Frans.

 

Il souvient tonsiours robin de ses flustes.

 

Spaens.

 

Cabritilla que suele mamar, prure le el paladar. i.e.

 

Frans.

 

Chevrette accoustumée de teter, le palais luy demange.

 

Lat.

 

Lupus pilum mutat, non mentem. Vid. Erasm.

 

Atticus moriens manum porrigit. Vid. Erasm.

 

Nusquam melius morimur homines, quam ubi libenter viximus. P. Syrus.

 

Phoedr. fab. 40

 

Anus jacere vidit epotam amphoram,

 

Adhuc Falernâ faece & testâ nobili,

 

Odorem quae jucundum latè spargeret.

 

Hunc postquam totis avida traxit naribus,

 

O suavis anima! qualem te dicam bonam

 

Antehac fuisse, tales cum sint reliquiae!

 

Hoe quo pertineat, dieet, qui me noverit.

 

Horat.

 

Naturam expellas furcâ, tarnen usque recurret.

 

Ovid.

 

Scilicit est cupidus studiorum quisque suorum,

 

Tempus et assueta ponere in arte juvat.