Alle de werken. Deel 1

[p. 871]

Al leyt de waerheyt in het graf, al wat haer druckt dat moet'er af.
Verita non puo star sepoxta.

Al pooght'er menigh mensch de waerheyt t'onderdrucken,
Ten sal hem evenwel, ten sal hem niet gelucken;

Hier baet geen slim beleyt, geen list of loose vont,

Geen boose klapperny, geen afgerichte mont.

De waerheyt aengeranst met drift van quade tongen
Wert somtijts met gewelt als in het graf gedrongen,

Als in het stof gedruckt; soo dat, gelijck het schijnt,

Haer luyster, blijde verw, en alle glans verdwijnt:

Maer schoon de reyne maeght is in den kuyl gesteken,
Sy weet'er even-wel, sy weet'er uyt te breken,

Sy opent ja het graf, sy licht de gansche serck,

Al isse noch soo swaer, al isse noch soo sterck.

De waerheyt, schoon verkracht, en laet haer niet bederven;
De waerheyt, schoon gewont, en kan doch nimmer sterven;

De waerheyt recht haer op, al is'et iemant spijt;

De waerheyt is van outs een dochter van den tijt;

De waerheyt, wat men doet, en is niet in te dwingen,
Al sou de felste rots in duysent stucken springen;

De waerheyt borrelt uyt gelijck een sonne-schijn;

De waerheyt, hoe het gaet, wil niet begraven sijn.