Alle de werken. Deel 1

Maeghde-sangh, voor een jonge dochter, noch vry in haer genegentheden.

Op de wijze: Les mariniers n'adorent qu'un beau jour.

Wel op, mijn ziel! bereyt u tot het werck,

Laet uw gepeys eens van der aerden rijsen;

't Is nu ter tijt mijn wit en oog-gemerck,

God in den geest en door gesangh te prijsen.

Voor alle dingh, soo wil ick in ootmoet

U, groote God! van ganscher herten dancken,

Dat ghy mijn eer tot heden hebt behoet

Van list en lust, van alle quade rancken.

Ick ben een maeght ('t is U, o Heer! bekent)

Die noyt een boef te roof en ben gevallen,

Mijn teere jeught is fris en ongeschent,

En niet geneyght tot ongeregelt mallen.

O reyne geest! die vuyle tochten haet,

Slaet doch een oogh op mijne teere jaren,

Ick ga te werck alleen op uwen raet,

Wilt mijn swack vleesch in uwe kracht bewaren.

En laet niet toe dat ick, door geyl cieraet,

Sou hinder doen, en voor de werelt proncken,

Of dat ick mocht, door eenigh los gelaet,

In eenigh mensch ontsteken heete voncken.

Geeft liever, Heer! dat ick mijn frissche jeught

Tot mijnen troost inwendigh mach vercieren,

En dat mijn glans, geresen uyt de deught,

Mocht zijn een spoor voor alle jonge dieren.

Ick ben een roos, die eerst, haer knop ontluyckt,

Die eerst begint een jeughdigh blat te toonen,

Tot geyle lust en was ick noyt misbruyckt,

Om t'zijner tijt een eerbaer hooft te kroonen.

Al, die ick eer en liefde schuldigh ben,

Zijn vast gesint my spoedigh uyt te geven;

Maer ick, die noch de werelt niet en ken,

Ben onbewust hoe ick behoor te leven.

Nu, Heer! ghy weet den gront van mijn gemoet,

Ghy kent den loop van alle mijn gedachten,

Al wat ghy werckt is uytermaten goet,

Ick wil alleen op uwen zegen wachten.

Soo 't u bevalt, dat ick sal echte vrou,

En by gevolgh dat ick sal moeder hieten,

Neyght mijn gemoet tot onbevleckte trou,

En laet my daer uw soeten troost genieten.

Laet al die zijn de leyders mijner jeught

Met wijs beraet op mijne saken letten;
Leert mijn gemoet sich gronden op de deught,

En niet zijn troost op losse dingen setten.

Bescheert my doch een lieven bed-genoot,

Die voor my ga in uwe reyne wegen,

My tot een troost tot in de bleecke doot,

En stelt ons vast voor eeuwigh uwen zegen.

[p. 611]

Onsen schrijver is, niet lange geleden in den Hage zijnde, by sekere eerbare jonghe juffvrouw aldaer, versocht geweest, op eenige Fransche stemmen, die aen deselve wel bevielen, eenige goede stoffen te willen passen, in plaetse van eenighe luchte en niet al te eerlijcke liederen, om by haer lieden, in plaetse van deselve, gesongen te werden. Heeft onder andere goet gevonden, daertoe te nemen de klachte van Dina, de dochter van den Eertsvader Jacob, ten tijde sy haer onteert vondt door den jongen vorst Sichem. Deselve klachte, leser, komt hier nu te passe, die ghy meught singhen ofte lesen, soo het u sal goet duncken: