|
| |
| |
| |
| |
Een flodder-kleet dat niet en past, en is niet anders als een last.
Fortunam, velut tunicam, magis concinnam proba, quam longam.
De man, die het wijde flodder-kleet aen heeft, spreeckt:
Dit kleet is al te langh, en al te ruim gesneden,
't Hanght my, 'k en weet niet hoe, en floddert aen de leden;
Het is een lastigh pack, schoon dat ick maer en stae;
En 't doet my staegh belet al waer ick henen gae:
Ick ben gelijck verdoolt in dese groote vouwen,
Ick ben geheel verstelt met dese ruyme mouwen,
Mijn hoet deckt my het oogh, dewijl hy neder glijt,
En dat gebeurt alleen vermits hy is te wijt:
De koussen, die ghy siet, zijn lasten aen de beenen,
En in dees grooten schoen daer vallen kleyne steenen
En ick en weet niet wat, dus ben ick gansch verstelt,
En blijve dickmael staen te midden op het velt.
Ick ben een reysend' man, en hebbe veel te dwalen,
Nu op een hoogen berg en dan in lage dalen,
Nu op een driftigh zant, dan op een gladde baen;
My dient geen flodder-kleet om wel te mogen gaen.
Voorwaer een minder rock die sou my beter passen,
Die staet my aan het lijf, als uyt het lijf gewassen;
Ick prijse boven al een knap, een matigh kleet,
Al wat daer boven gaet, en is maer enckel leet.
Wat mogen even-staegh, wat mogen alle menschen
Gelt, have, renten, landt, als sonder eynde wenschen?
Men segge wat men wil, die sijnen nooddruft heeft,
Die is't, die alderbest en onbekommert leeft.
Een rock niet al te ruym, niet aen het lijf gespannen,
Dat is het beste kleedt voor vrouwen ende mannen;
Want al wat na den eysch niet aen de leden past,
En is maer ongemack, en niet als enckel last.
Les trop longues robbes empeschent le corps: & les richesses mondaines l'ame.
Viri beati vita castigata sit,
Ut non egena, sic egense proxima.
Miseros reputa qui nimiâ felicitate torpescunt.
De peu de rente on vit honestement:
Le vray thresor est le contenteraent;
Non les grands biens, lonrde & fascheuse somme,
Biens, non pas biens, mais le malheur de l'homme.
Exiguum natura defiderat.
Assai è ricco, à chi non manca.
La quinta rueda al earro no haze si no embaraçar. id est:
La cinquiesme roue au chariot ne fait qu'empescher.
Qui a pour vivre, est riche assez.
Peu de bien, peu de soucy.
Die armuth ist ein ehrlich ding, wer mit umb kan gehn.
| |
| |
Si tengon ne sacchi minori.
A petite fontaine on boit à son aife.
Peu & paix est don de Dieu.
Semble toufiours jeunette.
Au petit bois prend on bien grand lievre.
Non in pauperie vitium est, sed in paupere.
In grossen wassern fengt man grosse fische, in kleinen wassern gute fische.
Apprimè in vita esse utile, ut Ne quid nimis. Terent. Andr..
Modus omnibus in rebus optimum est babitu.
Nimia omnia nimium exhibent hominibus negotium ex se. Plaut. Poenul. 1. 2.
Ego, virtute Deum & majorum nostrorum, dives sum satis:
Istas magnas factiones, animos, dotes dapsiles,
Clamores, imperia, eburata vehicula, pallas, purpuram,
Nihil moror, quae in servitutem sumptibus redigunt viros.
Ut vestes nimis longae corpora impediunt ambulantium, ita immensae opes animum.
Magnac periclo sunt opes obnoxiae. Phaedr. fab. 38.
Mens regnum bona possidet,
Nil ullis opus est equis &c.
Eex est qui metuit nihil:
Eex est, quique cupit nihil.
Hoe regnum sibi quisque dat.
Le vray contentement ne gist en l'abondance;
Il gift à la mesure & à la sufficance.
Le but de la ricbesse est d'en sçavoir user.
Bien volontiers sottise est le propre heritage
De celuy, qui sans peinc est riche des jeune âge.
| |
De kat wou wel den visch genaken, maer vreest haer pooten nat te maken.
Die katz hat die fisch lieb, aber sie will nit ins wassee.
