Alle de werken. Deel 1

[p. 911]

Wilt ghy wel scheren nae den aert? Soo scheert voor eerst een geck sijn baert.
A barbe de fol apprent on a raire.

Het is een oude spreuck: Wie net wil leeren scheren,
Die moet voor eerst een geck tot sijn kalant begeren;

Vraeght iemant, waerom dat? wel, hoort de reden aen:

Wie malle koppen scheert heest selden haest gedaen.

By-naest op yder hayr dient raedt te zijn genomen,
En schier op yder knip soo moet de spiegel komen;

Dan is'er iet te langh, dan weder iet te kort,

Dan iet dat aen den kuyf of aen den knevel schort;

Hier dient de baert gerecht, en daer het hooft gewreven,
En ginder noch een schrap ontrent het oir gegeven;

Want daer leyt hem de key. Een hooft te bijster net

Heeft ick en weet niet wat, dat hem van binnen let.

Nederl.

By moeyelicke heeren

Is veel te leeren.

't Moet een wijse hant zijn, die een sotten kop wel scheren sal.

Wat let, dat leert.

Men heeft groote kunst van doen

Om de narren te voldoen.

Lat.

Quae nocent, docent.

Griecx.

Παθήματα, μαθήματα.

Lat.

Vexatio dat intellectum.

Homine imperito nil quidquam est injustius,

Qui, nisi quod ipse facit, nihil rectum putat. Terent. Adelph.

Hoe scitum est, periculum ex alijs facere, tibi quod ex usu siet. Id. Heaut.

[p. 912]

Wanneer een muer tot vallen staet, en soeckt aen hem geen toeverlaet.
In caducum parietem ne inclina.

Het beeldt soude konnen wesen een reysende man met een meersche ofte ander pack, willende steunen op een bou-valligen muer, en daer van over-stort sijnde, klaeght als volght:

Och, wat een swaer geval is my daer over-komen!
Het lijf is my gequetst, mijn gansche kracht benomen:

En sooder iemant vraeght, wat my ontbreecken magh,

En hoe ick soo in haest ter aerden neder lagh,

Die hoore raijn bescheyt: Ick quam met rassche schreden,
Ick quam met dese meersch een verre wegh getreden;

Dies was ick wonder mat en uytter-maten heet,

Bestoven over-al, en niet als enckel sweet.

Ick sloegh mijn oogen om door al de naeste kusten,
Ick socht een goede plaets om daer te mogen rusten;

Ten lesten quam ick hier, en vondt een out gebou,

Daer leund' ick tegen aen, op dat ick rusten sou.

Maer als ick nederseegh, en meynd'er op te steunen,
Siet, doen begon de muer van stonden aen te dreunen,

Te storten over-hoop; daer viel de losse steen

My boven op het hooft, en onder op het been.

Wel, vrienden, hoort een woort: heeft iemant moede leden,
Die kiese geenen troost, als op gesette reden;

Want, nae dat ick 't gevoel, en is'er niet soo quaet

Dan alsmen sich te licht op eenigh dingh verlaet.

Al wie oyt steunsel soeckt aen krom-gebogen mueren,
Die moet'et voor gewis met herten-leet besueren;

Want die een riet-stock noemt den gront van synen stant

Die breeckt het teer gewas, en quetst sijn eygen hant.

Nederl.

Voor een autaer, als hy breeckt,

Niemant oyt een keers ontsteeckt.

Noyt bie en koos Een dorre roos.

Op solders sonder koren en komen geen kalanders.

Twee naeckten en konnen malkanderen niet kleeden.

Lat.

--- Fatis accede Deisque,

Et cole felices, miseros fuge. - Lucan. 8. v 485.

Socios legi suadcam qui potentiâ valeant, & in proximo habitent.

Aristotel. Polit.

Ovid. 2. Trist.

Cùm coepit quassata domus subsidere, partes

In proclinatas omne recumbit onus;

Cunctaque fortuna rimam faciente dehiscunt.

Ipsa suo quaedam pondere tracta ruunt.

Esaie. 30. 13.

Pourtant ceste iniquité-cy vous fera comme une crevasse d'une muraille qui s'en va tomber, laquelle fait ventre jusqu' au plus haut de la muraille, de laquelle le debris vient soudain, & en un moment.