|
| |
| |
| |
| |
't Is geneughlick te sien regenen, als men in 't drooge staet.
Het is een aengename saeck,
En dient veel menschen tot vermaeck,
Te sien, hoe wint en hagel slaet,
Wanneer men in het drooge staet;
Te sien, hoe dat een dicke wolck
Komt neder-storten op het volck,
En hoe het driftigh hemels-nat
Maeckt al de paden glibber-glat;
Te sien, hoe sich een ieder mijt,
En efter noch ter aerden glijt.
't Is lustigh van een stille ree
Te sien een ongetoomde zee,
Te sien haer wonder groot gebaer,
Te sien eens anders groot gevaer,
Te sien, hoe dat een machtigh schip
Rijst boven aen een hooge klip,
En weder, in een korten stont,
Wort afgedreven na den gront,
En weder, met een snelle vlucht,
Komt op-gestegen in de lucht.
Voorwaer, het is dan licht geseyt:
De lieden hebben geen beleyt,
De schipper, of de man te roer
Dat is voorwaer een rechte loer;
Wis, soo ick stier-man wesen mocht,
Ick stierd' het schip in genen bocht,
Ick stierd' het schip in genen kolck,
Soo hield' ick 't schip, en al het volck.
Siet, dus soo gaet'et over al
Wanneer men komt in ongeval;
Want die gesonde leden heeft,
En van de koortse niet en beeft,
Weet veeltijts wonder goeden raet,
En duysent kruyden voor het quaet:
Maer komt hy sellefs in 't verdriet,
Soo staet hy daer wel slecht en siet,
En kucht dan meer als iemant plach,
Die oyt van koorts te bedde lach;
Want als de noot gaet aen de man,
Dan sietmen wat de meester kan.
Hoe licht geeft iemant goeden raet,
Wanneer hy is in goeden staet.
De beste stuer-luyden zijn aen lant.
Omtrent het schip is 't goet te swemmen,
Is 't noot, men mach daerbinnen klemmen.
Facilè omnes, cùm valemus, recta consilia aegrotis damus. Terent. And. 2. 1.
Suave, mari magno turbantibus aequora ventis,
E terrâ magnum alterius spectare laborem;
Non quia vexari quemquam est incunda voluptas,
| |
| |
Sed quibus is se malis careas, quia cernere suave est.
Suave etiam belli certaminn magna tueri,
Per campos instructa tua sine parte pericli.
Jucunda navigatio juxta terram, ambulatio juxta mare.
Hei mihi, quam facile est (quamvis hic contigit omnes)
Alterius luctu fortia verba loqui. Adbin. ad Liriam.
| |
Voor wint en stroom is goet stieren.
Een schipper, op de strande of aen de zee-kant staende, spreeckt met sijns gelijcke, wijsende op een schip, voor den wint af komende.
Ey kom, en segh ons, lieve maet,
Die hier ontrent den oever staet,
Hoe gaet'et dus met onsen Jan?
Hy schijnt nu vry een dapper man,
En 't was maer dees voorlede weeck,
Dat hy ellendigh stont en keeck:
Hy quam met onweêr voor de Maes,
Daer sat hy doen gelijck een dwaes,
De neer die dreef hem aen den gront,
Dies stont de broeck hem dapper ront;
Hy badt, hy schreyd', hy riep, hy kreet,
Als een die van geen stieren weet;
En siet, hy quam doen noch te recht,
Door bystant van sijn buer-mans knecht;
Maer nu sit hy en koeckeloert
Als een die bruylofsgasten voert;
Hy schijnt nu meester van den stroom,
En leyt het schip als metten toom,
Hy maeckt voor al een bly geluyt,
En al de wimpels waeyen uyt;
Ick bidde daerom, goede man,
Ey, segh ons hier de reden van?
| |
Antwoorde.
Als wint en ty van achter koomt,
Dan is de schipper onbeschroomt;
Dan leyt hy spelen sijn gepeys,
Hy singht, hy quinckt, hy drinckt een reys,
Hy is te wonder wel gesint
(O, 't is goet stieren voor den wint!);
Maer als de noot gaet aen den man,
Dan sietmen, wie het ambacht kan.
|
|
Auteursrechtvrij
