|
| |
| |
| |
| |
Hy moet veel brijs hebben, die elck den mont sal stoppen.
De Man die de pap biedt, spreeckt:
Wat heb ick menigh vier gestoockt!
Wat heb ick dickmael pap gekoockt!
Wat heb ick menigh mont gestopt,
Ja, tot de tanden vol gepropt!
En noch soo is'et evenveel,
Schier yder heeft een open keel,
Schier yder houdt een hollen mont,
Dat is een diepte sonder gront;
Want t'wijl ick hier den lepel bie,
So is 't dat ick daer iemant sie,
Die gaept van nieus 'k en weet niet hoe,
En splijt tot aen sijn ooren toe:
En stracks al weder metter daet,
Soo vind' ick noch een nieuwen vraet,
Die vint sich eeuwigh nevens my,
En schoon hy krijght geduerigh bry,
Noch grolt hy efter tusschen bey
Gelijck een kater in de Mey.
Gewis, ick bender qualick aen,
Want siet, 'k en hebbe noyt gedaen;
En schoon mijn pot hielt so veel brijs,
Van blommen meel of enckel rijs,
Gelijck een vat daer in men brout,
Dat somtijts dertigh tonnen hout,
Noch efter bleef ick in 't verdriet,
Want al mijn pap en baet'er niet.
Wat raet dan voor so diepen kolck?
Wat raet voor so veel gapent volck?
Ghy swijght, ô vrient, en siet op my!
Wel, hoort dan wat mijn oordeel zy:
Ick wil mijn heert, mijn hert, mijn huys,
Gaen maken net en houden kuys,
En schaffen dan, gelijck het dient,
En voor een gast en voor een vrient,
En voor een yder billick man,
Na dat mijn keucken lijden kan:
Ick wil niet morssen, soo ick plach,
Maer koken in den hellen dach;
Soo doende stel ick my gerust,
En laetse schreeuwen die het lust.
| |
| |
Wie kan 't gevoegen Na elcks genoegen?
Men kan 't qualijck al besorgen.
Hy en kan 't niet yder passen
Die het koren ons doet wassen.
't Is quaet alle kromhouten rechten.
Voor alle gaten is 't quaet garen hangen.
Men hoeft wel pap met volle potten,
Om mont te stoppen alle sotten.
Men kan alle dingh doot swijgen, niet doot kijven.
Ick en sagh mijn leven dagen
Niemant alle man behagen.
't Is voorwaer een kunstigh man,
Die het al wel maken kan.
Het meel soo veel als duysent pont,
Eu stopt niet eenen klappers mont.
Hy moet wijt gapen, die tegen den oven gapen sal.
Ne Jupiter quidem omnibus placet. Vide Theognid. vers. 25, 799. & 1236.
Cùm rectè vivas, ne cures verba malorum,
Arbitrii non est nostri quid quisque loquatur. Cato.
C'est chose difficile & profonde,
De complaire à Dieu, & au monde.
Der musz viel meel haben der alle mäuler wil verkleiben.
Quand aurons nous trouvé le moyen de contenter tout le monde, & plaire aux bons & mauvais tout ensemble? Justisions nous à Dieu & à nous mesmes, & nostre conscience estant nette & incontaminée rien ne nous pourra offenser. Du Vair Sainte Philos.
O foeminarum sorte vulgus asperâ
Productum in auras! quas, licet culpâ vacent,
Rumor malignus dente rodit invido.
Pro facto habetur quidquid ira finxerit
Servi loquacis, quod maritus suspicax
Coramentus ipse est, malevola aut vicinia,
Quid suspicetur genitor in mea manu
Non est, remedium id arbitror tutissimum
Intaminatâ conscientiâ frui. Buchanan, Jephthe.
Solon apud Flutarchum in ejusdem vita:
Ἓργμασιν ἐν μεγάλοις πᾶσιν ἁδεῖν χαλεπόν id est:
Omnibus, in magnis, difficile ut placeas.
| |
Die aen de wegh timmert, heeft veel berichts.
Als iemant timmert aen de straet,
Daer yder komt, daer yder gaet,
Daer al de werelt, mal en vroet,
Mach sien al wat de metser doet,
Die staet dan uyt, aen alle kant,
Het oordeel van het gansche lant;
Hier komt'er een vol enckel nijt,
En seyt: de keucken is te wijt;
En keuckens slechts maer voor den noot,
Die maken kleyne salen groot.
Een ander siet den gevel aen,
En seyt: 't is schoone voor gedaen,
Dit huys is net en bijster hoogh,
Dan 't is alleen maer voor het oogh.
Een derde neemt een diep gemerck,
En gaende door het gansche werck,
Seyt, dat'et niet in huys en sluyt,
Om dat'er is een achter-uyt;
Want zijn de boden niet te pluys,
Een achter-deur verraet het huys.
Een vierde straft een enge gangh,
Of seyt: de kamer is te langh.
Een ander acht de kelder niet,
Om datse na het Zuyden siet;
In 't korte, een yder vint'er wat,
Waer by dat hy den meester vat.
Waer is doch oyt een steen geleyt,
Daer tegen niet en is geseyt?
Maer dit en gelt niet hier alleen,
Die sucht is over-al gemeen;
Al wat voor yder wort gedaen,
Dat heeft al vry wat uyt te staen.
Siet, als'er iemant boecken schrijft,
De leser lacht, de leser kijft,
De leser prijst, de leser spot,
En beyde dickmael sonder slot;
De leser juycht, de leser geckt,
En al na dat hy is gebeckt;
En die het veeltijts minst beseft
Die is'et dien het hardtste treft.
Nu tegens dit gemeensaem quaet
En weet ick anders geenen raet,
Als dat men, uyt een vroom gemoet,
In alle dingh sijn beste doet,
En laten mans en vrouwen dan
Al seggen, wat men seggen kan;
Daer was doch noyt soo vromen ziel,
Die niet in spotters handen viel.
Hy behoeft wel een goede voor-spraeck, die voor alle-mans vierschaer betrocken wort.
Wie is 't die sonder op-spraeck blijft,
Die voor de werelt spreeckt of schrijft?
Qui sert au commun, nul ne le paye:
Et s'il defaut, chacun abbaye.
Le chemin est un mauvais voisin.
Wer bey dem weg bauet, der hat viel meister.
Qui edifie en publique place,
Fait maison trop haute ou trop basse. Mesig. c. 9.
|
|
Auteursrechtvrij