De leser beelde sich in een kat, ontrent een tobbe met water sittende, daer vis in leght, de kat daer op loerende, en haren poot uitstekende, maer niet in 't water dervende tasten.
Komt, siet doch hier een reys ons katte sitten proncken!
Komt, let op haer gebaer, hoe datse weet te loncken!
Sy siet den verschen vis, sy siet het open vat;
Maer, des al-niet-te-min, sy vreest het killigh nat:
Sy vreest, gewis sy vreest haer pooten nat te maken,
En daerom wil het dier het water niet genaken:
Sy dreight wel met den klaeu, maer tast niet in den gront,
En dus en krijgtse niet als honger in den mont.
Men vint, meest over-al, een deel verkleumde menschen,
Die in haer stil gepeys wel groote dingen wenschen;
Maer dat en is maer wint: want die hem moeyt' ontsiet,
Sit wel met anghst en wacht, maer vordert anders niet.
Wie rosen plucken wil, en magh geen prickels mijden,
Wie honigraet begeert, die moet de byen lijden.
Voor hem die vruchten soeckt, is 't wenschen niet genoegh,
De hant moet uyt de mou, de hant moet aen de ploegh.
Met arbeyt krijght men vyer uyt den steen.
De vogels willen kersen eten, Schoon dat se van geen planten weten.
Die 't vereken kelen wil, moet hem 't tieren troosten.
Qui è nuce nucleum esse vult, frangit nucem.
Non si può havere il mele senza le mosche.
Non si può haver la rosa sensa la spina.
Non quisquam fruitur veris honoribus,
Hybleos latebris nec spoliat favos,
Si sronti caveat, si timeat rubos.
Armat spina rosas, mella tegunt apes. Claud. Nupt. Hon.
Helfft euch selbst, so hilfft euch God.
∑ῦϰα ϕίλ̕ ὀρνιθεσσι, ϕυτεύειν σ᾿ ὀύϰ ἐθέλονσι. id est:
Ficus sunt avibus gratae, at plantare recusant.
Chi fugge la mola, s'allontana dalla farina.
- Ὁ γὰρ ϕεύγων μύλον ἄλϕιτα ϕεÀγει. id est:
Qui fugit molam, sarinam fugit.
La mere des sciences est labeur,
Wer eyer will haben, der mot der henuen kakelen liden.
On ne prend pas des truytes à brajes seches.
Gatto guantato non prese mai sorzi.
Et labor ingenium miseris dedit et sua quemque
Advigilare sibi jussit Fortuna premendo.
| |
| |
| |
Een vuyle bruyt heeft veel parerens aen.
Als iemant tot u koomt met opgepronckte reden,
Als iemant moedigh is en buyght de gansche leden,
Als iemant met beleyt sijn onschult heeft gedaen;
Segt dan: Een vuyle bruyt heeft veel parerens aen.
Gemaelde bloemen riecken niet.
Op een verbrande vlaye dient suycker gestrooyt.
А03C0;λ ᾶ γά ρ ἐςι τῆς ἀλθείας ἔπ η. id est:
Simplicia verba veritas simplex amat.
Die warheit darf nit viel röcke.
Falsa fucis, turpia phaleris indigent.
Al buon vin non besogna frasca.
Vino vendibili non opus est suspensa hedera.
A casas viejas, puertas nuevas. id est:
A vieille maison porte nenve.
A vieux cheval bride rouge.
Nullae sunt occultiores insidiae quam hae quae latent in simulitione officii.
Noli homines blando nimium sermone probare,
Fistula dulce canit, volucrem dun decipit auceps. Cato 1, 27.
Tout ce que reluit n'est pas or.
A burra vieja cincha amarilla. i.e.
A vielle asnesse sangle jaune.
A buey viejo cencerro nuevo. id est:
A vieil boeuf fonnette neuve.
Non sunt composita verba mea; parvi id facio. Ipsa se virtus satis oftendit: illis artificio opus est, ut turpia facta oratione tegant.
Munditiae mulieribus, viris labor convenit.
Мρὰ θηλυτ έρησι πέλει ϰαλὸν, ἀνέ ρι δ᾽ ἀλϰά. id est:
Forma bonum mnliebre, vigor roburque virile.
Vide & Erpen. Cent. 1. Adag. 5.
Bonitatis verba imitari majus malitia est. P. Syr.
Habent insidias hominis blanditiae mali. Phaedr. fab. 11.
|
|
Auteursrechtvrij
