|
| |
| |
| |
| |
Als de peere rijp is, soo valtse geerne in 't slick.
Is 't niet een spijtigh dingh? de schoonste van de peeren,
Die ick nu langen tijt van yeder sagh begeeren,
Die ick soo menighmael, soo boven-maten prees,
Die yeder een beloegh, en met den vinger wees,
Ach! die is van den boom en in het slick gedropen,
En leght nu van de sleck en van de pier bekropen;
Die is soo ongesien, dat wie het ooft genaeckt
Stracx metter herten walght, en metter kelen braeckt.
Wat heb ick onse Trijn, al over langh geleden,
Verscheyde mael geseyt (en vry met groote reden)
Dat sy de schoone vrucht te lange weder-hiel,
Dat sy de rijpe peer sou plucken eerse viel!
Maer of ick heb gesmeeckt, dan of ick heb gekeven,
Daer is geen seggen aen: het is'er by gebleven;
Mijn reden, mijn gesmeeck, mijn bidden was om niet,
Nu leytse daer bedot, gelijck een yeder siet.
Noch ben ick even soo met onse Fy gevaren,
Dat was een flucxe meyt van ses-en-twintigh jaren,
Vet, lyvigh, wel geborst, de buerte waegd'er van;
Men riep my dickmael toe: Haer dient een rustigh man.
En schoon ick dese saeck geduerigh heb gedreven,
Mijn wijf en heeft haer noyt tot reden willen geven;
Sy riep'er tegen aen: Het is noch al te vroegh,
Beyt tot een ander jaer, dan is'et tijts genoegh.
Ick sweegh om vredes wil, en liet'et henen sleuren,
Maer bloet, gelijck ick ben, ick moet'et nu betreuren;
Want Fy die heeft gepopt met Jorden onsen knecht,
Daer staet nu Trijntje-moer en siet geweldigh slecht.
Wel leert, o bogert-man, op uwe boom-gewassen,
Leert vaders, als het dient, op uwe kinders passen;
Want die uyt onbescheyt hier op geen acht en slaet,
Beklaeght hem menighmael wanneer het is te laet.
Siet, als de peere bloost, dan plachse licht te vallen,
En als de vrijster rijpt, soo wilse veeltijts mallen;
Dus wilt ghy van verdriet en schande sijn bevrijt,
Vent, vent dit weecke fruyt, en dat te rechter tijt.
| |
| |
Een versotte vrijster, en een droncke vrou, zijn twee open deuren.
Drie dingen moetmen doen, of sy doen 't haer selven: sijn staet
maken, sijn dochter besteden, sijn hinderste wissen.
Een dochter die noch onberaden is, die maeckt den vader veel wakens, ende het sorgen voor haer beneemt hem veel slapens, dewijle dat sy jonck is, dat sy mochte verouden: ofte wanneer sy eenen man krijght, dat hy haer mochte gram worden. Syr. 42. 9. wakens, ende het sorgen voor haer beneemt hem veel slapens, dewijle dat sy jonck is, dat sy mochte verouden: ofte wanneer sy eenen man krijght, dat hy haer mochte gram worden. Syr. 42. 9.
Qui a des filles, est tousiours berger.
Fructus defluunt, si maturi sint.
La poire chet, quand elle est meure.
Quando il pero è maturo, convien che cada.
Molte volte le megliori pere cadono in bocca agli porci.
Quando la capra perde il passo, convien che cada in bocca à cani.
Il ne faut pas faire grenier des filles.
Fanciulla à tempo non maritata,
Spesso si marita cavalcata.
Wan ein jungfraw reif ist, so hette sie gern einen man.
Matura virgo inter eas res est quae servando servari non possunt.
Virgo nubilis rugas aniles ne exspectet. Nam
- Semper nocuit differre paratis. Lucan.
Prend garde sur celle qui a l'oeil hardi, et ne t'esbahi point si elle sorfait contre toi Syrach 26. 14.
Marie ta fille, et tu auras faict une grande besoigne.
Mais donne la à un homme entendu. Syrach 7. 25.
| |
Propert. 1. Eleg. 7.
Saepe venit magno foenore tardus Amor.
| |
Ovid. Epist. Phoedroe.
Venit amor gravius, quo serius.
| |
Idem ibid.
Quae venit exacto tempore, pejus amat.
Ni matura legas, postmodo poma cadunt. Jov. Pont.
Si qua venit serò, magna ruina venit. Prop. lib.
| |
2. Tibull. 1. Eleg. 2.
Vidi ego, qui juvenum miseros lusisset amores.
Post Veneris vinclis subdere colla senem.
Et sibi blanditias tremulâ componere voce,
Et manibus canas fingere velle comas.
Stare nec antè fores puduit, caraeve puellae
Ancillam medio detinnisse foro.
Hunc puer, hunc juvenis turbâ circumstetit arctâ.
Despuit in molles et sibi quisque sinus.
|
|
Auteursrechtvrij
