Een hinne leyt alle daegh, een struys maer eens in 't jaer.
Ein klein Henn leget alle Tagh, da ein Strausz im Jahr nur eins.
De Huysman, die de korf met hoender-eyers in den arm heeft, spreeckt:
Hoort doch wat ons gebeurt; de schijn heeft my gelogen,
En hoope van gewin die heeft mijn wijf bedrogen:
Een koop-man liet my sien een ey van desen struys,
Dies kocht ick strax het dier, en bracht het in mijn huys;
Ick dacht, nadien het beest is dus gewoon te leggen,
Soo staet ons dese koop voor al niet af te seggen:
Want siet, een hinnen-ey is maer gelijck een bal,
En 't blijckt hier dat de struys wel anders leggen sal;
Sijn ey is als een bol, dat acht ick groote saken,
Men kan van een alleen een gansche struyve maken:
Een boer, een raeuwe gast, al komt hy van de ploegh,
Geeft hem maer soo een ey, gewis hy heeft genoegh.
Dit steld' ick voor gewis; maer siet, in korte dagen
Toen vandt ick metter daet, hoe dat ick was geslagen:
Het beest at wonder veel, en bleef noch even graegh,
Dies seyd' ick menigmael: siet, wat een struysche maegh!
Van eyers geen gewach, en schoon ick maeckte nesten
Van hoy, en enckel dons, 'k en vondt'er niet ten besten:
Doch, naer een langen tijt, juyst eens ontrent de Mey,
Toen socht ick in het nest, en vondt een eenigh ey:
Dies was ick wonder bly, maer al op losse gronden,
Want noyt, na desen tijt, en isser meer gevonden:
Ons hinnen, onder dies, die leyden even-staegh,
Dat gaf my goet gewin, en dat meest alle daegh;
Dies keef ick op den struys, en gingh den slocker seggen:
Van hier, ghy groote vraet, die niet en weet te leggen!
Uw schijn is maer bedroch, gelijck het heden blijckt,
Want groote winst verleyt, en stage winst verrijckt.
Licht gewin maeckt sware beursen.
Die geen penningh en acht, en wort geen guldens heer.
Met enckele veêrtjens pluckt men den vinck kael.
Allencxse slaen velt de boom.
Met veel slagen wort de stockvisch murw.
De dagelicksche penningh weet wat.
De stadige jager vanght het wildt.
Aenhouden doet verkrijgen.
Doet dickwils tot een kleyntje wat,
Soo wort'et wel een groote schat.
| |
Die een gouden poort wil maken, brengt'er eleken dagh een nagel toe,
Lancksamen rijckdom is saligh.
Hooge boomen geven meer schaduwe als vruchten.
Light gaynes make heavye purses.
Wer keinen pfenning achtet, der wird auch nimmer eines gulden herre.
Qui veut faire une porte d'or, y mette tous les jours un clou.
Les murs s'abbaissent, & les fumiers se hausent.
A passo à passo si va lontano.
A piuma à piuma si pela l' oca.
A gotta à gotta il mar si secherebbe.
Yon kleinen fischlin werden die hecht grosz.
Majora perdes, parva ni servaveris.
Peu à peu file la vieille sa quenonille.
Qui s'acquite s'enrichist.
Adde parum parvo, tandem fit magnus acervus.
Guita cavat lapidem. - Ovid.
A picciol forno, poca ligna basta.
Il bue s'é fatto grande, e la stalla piccola.
En petite maison Dieu a grand part.
Fortunam qui avidè vorare pergit,
Hanc tandem malè concoquat necesse est.
Celuy qui mesprife les petites choses, tombera petit à petit. Syrach. 29. 1.
Le peu est sufficant à l'homme bien appris. Et 30. 21.
Veracht, ô vrient, noyt kleyn gewin:
Want dat brenght groote schatten in:
En niet en isser oyt soo vast,
Als dat gestaegh en lancksaem wast.
Besiet een ongetemden stier
Die onlanghs was een vreedsaem dier,
Een dier dat noyt en stiet of vocht,
Maer daer een kint meê spelen mocht,
Die wort in 't lest een grousaem beest,
Dat oock van mannen is gevreest.
De boom daer iemant onder rust,
Daer van hy pluckt sijns herten lust,
Daer van hy schoone vruchten leest,
Dat is wel eer een rijs geweest.
My dunckt hier is genoegh geseyt,
Soo ghy het stuck wel overleyt:
Doet tot een kleyntjen dickmael wat,
Soo wort'et noch een groote schat;
Maer kleyn verlies dat dickmael koomt,
Daer dient al mede voor geschroomt;
Want kleuter-schult van kleyn beslach,
Als die vermeerdert dach aen dach,
Wort metter tijdt een groote last,
Schoon dat ghy daer niet op en past.
Let dan, al wie een huys besorght,
Dat ghy geen kleyne schult en borght;
Want siet, een drop die holt een steen,
En dat slechts door den tijdt alleen:
Het staegh gebruyck verslijt het stael:
By veêrtjens wort de vincke kael:
En 't muysjen, dat geduerigh bijt,
Doorknaeght een kabel metter tijt.
Het water holt een harden steen,
En dat maer door den tijt alleen.
Conteritur ferrum, silices tenuantur ab usu. Ovid.
Longa dies molli saxa peredit aqua. Tilullus.
Nonne vides etiam guttas in saxa cadentes
Humoris, longo in spatio pertiondere faxa? Lucret.
|
|
Auteursrechtvrij
