Als'er twee vechten om een been, daer krijght'et licht een derd' alleen.
Two dogges strive vor a bone, and the thirth taket it away.
Ghy, die tot uw gebruyck yet zijt gesint te leeren,
Wilt oock een vlytigh oogh op dese printe keeren:
Twee doggen (soo ghy siet) die knorren tegen een,
Die vallen over-hoop, en vechten om een been:
Maer onder dit geschal van bassen, huylen, krijten,
Van dapper over-hant sich in het lijf te bijten,
Soo komt'er noch een hont, de slimste van den hoop,
Die neemt'et hachjen wegh, en geeft hem op den loop.
De vechters (als de gal een weynigh is geseten,
En datse by gelijck wel moede zijn gebeten)
Gaen soeken na de bout, maer sien geweldigh slecht,
Vermits sy niet en sien den loon van haer gevecht:
Sy vinden niet een sier voor hun te zijn gelaten,
Als schuym en vloeken hayrs, die vliegen achter straten;
Dies gaen de rekels heen, aen alle kant gewont,
Maer een die looser was die heeft den vetten mont.
Dit siet men menighmael en over-al geschieden,
By vorsten, by het volck, en oock by jonge lieden;
Een sake, soete jeught, die ick voor desen sagh,
Wil ick tot uw bericht hier brengen aen den dagh:
Twee vryers, die gelijck een rijcke vrijster minden,
Sijn besich om met ernst haer saken aen te binden:
Een yeder pooght om strijt te doen al wat hy kan,
Op dat hy krijgen mocht den naem van echte man:
Een yeder boven dat gaet neerstigh overdencken,
Waer door en hoe hy sal sijn mede-vryer krencken.
Siet daer, van stonden aen soo weet men in de stadt,
Wat yeder van der jeught wel eer bedreven hadt.
Daer komt het aen den dagh al wat'er in de scholen,
Al wat'er buyten 's lants of elders was verholen:
Men wijst in 't openbaer als met een vinger aen,
Wat yeder in der jeught voor grillen heeft gedaen.
Hier op hy, die het treft, wil flucx sijn eere rechten,
Daer valt men in krakeel, daer gaet'et op een vechten,
Daer krijght de jonghste wulp voor eerst een diepe steeck,
Soo dat hy vluchten moest, en uyt den velde weeck.
Dit klonck door al het lant; dies riepen al de vrienden,
Dat voor de jonge maeght de vryers niet en dienden,
Sy wort daer op gelast de vechters af te slaen;
En wat men haer gebiet, dat is terstont gedaen.
Maer een die dit vernam, en al den handel wiste,
En die oock even selfs op dese waters viste,
Set stracx, en met bescheyt, sijn beste fuycken uyt,
En, eer het yemant weet, de vrijster is de bruyt,
| |
De maeght een echte vrou; daer gaen de vechters henen:
Een ander heeft de bruyt, en sy de blauwe schenen.
Siet, t'wijl het grilligh volck is tegen een geset,
Een die maer stont en keeck, die leyt de vrijster met.
Of wel de bie den honingh maeckt,
Het is een ander diese smaeckt,
En schoon den os van ploegen sucht,
Een ander nut de soete vrucht.
Die 't geluck heeft leyt de bruyt ter kercke.
Hy en heeft het nestjen niet die het weet, maer die het rooft.
D'een klopt op de haegh, maer d'ander krijght de vogels.
Menigh man brenght de sale op de merrie, en een ander rijt'er op.
Dumos concussi, sustulit alter aves.
Sic vos non vobis nidificatis, aves.
Sic vos non vobis vellera sertis, oves.
Sic vos non vobis mellisicatis, apes.
Sic vos non vobis fertis aratra, boves.
Qui n'a pas les oisillons
La robba non è de chi la fama di chi la gode.
|
|
Auteursrechtvrij
