Wanneer een hoere schreyt, denckt dat s' u lagen leyt.
Dum plorat, vorat.
Left toen ick by mijn boeltjen quam,
En acht op haer gedaente nam,
Soo vondt ick datse treurigh sagh,
En vry al anders alsse plagh;
My docht wel dat haer wat ontbrack,
Dies was 't dat ick dus tot haer prack:
Wel, liefste kint, hoe dus ontstelt?
Wat is'et dat uw sinnen quelt?
Ick sie wel aen uw droef gelaet
Als dat het u niet wel en gaet.
Sy sweegh daer op een langen tijt,
Doch maeckte staegh een nieu gekrijt;
En wat ick seyde, wat ick badt,
Sy maeckte slechts haer oogen nat,
Soo dat ick gansch bekommert stont,
En seyde met een droeve mont:
Vriendinne, wat ick bidden mach,
Ey, laet eens af van dit geklach;
En segh een reys wat dat'er schort,
En waerom dat ghy tranen stort,
Op dat uw vrient ten minsten iet
Mach doen, tot troost van uw verdriet.
Sy greep my daer op in den erm,
En seyde met een droef gekerm:
Eylaes! de gront van mijnen druck
Is vry een deerlick ongeluck;
Want, soo ick gister treden gingh,
Verloor ick mijnen besten ringh;
Ick miste van mijn slincker-hant
Een tafel van een diamant,
Een steen soo schoon, soo groot, soo rijck,
'k En weet niet eenen sijns gelijck;
En heden noch op dese vloer
Daer brack, eylaes! dit aerdigh snoer,
Soo dat de peerels al-te-mael
Verstroyden langs de ruyme sael;
En schoon ick socht door al het stof,
Ick mis'er acht of negen of,
All' schoon, en uyter-maten ront,
Het stuck dat kost my seven pont:
Ey, siet doch wat een droeve spijt!
Ick ga mijn beste dingen quijt;
En schoon het my al seer verdriet,
Hoe dat ick soeck, 'k en vinde niet.
| |
Als sy dees klachten hadt gedaen,
Soo gingh het huylen weder aen;
Sy schreyde tranen wonder groot,
Die vielen staegh in haren schoot.
Ick stondt verstelt in desen rou,
Onseker wat ick seggen sou.
Dan, t'wijl ick lett' op haer getier,
Verneem ick daer een juwelier,
Die, na dat hy ons had gegroet,
Verscheyde kassen open doet,
En haelt'er uyt een grooten schat,
En seyde: joncker, koop doch wat;
Want siet, ick brengh hier aen den dagh
Al wat een juffrou dienen magh.
Sy ('t scheen) ontsliep op dese stem,
En keerd' haer wacker tegen hem,
En greep voor eerst een diamant,
Wel vry de schoonste diese vant:
En seyd': Hier waer ick nu gedient,
Had ick maer eenen milden vrient,
Maer eenen die wat koopen wou,
Dat ware troost voor mijnen rou;
En daer op gafse my een soen,
Dat was geseyt, ghy moet'et doen.
Ick, droevigh om haer treurigh sien,
Begon den kramer gelt te biên,
En eer ick wist hoe dat'et gingh,
Soo was ick kooper van den ringh.
Wat meer? gesellen, tot besluyt:
Ick schudde daer mijn beursjen uyt;
En hier voor had ick anders niet,
Als dat noch heden my verdriet:
Oock soo verstondt ick naderhant
Dat even die geslepe quant,
Die my verkocht dat moye goet,
Was van mejuffrous naeste bloet,
Door haer voorseker op-gemaeckt,
En soo daer in het spel geraeckt;
In voegen dat my seker docht,
Ick had haer eygen ringh gekocht.
Wel aen, voor my ick heb geleert,
Terwijl ick met haer heb verkeert,
Dat juyst wanneer een hoere schreyt,
Sy dan haer slimste lagen leyt:
Maer ofze krijt, of datze lacht,
Siet, dat gy 't beyde niet en acht;
Want ofze lacht, of datze weent,
't Is veeltijts beyde niet gemeent.
Van lacchende schouten en schreyende hoeren,
En late niemant sich vervoeren.
Als een hont begint te knorren, de slange te hissen, een hoere te schreyen, d'eerste wil bijten, de tweede wil steken, de derde bedriegen.
De vrouwen hadden eertijts driederley tranen: van Leet, Ongcdult, en Bedrogh;
Vrient, let'er op; men vint'er noch.
Cum benè vitâris, tamen auferet; invenit artem
Faemina, quâ cupidi carpat amantis opes.
Institior ad domiuam veniet discinctus emacem?
Expediet merces teque sedente suas.
Quas illa, iuspicias, sapere ut videâre, rogabit.
Oscula deinde dabit, deinde rogabit, emas.
Hoe fore contentam multos jurabit in annos.
Nunc opus esse sibi, nunc benè, dicet, emi.
Si non esse domi, quos des, causabere nummos;
Littera poscetur, nec didicisse juvat.
Quid quasi natali cùm poscit munera libo,
Et quoties opus est, nascitur illa sibi?
Quid cùm mendaci damno moestissima plorat,
Elapsusque cavâ fingitur aure lapis?
Multa rogant reddenda dari, data reddere nolunt.
Perdis: & in damno gratia nulla tuo est.
Non mihi, sacrilegas meretricum ut persequar artes,
Cum totidem linguis, sint satis ora decem.
Ni des larmes de putain, ni des bravades de rusien.
Pemme rit quand elle peut, & pleure quand elle veut.
Semper ab insidijs Cynthia fiere solet.
|
|
Auteursrechtvrij
