|
| |
| |
| |
| |
Als morsige lieden kuys worden, soo schuerense de panne van achteren.
Besiet eens dese twee, die in voorleden jaren
Gansch vuyl in haer bedrijf, en rechte slonsen waren,
Die sijn nu wonder net, en uytermaten kuys,
Sy boenen even selfs de gronden van het huys:
De pannen aen den heert, die niemant van de bueren
Oyt anders is gewoon als binnen in te schueren,
Die kuyst dit aerdigh volck oock aen den uytter-kant,
Al hanght die meesten tijt te midden in den brant.
Dus gaet'et in 't gemeen, wanneer onwijse lieden
Met al te dommen ernst haer oude rancken vlieden!
Want mids sy bijster hardt en sonder reden gaen,
Soo koomt de tegen-feyl niet selden op de baen.
Wort niet een quistegoet, wanneer hy wil bedaren,
Wel dickmaels al te seer genegen om te sparen?
Spilt niet een gierigh mensch, als hy na miltheyt tracht,
Wel dickmaels sonder maet, en boven sijne macht?
't Is beyde sonder gront, en tegen goede zeden,
't Is beyde sonder slot, en buyten alle reden;
Wel, vrienden, weest beset en houdt de rechte maet;
Ten is geen ware deught die uyt den regel gaet.
Ick mach wel boonen, maer niet met backen vol.
Men moet met handen, en niet met manden saeyen.
Il mele si vol guftare con le punte delli dita.
Por medio, y no caereys. id est:
Allez par le milieu, & vous ne tomberez.
--- Medio tutissimus ibis. Ovid. Metam. 2.
Il n'y a banquet que de chiches.
Al zu scharff macht schärtig.
Ni tan fea que espante. id est:
Ni tant belle, qu'elle tue;
Ni tant laide, qu'elle espouvente.
Ogno bel givoco vuol durar poco.
Perge viâ mediâ: medium tenuêre beati.
Qui commence à estre liberal, devient prodigue.
Baullu curium etion vetra mensaran carnadu.
| |
Horat. Satyr. 1.
Est modus in rebus, sunt certi denique fines,
Quos ultra citraque nequit consistere rectum.
| |
Idem Sat. 2.
Dum vitant stulti vitia, in contraria currunt.
| |
| |
| |
Wachtje voor asijn van soeten wijn.
Guardati d'aceto de vin dolce.
Wanneer daer iemant maeckt azijn,
En neemt'er toe den soetsten wijn,
Die krijght'er van het suerste vocht
Dat oyt op tonge bijten mocht;
Want als het soet sijn aert verlaet,
Niet dat sijn suer te boven gaet.
Onthoudt dit woort, geminde vrient,
Vermits het alle vrienden dient.
Als vrienden uyt een mis-verstant
Eens worden tegen een gekant;
Als broeders, om, men weet niet wat,
Door wrevel worden op-gevat;
Of als de vader en het kint
Sich tegen een ontsteken vint;
Of dat twee lieven metter tijt
Vervallen tot een wrangen spijt;
Soo vint men dat haer fellen haet
Gansch boven alle peylen gaet:
Want als sich vrientschap omme-went,
Soo is'er onlust sonder ent.
Ghy daerom, al die vrienden zijt,
En geeft de gramschap geenen tijt;
Maer is'er iet dat qualick staet,
Soo heelt'et weder metter daet:
En of ghy schoon een reysjen kijft,
Soo maeckt noch datje vrienden blijft.
De soetste wijn De felste azijn.
Broeders gekijf Koomt om ziel en lijf.
Ira de hermanos, ira de diablos.
Vulnere cognatae simt graviora nianus. Lotich.
Il buon vin fa buono aceto.
Wie der wein je besser ist, je schärffer essig draus wird.
Je neher blutfreundschaft, je bitterer feindschaft.
Simultates inter parentes & liberos, amicos & consanguineos, sunt gravissimae. Camerar. in Oper. Succes. Cent. 1. 29. pag. 454. Richter Axiom. Occon. 105. 218. Balde in l. cum oportet C. de bon. qua liber.
| |
Noyt wort de riviere groot, of daer gaet al vry veel troebel waters in.
Mai non divento fiume grande, che non n'entrasse aqua turbida.
Noyt beeck en is in haest gegroeyt,
Soo datse krachtigh henen vloeyt,
Of dat haer stroom de landen deylt,
En dat op haer een kage seylt,
Of wis sy heeft van onklaer nat
Al vry wat veel in haer gevat.
Als iemant wort in haesten rijck,
Oock verre boven sijns gelijck,
En dat men niet ter deegh en siet,
Waer uyt sijn aen was is geschiet,
Dat hielt men eertijts voor een dingh
Dat niet, gelijck het sou, en gingh;
Men hielt, dat snel en haestigh goet
Al vry wat onklaer wesen moet:
En schoon het slaet by wijlen mis,
Men vint'et daer het seker is.
Wat dient hier langer op gestaen?
Hy, dien het raeckt, die treck'et aen.
Wie hem snelt rijck te worden, en sal niet ouschuldig blijven. Syr. 28. 20.
Het Nederlants spreeck-woort seght daerom wel:
Lancksamen rijckdom is zaligh.
Serpens, nisi serpentem deglutiat, non fit draco.
|
|
Auteursrechtvrij
