De jongelingh met de pijl in 't oogh, singht.
Stemme: Jonckvrou, mijn hert, mijn ziel, mijn sin, etc.
Gesellen, hoort een droef geval,
Een stuck dat u behagen sal,
Het is meest aller menschen aert,
Wanneer'er iemant qualijck vaert;
Siet, wat een vreemde saeck!
Ick sagh hier lest een schoone maeght,
Het puyckjen van de stat,
Die heeft mijn ydel oogh behaeght,
En stracks wras ick gevat;
Het docht my, dat een snelle schicht
En regel-recht door mijn gesicht
Daer was ick wonder vreemt gestelt,
Mijn geest was nimmer ongequelt,
'k En wist my geenen raet,
Nu heb ick 't aerdigh dier gevrijt,
Doch 't is maer tijt verquist;
Want siet (o wat een groote spijt!),
Ick quam op heden by haer staen,
Maer eer ick spraeck begon,
Soo hietse my daer henen gaen,
Ick eysch te, voor de leste reys,
Een soentjen tot besluyt;
Maer sy ontseyde mijnen eysch,
Ick moest ten huysen uyt.
Sal ick nu smelten in verdriet,
Neen, mackers, dat en doen ick niet,
Ick sluyt'et met gesangh.
Ick hadde God wel eer gebeên,
Soud' my niet dienstigh zijn,
Dat ick dan met een blauwe scheen
Nu ben ick heden afgeseyt,
En vry niet sonder smaet;
Wel, God die heeft'et soo beleyt,
En 't is tot mijnder baet.
Dit stel ick in mijn sinnen vast,
Een ander is my toegepast,
Men siet, dat noyt een bloemtje sluyt
Dat noyt een roos vergaet,
Of daer en schiet een ander uyt,
Die wel soo geestigh staet.
Daer wort'er menigh afgeseyt,
En 't is hem grooten druck;
Maer soo hy 't al wel overleyt,
Het dient hem tot geluck.
Ick weet een die het is geschiet,
Al kreegh hy schoon de vrijster niet,
Verstaet eens hoe sijn druck genas
(Hy heeft'et my vertelt):
| |
Hy kreegh'er een, die beter was,
En oock van meerder gelt.
Wel aen, vergeet het ongeval,
Mijn hert! en grijpt een moet;
Wie weet wat ons gebeuren sal,
Daer woont een vrijster hier ontrent,
Wou die my gunstigh zijn,
Sy is voor goet en schoon bekent,
Wel, peerel, dien ick heb gevrijt,
Ick wensch u goeden dagh,
Ick blijf uw dienaer t'aller tijt,
'k En sal niet laken uwe jeught,
Dat is een stuck, dat niet en deught,
Nu bid ick u, o schoone maeght,
Of siet dat ghy u sedigh draeght,
Een minnaer, die zijn afscheyt krijght,
Lijt vry geen kleyne pijn,
En als een hert soo deerlijck hijght,
Wilt dan noyt vinnigh zijn.
Ey lieve, soo het meer geschiet,
En schelt een droeven minnaer niet,
Terwijl hy staet en treurt:
Want schoon hy niet verkrijgen kan
Sijn lust en herten wensch,
Wilt ghy hem niet voor uwen man,
Noch acht hem voor een mensch.
|
|
Auteursrechtvrij