Gedicht op het boeck des weerden, eerwaerden en godsaligen dienaer des woordts Mr. Willem Teeling, genaemt: balsem Gileads voor Zions wonde.
De dochter Zions queelt, en sit met bleycke wangen,
Sit treurigh in het stof, met groote pijn bevangen,
De geest is wonder flau die in haer aders speelt:
O droevigh ongeval! de dochter Zions queelt.
Wat is u teere maeght, wat magh uw sieckte wesen:
Waer van is u het quaet, het droeve leet geresen?
Ontstaet'et uyt de maegh? of uyt een koude sucht?
Of uyt een hittigh bloet? of uyt een quade lucht?
Ach, wat een selsaem dingh! wat alle meesters soecken
Of in haer eygen breyn, of vreemde meester-boecken
Is hier maer enckel droom. Een yeder is verstelt,
Onseker wat vergif uw swacke leden quelt.
Ach! die haer gansche werck van siecke luyden maken,
Hoe-wel sy metter hant aen uw gewrichten raken,
En weten geen bescheyt. De kunste blijft te kort,
Men voelt niet aen de pols wat in haer herte schort.
Hier uyt komt dit gevolgh, dat geenderley ge wassen,
Hoedanigh datse zijn, u toe en zijn te passen.
Want niemant, wie het zy, en weet'er goeden raet,
Indien hy niet en weet de gronden van het quaet.
Een man, in dit gewoel, met yver aen-gesteken.
Een vrient tot aen het mergh bedroeft in uw gebreken,
Die tast u naerder aen, en vint ten lesten uyt
Van waer de slimme sucht van dese koortse spruyt.
Dies spreeckt hy met bescheyt: o dochter, dese wonden
Ontsangen haer begin uyt uwe droeve sonden;
Wat sal, in dit gevaer, wat sal uw plaester zijn?
Daer baet geen slechte salf tot diepe ziele-pijn.
Al wat'er voor gebreck magh aen het lichaem wesen,
Kan sap, of pap, of gom, of sout, of smout genesen,
Of yet dat in den hof of aen der heyde staet:
Tot yeder ongemack is veelderhande raet.
't Is anders met de geest, en met de snoode qualen
Die door het innigh mergh tot in de ziele stralen;
Daer is maer een behulp, dat ons gesontheyt biet,
En dat en wast voor al hier op der aerden niet.
Het is een Hemels zaet, een onbegrepen wesen,
Noyt door een menschen-tongh noch hoogh genoegh gepresen:
God in het swacke vleesch, het onbevleckte Lam,
Dat een-mael voor den mensch hier in de werelt quam;
Sijn weerde bloet alleen kan u het eerste leven,
Kan u de nieuwe jeught en krachten weder geven.
O noyt begrepen heyl! o balsem Gilead!
O dierbaer oogen-salf! o soet en krachtigh nat!
Doch om op vasten gront uyt dit verdriet te komen,
Soo leert wat u behoeft, en hoe het dient genomen;
Hier staet uw voor-schrift in: leest, weerde dochter, leest
En soeckt met alle vlijt hoe dese koorts geneest.
Dunckt u het boeck te langh, soo denckt'er weder tegen,
Hoe diep u dese quael is in de borst gelogen;
Denckt vry, dat noyt een mensch wert in der haest gesont
Of van een innigh zeer, of van een oude wont.
|
|
Auteursrechtvrij