Alle de werken. Deel 1
(1862)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 795]
| |
 | |
Treckt als 't nopt, visscher.
De gene, die by den Visscher staet spreeckt:
Wel, maet, hoe sit ghy dus en gaept,
My dunckt voorseker dat ghy slaept;
Want siet, de vis bijt aen het aes,
En ghy sit als een rechte dwaes,
Ghy sit gelijck een quack en siet,
En dat u raeckt en doet ghy niet.
Ick bid, en gaept niet hier of daer,
Maer neemt in tijts uw saken waer:
Een goede kans is glibber-glat,
Sy dient met haesten opgevat,
En 't is voorwaer geen handigh man,
Die sijn geluck niet vatten kan;
Want dien het voordeel eens ontglijt,
Die is'et al sijn leven quijt,
En schoon hy naemaels anders woû,
Hy vindt niet anders als berou.
Al wie dan niet in tijts en vist,
Is waert dat hy de sode mist.
Ghy daerom, vrient, let op uw stuck,
En past wel op het vluchtigh luck,
Terwijl het voor uw deure klopt:
Treckt, visscher, treckt terwijl het nopt!
Nederl.
't Is kunst in tijts jae te seggen.
Grijpt als 't tijt is.
Men moet sijn tobben uytsetten terwijl het regent.
Men moet gapen als'er pap geboden wert.
Met moet het yser smeden dewijl het heet is.
Men moet mennen t'wijl de heul leyt.
Men moet seylen t'wijl de wint dient.
Haddekens kinderen waren noyt rijck.
Het luck
Is vlugh,
Die het vat
Die het hadt,
Die het quist
Die het mist.
Het geluck en staet niet stil voor ymants deur.
Gaept als men u den lepel biet,
Want naemaels, vrient, en krijghje niet.
Die tijt heeft en tijt laet glyen,
Kan sijn leven niet bedyen.
Die altijt vroegh genoegh komt, komt veeltijts te laet.
Die verslaept sijn ochtent werck, bescheten is sijn dagh-werck.
Lant koopen en goet houwelick doen, en verschijnt alle dagh niet.
Hooghd.
Den es allezeit zu frü dunckt, der komt gewiszlich su spat.
Hal.
A ben sare non dar dimora,
Perche presto passa l'hora.
Bisogna pigliar le venture, quando Iddio le manda.
Chi tardi arriva, male allogia.
| |
[pagina 796]
| |
Frans.
Qui tard arrive, mal loge,
L'Oceasion est chauve, & qui ne la retient,
Tout soudain elle eschappe, & jamais ne revient.
Ital.
Se s'havesse à fare le cose due volte, ciascun sarebbe savio.
Chi non fa quando può,
Non può sare quando vuole.
Batti il ferro, mentre ch' egli é caldo.
Chi tardi vuol, non vuol.
Insinche s'ha il vento in poppa, bisogna saper navigare.
Spaens.
Quando el hierro esta encendido,
Entonces ha de ser batido.
Lo que has de hazer no digas cras,
Pon la mano y haz.
Si te dieren la vaquilla,
Acude con la sognilla.
Frans.
Pendant que le chien chie, le loup s'en va.
En faisant la cage l'oiseau s'en va.
Ce que dois faire ne dis point à demain.
Tel refuse, qui apres muse.
De l'ean qui est passé le molin ne meud pas.
Qui ne prend quand il peut,
Il n'aura quand il veut.
Quand le bien vient, on le doit prendre.
Quand le ser est chaud, il le faut batre.
Le temps se change en peu d'heure:
Tel rit se matin qui le soir pleure.
Lat.
Collige, nou omni tempore messis erit.
Virtus est, ubi occasio admonet, dispicere. Plaut. Persa.
Clamamus, cras, cras: & sic consumitur aetas.
Μήδ`᾽ ἀναβάλλεσθαι ἔϛ τ᾽ ἔννηΦι. Hesiod. Erga, etc. vers. 408.
Sed propera, nec se venturas differ in horas.
Qui non est hodiè, cras minus aptus erit. Ovid. 1. Remed. Amor.
Tolle moras; semper nocuit differre paratis. Lucan. 1.
---- Mora saepe malorum
Dat causas.---Manilius iv.
Τὸ μέλλον δ` ἴσον ἀπραξίᾳ λέγω. Eurip. Orest.
id est:
Futura cuncta pro nihilo puto.
Multa amittuntur tarditie & socordiâ. Accius Diomede.
| |
Fronte capillata estGa naar voetnoot1).Siet, wat een selsaem wijf my heden is verschenen,
Siet, hoe dit eygen wijf is in der haest verdwenen:
Dit wijf is voren ruygh, van achter isse kael,
En siet, ick bense quijt terwijl ick stae en drael.
Dit wijf is voren ruygh, en biet daer groote schatten,
Maer aen het achter-lijf daer isse niet te vatten;
Wel, leert door mijn verdriet, ey leert, ô rappe jeught!
Leert grijpen met bescheyt terwijl ghy grijpen meught.
De wel-gelegen tijt is eene van de saecken,
Die nae een quade greep niet weder is te raecken;
Dus wie uyt tragen aert versuymt een goede kans,
Die wort in onse tael genoemt een slappe gans.
L'occasion est chauve, et qui ne la retient
Tout soudain elle eschappe et jamais ne revient.
|
|