Klaegh-gesangh, uyt den 130en Psalm.
Stemme: O faux amant! o langue menteuresse.
Uyt 't innigh diep van mijn benaude sinnen,
Moet ick tot u mijn klachte nu beginnen,
Aenhoort mijn stem, aenhoort mijn droef gebet,
En naer uw gunst op mijne reden let,
O troost van mijn gemoet!
Wilt ghy, o Heer, ons sonden overmercken,
En 't ooge slaen op onse boose wercken,
Wie sal voor u, o strenge Rechter, staen?
Wie sal het oogh ten hemel mogen slaen?
Voorwaer, geen levend' vleys!
Maer ghy en zijt niet veerdigh om te wreken,
En laet ons noyt uw soete gunst ontbreken,
Nadien ghy haest vergeeft;
Ghy, groote God! zijt vriendelijck en soet,
Soo dat te recht u eer en hulde doet
U wil ick, Heer, u wil ick gaen verwachten,
Met al mijn hert, met alle mijn gedachten,
Uw woort vol trou is dat mijn ziele voedt;
En dat my troost in alle tegenspoet,
Gelijck een mensch, verbonden om te waken,
Plach naer het licht te hijgen en te haken,
Gansch moede van den nacht;
't Is even soo, dat mijn verslagen hert
Tot u gestaegh, tot u gedreven wert,
Wilt, Israël! wilt op den Heere bouwen,
Wilt op sijn woort ten vollen u betrouwen,
Want fijn genaed' is groot;
| |
Hy sal aen u, en aen uw vruchtbaer zaet,
Hy sal u zijn een rots, een toeverlaet,
Oock in den hoogsten noot.
Wy sullen (ons oordeels) te rechte tijt hier laten volgen een Gesangh in stoffe gelijck met den twee-en-veertichsten Psalm, om redenen, die de goede leser uyt deselve wel kan afnemen. Hetselve gesangh is ten versoecke als voren mede in de werelt gekomen, in voeghen als ghy dit siet; onse schrijver (soo hy my verklaert heeft) wenst over dese maniere van doen te verstaen het oordeel van den Godsaligen leser:
|
|
Auteursrechtvrij