Aen den weetgierigen leser, op de bedenckinghe van den waerden, eerwaerden, en wijtvermaerden D.D. Philips van Lansbergen, op den dagelijckschen en jaerlijckschen loop van den aerdkloot, mitsgaders op de ware afbeeldinge des sienlijcken hemels.
Al wie daer is geneyght tot wonderbare saken,
Die van der aerde gaen en tot den Hemel naken,
Die lese desen boeck, die lese met verstant
Wat hier een waerdigh man schenckt aen het vaderlant;
Siet, dat schier overal voor desen was verholen,
En daer in heden noch de kloeckste sinnen dolen,
Dat wort u nu ter tijt, als in een open velt,
Dat wort u nu ter tijt als voor het oogh gestelt,
Het wonder groot beslagh, daer in de gulde stralen
Van Maen en van de Son, daer in de sterren dwalen,
Het ongemeten vlack, daer vaste lichten staen,
Dat wort in desen boeck de menschen opgedaen.
Wy sien het, lieve vrient! ghy wilt ons dan begeven,
Wy sien u met den geest geduerigh hooger sweven,
Wy sien, dat u voortaen geen aerde meer en smaeckt,
Maer dat uw snelle pen tot aen den Hemel raeckt;
Wat sal ick t'uwer eer, wat kan ick verder schrijven?
Ick segge maer één woort, en laet de reste blijven:
Twee Hemels en hun loop stelt ghy ten vollen toon,
Auteursrechtvrij