|
| |
| |
| |
| |
Wie twee hasen jaeght, vanght'er veeltijts geen.
Qui duos sequitur lepores, neutrum capit.
Waer ick vernoeght met eene jacht,
So had ick wilt-braet t'huys gebracht;
Maer t'wijl ick liep, gelijck een dwaes,
Na desen en na genen haes,
En dat mijn honden sijn verdeylt,
Soo heb ick over al gefeylt,
Soo heb ick maer een holle maegh,
En 't is om niet al wat ick jaegh.
Siet, die veel dingen t'samen doet,
Die neemt gewis een quaden voet;
Want groot beslagh is groot verdriet,
Die veel omhelst vanght veeltijts niet
Waerom soo veel, soo ras, soo vroegh?
Een sake wel, en 't is genoegh.
Te willen t'samen suypen en blasen,
Dat is een daet van rechte dwasen.
Die veel ambachten leert, doeter selden één wel.
Twaelf ambachten, dertien ongelucken.
Chi lascia la via vecchia per la nova,
Spesse volte ingannato se trova.
Mieux vaut la vieille voye, que la nouvelle sente.
Non si può insieme bere & sischiare.
Una non piglia, & l'altra lascia.
Qui binos lepores unâ sectabitur horâ,
Is neutrum eapiet. - - - -
| |
| |
| |
Met troetelen wort het vercken den kop in-geslagen.
Il beccaio gratta il porco con la mano, per dar gli della mazza su'l capo.
Het beeldt kan sijn een slager, die met de eene hant een vercken in de neck kraeut, en met d'ander hant een slagh geeft.
Siet, wat een slim bedrijf! De slager streelt het vercken,
Op dat het sijn bedroch niet eens en soude mereken:
Hy troetelt, soo het schijnt, het beest van desen kant;
Maer siet, een stale bijl is in sijn ander hant.
Noyt is'er slimmer streeck in al het lant gevonden
Als die met schijn van gunst van buyten is bewonden:
Want die een vrient betrout, en niet als vrientschap wacht,
Die wort ter neêr gevelt eer hy het eens bedacht.
O mijdt u, lieve! mijdt van die geslepen gasten,
Die streelen, soo het schijnt, en na de bijle tasten;
Geen mensch die lichter valt, en diemen eer bedrieght,
Als die met soeten schijn wort in den slaep gewieght.
Honigh in den mont, en 't scheer-mes aen den riem.
Die van voren lecken, en achter kratzen.
Als de vos de passy preeckt, boeren, wacht uw gansen.
Al wat blinckt en is geen goud,
| |
Prov. 27. 6.
De kussen des haters zijn bedriegelijck.
| |
Prov. 26. 26.
Wanneer hy sijn stemme vriendelijck maeckt, soo en gelooft hem niet; want seven grouwelen sijn in sijn herte.
Insidiatur, qui admodum blanditur.
En bean semblant gift fausseté.
Aliud in titulo, aliud in pixide.
Pazzo è colui chi si fida in sinti visi.
A chi ha duo enori, due lingue,
E duo volti, non si può credere.
Chi ti fa piu carezze che ne sole,
O tradito t'ha, ò tradir ti vuole.
Non è piu cattiva carne da conoscer, che quella dell' huomo.
Chi ti fa meglio che non suole,
Ingannato ti ha, ò ingannar ti vuole.
Quanto blandior, hoc tanto vehementiu' mordet. Lucil.
Si la pilule avoit bon goust, on ne la doreroit pas par dehors.
Dio mi guardi da quella gatta, che dinanzi mi lecea, e di dietro mi graffia.
La fortune est constumiere pincer en flattant.
Nemo tutiùs malus est, quàm sub pietatis infulâ.
Qui me fait plus de bien qu'il ne souloit,
Il me trahit, ou trahir me voudroit.
Tout ce que reluist n'est pas or.
Reniego del amigo, qui cubre con las alas, y muerde con el pico. id est:
Je renie 1'amy, qui couvre avec les aisles, & mord avec le becq.
Besser ein sawrschender freund, denn ein lachender feind.
Impia sub dulci melle venena latent. Ovid. 1. Amor. 8.
In una mano il pomo, n'el' altra il bastone.
Chi è reo, è buono è tenuto;
Può fare il mal, è non è creduto.
Da una bonda egli m'unge,
Belle parole, & cattivi fatti,
Ingannano i favii, e i matti.
| |
Ovid. 1. Art.
Tuta frequensque via est per amici fallere nomen:
Tuta frequensque licet sit via, crimen habet.
| |
Plaut. Bacchid. 3. 6.
Multi more isto atque exemplo vivunt, quos cùm censeas
Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis;
Linguâ factiosi, inertes operâ, sublesta fide.
| |
Idem Aulul. 2. 2.
Alterâ manu fert lapidem, panem ostentat alterâ.
Habet suum venenum blanda oratio. P. Syrus.
|
|
Auteursrechtvrij
